« ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΣ, ΗΛΙΑΣ, ΕΝΩΧ »

«Ο Αντίχριστος είναι πρόσωπον και όχι ιδέα ή σύστημα. Ο Αντίχριστος είναι ο αναμενόμενος “Μεσσίας” των Εβραίων. Ιδέαι και αντίχριστα συστήματα είναι απλώς πρόδρομοι καταστάσεις. Ο Αντίχριστος είναι αυτός, δια τον οποίον ομιλεί τόσον ο Κύριός μας, όσον και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης. Και ο μεν Κύριος λέγει: “Εγώ ελήλυθα εν τω ονόματι του Πατρός μου, και ου λαμβάνετέ με· εάν άλλος έλθη εν τω ονόματι τω ιδίω, εκείνον λήψεσθε” (Ιωάνν. ε΄ 43). Ο δε Ιωάννης λέγει: “Παιδία, εσχάτη ώρα εστί, και καθώς ηκούσατε ότι ο Αντίχριστος έρχεται…” (Α΄ Ιωάνν. β΄ 18)… Είναι αυτός που περιγράφει η Αποκάλυψις, που θα σφραγίζη τους οπαδούς του εις το μέτωπον και εις την δεξιάν αυτών, και θα φέρη τον περίεργον συμβολικόν αριθμόν χξστ΄ (666). Είναι αυτός, που περιέγραψεν ο Δανιήλ εις το ΙΑ΄ κεφάλαιον του προφητικού του βιβλίου με τα μελανώτερα χρώματα…

Ο Αντίχριστος είναι αυτός, ο οποίος, πάλιν κατά τον Δανιήλ, θα εμφανισθή και θα αναδειχθή μέγας και φοβερός εις όλον τον κόσμον “εν ολίγω έθνει”, εις μικρόν κράτος (Δαν. ιβ΄ 22-23), δηλαδή εις τους Εβραίους, οι οποίοι και θα τον αναγνωρίσουν ως Μεσσίαν. Όλα δε αυτά θα συμβούν κατά την εποχήν, κατά την οποίαν συγχρόνως θα κρατούν τας τύχας της ανθρωπότητος δύο μεγάλα Κράτη, που ονομαστικώς δεν αναφέρονται υπό του προφήτου, αλλά αναφέρονται υπ’ αυτού αορίστως ως το κράτος του Νότου και το κράτος του Βορρά (Δαν. ια΄ 11-15, 20-15). (Πιθανόν να είναι η Αμερική και η Ρωσσία). Ο Αντίχριστος είναι αυτός, δια τον οποίον έγραψαν λόγους πολλοί Πατέρες της Εκκλησίας, ως ο Ιππόλυτος, ο Εφραίμ, ο Κύριλλος Ιεροσολύμων και ο Δαμασκηνός… Κατά δε την γνώμην και ερμηνείαν των Πατέρων, η Βασιλεία αυτού θα είναι βραχυτάτη, επτά έτη. Τρία και ήμισυ έτη θα εμφανισθή ως άγιος με υποκρισίαν μεγάλην και άλλα τόσα έτη ως αιμοβόρος τύραννος, ο οποίος θα συνθλίψη την εν αμαρτία, απιστία και αποστασία ευρισκομένην ανθρωπότητα. Επίσης κατά την γνώμην όλων των Πατέρων, εις τα πρώτά του έτη ή ολίγον προηγουμένως θα εμφανισθούν οι δύο Προφήται, που ομιλεί η Αποκάλυψις: “και δώσω σοι τοις δυσί μάρτυσί μου, και προφητεύσουσιν χιλίας διακοσίας εξήκοντα ημέρας περιβεβλημένοι σάκκους. Ούτοί εισιν αι δύ ελαίαι και αι δύο λυχνίαι αι ενώπιον του Κυρίου της γης εστώσαι” (Αποκ. ια΄ 3-4). Ούτοι θα κηρύξουν την εμφάνισιν του Αντιχρίστου και το τέλος του κόσμου, ως και τα δεινά που θα έλθουν προ της συντελείας, δια να μετανοήση ο κόσμος και συγχρόνως προφυλαχθή από την πλάνην του Αντιχρίστου. Κατά δεν την Παράδοσιν και την γνώμην των Πατέρων, ούτοι θα είναι ο Προφήτης Ηλίας, ο δεύτερος πρόδρομος της Παρουσίας Χριστού, ως ψάλλει η Εκκλησία μας, και ο δίκαιος Ενώχ…

Ούτοι οπωσδήποτε δεν θα πιστευθούν από τους πολλούς, αλλ’ από ασήμους και ταπεινούς ανθρώπους, το λεγόμενον “λείμμα”. Και όχι μόνον δεν θα πιστυευθούν από τον κόσμον, ιδίως τους πλουσίους και τους ισχυρούς της γης, αλλ’ ούτε από αρχιερείς, ιερείς και θεολόγους. Όλοι αυτοί θα τους εκλάβουν, λόγω της ασήμου εμφανίσεώς των (τύπου Παπουλάκου), του σφοδρού ελέγχου που θα εξασκούν, ιδίως εναντίον ελεεινών αρχόντων Πολιτείας και Εκκλησίας της τότε εποχής, ως θορυβοποιούς και μανιακούς. Εντεύθεν, ως φαίνεται, οι μεν Εκκλησιαστικοί άρχοντες θα επιχειρήσουν να τους εγκλείσουν εις φρενοκομείον, οι δε πολιτικοί τοιούτοι, πειθήνια όργανα του φοβερού τότε Αντιχρίστου, τη εντολή αυτού θα τους συλλάβουν και θα τους εκτελέσουν, ως η Αποκάλυψις γράφει (Αποκ. ια΄ 3-7)…

Ημείς πάντως υποπτευόμεθα ότι το κακόν είναι μεγάλον και παγκοσμίως οργανωμένον και πλέον δεν γίνεται τίποτε και ότι ο αμετανόητος κόσμος φαίνεται εγκατελήφθη εις χείρας του Σατανά λόγω της θεληματικής απομακρύνσεώς του από τον Κύριον, δι’ αυτό και προλειαίνει με όλα αυτά, τον ερχομόν του Αντιχρίστου και την Παρουσίαν του Κυρίου». 

(«Σημεία της συντελείας του κόσμου», Αρχιμανδρίτου Αρσενίου Κ. Κομπούγια, εκδόσεις «Ορθοδόξου Τύπου», Αθήνα 1984 [3], σελίδες 76-81)