Κυριακή 30 Απριλίου 2023

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ »

Η κοινωνία των πρώτων Χριστιανών, αγαπητοί μου φίλοι, ήταν η πιο τέλεια μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία. Τα πάντα ρυθμίζονταν με την ανιδιοτελή αγάπη, η οποία έφθανε μέχρι θυσίας. Τόση ήταν η ομόνοια, η αγάπη και η συμφωνία των πρώτων Χριστιανών, ώστε να φαίνονται ότι αποτελούν «μία καρδιά και μία ψυχή» (ΠΡΑΞ. 4, 32). Πίστευαν και το βεβαίωναν με τις πράξεις τους, ότι μεταξύ τους είναι αδελφοί με κοινό Πατέρα τον Θεό. Κατάργησαν τις κοινωνικές διακρίσεις και τη διαφορά ως προς τα υλικά αγαθά. Οι πλούσιοι πουλούσαν τα κτήματά τους και πήγαιναν τα χρήματα στους Αποστόλους για τη διατροφή και συντήρηση όλων των αδελφών. Έτσι «ην αυτοίς άπαντα κοινά» (ΠΡΑΞ. 4, 32). Πλούσιοι και φτωχοί ενωμένοι συνέτρωγαν με αγάπη στο κοινό τραπέζι της πίστης και της αγάπης του Χριστού. Την κοινοκτημοσύνη αυτή κανένα πολιτικό σύστημα δεν μπόρεσε να την εφαρμόσει.

Παρόλα αυτά, στην ιδεώδη αυτή κοινωνία, παρουσιάσθηκαν μερικά παράπονα. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει, στη σημερινή Αποστολική περικοπή, ότι παραπονέθηκαν οι Ελληνιστές Ιουδαίοι, διότι στη διακονία των κοινών τραπεζών παραθεωρούνταν οι χήρες και τα ορφανά τους εκ μέρους των γηγενών Εβραίων. Γίνονταν δηλαδή προσωποληψίες και διακρίσεις. Αυτές οι καταστάσεις οδήγησαν τους Χριστιανούς αυτούς σε φιλονικίες και ταραχές. Τα παράπονα των Ελληνιστών Ιουδαίων διαβιβάσθηκαν στους Αποστόλους, οι οποίοι ως οι μόνοι υπεύθυνοι της Χριστιανικής κοινότητας επελήφθησαν του ζητήματος. Δήλωσαν προς τους Χριστιανούς ότι δεν ήταν δυνατό να αφήσουν την προσευχή και το κήρυγμα, δηλαδή το κύριο έργο που ανέλαβαν από τον Κύριο και να απασχολούνται με τη διανομή των τροφίμων. Κάτι τέτοιο θα τους εμπόδιζε από το ιερό έργο που είχαν αναλάβει.
Δεν ήταν όμως και δυνατό να αφήσουν το ζήτημα άλυτο. Έτσι συνέστησαν στους Χριστιανούς να εκλέξουν επτά άνδρες δίκαιους, «πλήρεις Πνεύματος Αγίου και σοφίας» (ΠΡΑΞ. 6, 3), αμερόληπτους και ακέραιους στο χαρακτήρα και αυτοί να αναλάβουν να διακονούν στις κοινές τράπεζες και έτσι να διορθωθεί το κακό. Η πρόταση των Αποστόλων έγινε δεκτή από τους Χριστιανούς. Έτσι εξέλεξαν επτά άνδρες με αυτά τα προσόντα και τους πήγαν στους Αποστόλους. Οι Απόστολοι, αφού προσευχήθηκαν, «επέθηκαν αυτοίς τας χείρας» (ΠΡΑΞ. 6, 6), για να έλθει η χάρη και η ευλογία του Θεού και να τους αναδείξει άξιους της ιερής διακονίας. Με τον τρόπο αυτό σταμάτησαν οι φιλονικίες και οι ταραχές. Τα παράπονα σταμάτησαν, η ενότητα επανήλθε και η ειρήνη αποκαταστάθηκε μεταξύ των πιστών. Και ο λόγος του Θεού αύξανε και πληθύνονταν καθημερινώς οι νέοι Χριστιανοί.
Αν όμως στην αγία κοινωνία των πρώτων Χριστιανών δημιουργήθηκαν γογγυσμοί και παράπονα, επόμενο είναι και στις δικές μας κοινωνίες, οι οποίες απέχουν πολύ από το Χριστιανικό πνεύμα της πρώτης Εκκλησίας, να δημιουργούνται ασυμφωνίες και αντιθέσεις. Τέτοιες αντιθέσεις παρατηρούνται και στο χώρο της Εκκλησίας, στις κυβερνήσεις, στα πολιτικά κόμματα, στα σωματεία, στην οικογενειακή ζωή και γενικώς όπου συνεργάζονται οι άνθρωποι. Οι ανθρώπινες αδυναμίες είναι η κύρια αιτία των παρεξηγήσεων και των διαφωνιών. Στη σημερινή εποχή διασπάται η συνεργασία των εργατών και του κεφαλαίου. Ο αθεϊστικός υλισμός ζήτησε να αποθηριώσει τους εργάτες, να δημιουργήσει ταξικό μίσος και από το άλλο μέρος στον υπαρκτό σοσιαλισμό ο κρατικός συγκεντρωτισμός αδίκησε τους εργάτες. Ο τεχνοκρατικός πάλι καπιταλισμός, παραθεώρησε τις πνευματικές αξίες και μετέβαλε τους ανθρώπους σε εξαρτήματα των μηχανών.
Με όλα αυτά τα ανθρώπινα συστήματα εκμηδενίσθηκε το ανθρώπινο πρόσωπο και καλλιεργήθηκε ο αγχώδης ατομισμός. Οι αντιθέσεις αίρονται, όταν οι άνθρωποι κυριαρχηθούν από το πνεύμα της αγάπης. Άρχοντες και αρχόμενοι χωρίς ιδιοτέλεια μπορούν να λύνουν τα δύσκολα κοινωνικά προβλήματα με τον πιο ομαλό τρόπο. Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα είδαμε ότι οι Απόστολοι έδωσαν τίμια και δίκαιη λύση. Και σήμερα στον οργανωμένο κοινωνικό βίο οι διοικούντες και οι διοικούμενοι μπορούν, αν είναι άνθρωποι της πίστης, της αγάπης και της προσφοράς, να βρίσκουν λύσεις προς το συμφέρον όλων. Πως μπορεί να επιτευχθεί όμως αυτό όταν αυτοί που διοικούν δεν πιστεύουν στον Θεό ή ανήκουν σε μασονικές στοές; Ή όταν οι πολίτες προσπαθούν να κλέψουν με τη σειρά τους το κράτος; Ο κοινωνικός βίος μπορεί να προάγεται, όταν λείπουν τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή Αποστολική περικοπή αναφέρεται ιδιαιτέρως στις σύγχρονες κοινωνίες. Η πλεονεξία, ο εγωϊσμός, η απληστία, δημιουργούν τις αντιθέσεις και υποβιβάζεται ο κοινωνικός πολιτισμός. Οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις μεταβάλλουν τις κοινωνίες μας σε ζούγκλα, όπου υπερισχύει το δίκαιο του ισχυρότερου. Η Γη μας παράγει πολλά αγαθά που με τη δίκαιη κατανομή τους μπορούν να καταστήσουν τους ανθρώπους αυτάρκεις και όχι να βλέπουμε τα παιδιά στην Αφρική να πεθαίνουν από την πείνα και να προσπαθούν να σβήσουν τη δίψα τους μέσα σε λασπόνερα. Για να γίνουν όμως όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει πνευματική ζωή. Όταν βιώσουμε τα πνευματικά αγαθά, τότε θα χαιρόμαστε δίκαια και τα υλικά. Η έννοια της Βασιλείας του Θεού είναι η προτεραιότητα των πνευματικών αγαθών που χαρίζουν και τη δικαιοσύνη στην απόλαυση και των υλικών. «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού, και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (ΜΑΤΘ. 6, 33). Χριστός Ανέστη!
Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,
π. Βασίλειος.

Σάββατο 29 Απριλίου 2023

« ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ »

«Τιμώντας τους αγίους τιμούμε τον ίδιο τον Χριστό. Και μιμούμενοι τους αγίους μιμούμαστε τον ίδιο τον Χριστό».

Γεώργιος Μαντζαρίδης

Παρασκευή 28 Απριλίου 2023

« ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ-ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ, ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ »

«Ένα από τα θεία χαρίσματα που εγνώρισα εδώ εις το Άγιον Όρος και το οποίο επιθυμεί και η Παναγία είναι να τελούνται κάθε ημέρα θείες Λειτουργίες, κάθε ημέρα… Και ημείς είμαστε υπέρ της καθημερινής θείας Λειτουργίας.

Είπαν οι Πατέρες· εφ’ όσον γίνεται και σήμερα θεία Λειτουργία, αποκλείεται σε αυτό το εικοσιτετράωρο να γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Είναι δόγμα. Κάποια ημέρα που δεν θα γίνη πουθενά θεία Λειτουργία, σε όλον τον κόσμο, εκείνη την ημέρα θα γίνη η Δευτέρα Παρουσία.
Πως αποδεικνύεται πειραματικά αυτό, με μαθηματική ακρίβεια: εφ’ όσον ο Ουράνιος Πατέρας βλέπη εσφαγμένον αναιμάκτως τον Υιόν Του, εις την θείαν Λειτουργίαν, μακροθυμεί και παρατείνει το έλεός Του. Και ο ίδιος ο Χριστός, ως Κριτής των ανθρώπων, εφ’ όσον θυσιάζεται από αγάπην, δια να Τον κοινωνήσωμε, και δι’ άφεσιν αμαρτιών και δια την ζωήν την αιώνιον, είναι ακόμη επομένως οικτίρμων και ελεήμων δι’ ημάς. Δεν είναι δίκαιος Κριτής.
Κάποτε πρέπει να σταματήση η θεία Λειτουργία· και είπαν οι Πατέρες εις τα Ιεροσόλυμα ότι, όταν λειτουργήση ο ναός του Σολομώντος από τον έσχατον αντίχριστον, πρέπει να σταματήση να βγαίνη το άγιον Φως από τον τάφον του Χριστού μας και να σταματήση τον τότε Πατριάρχην Ιεροσολύμων ο αντίχριστος. Δεν ημπορεί να έχωμε δύο αντιθέτους πατριάρχας, του Χριστού και του βελίαρ, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, δεν ταιριάζουν. Και τότε, οπωσδήποτε θα ημπορούμε να μετρήσωμε και χρονικά, συν-πλην. Διότι ημπορεί ανά πάσαν στιγμήν να φύγωμεν από την ζωήν και δεν θα μας απασχολήση το θέμα να περιμένωμε να ιδούμε το γεγονός… Αυτό δεν είναι ένας αγώνας, να ιδούμε το θέαμα. Ανά πάσαν στιγμήν φεύγομε. Αυτό είναι το ζητούμενον. Να κάμνωμεν οτιδήποτε, χωρίς να ελέγχεται η συνείδησις, οπότε βαδίζομε λογικά, όσο γίνεται, μέσα εις τα πλαίσια της υπακοής μας και τα υπόλοιπα, εφ’ όσον ήμασταν έμποροι καλοί, να καταθέτωμε τα πάντα εις την Ουράνιον Διαθήκη, τίποτε εις την γη, τίποτε… όλα εις τον ουρανόν».

(Λόγοι πενιχροί εξ Αγίου Όρους, Τόμος Α΄, εκδόσεις Μυριόβιβλος, 2007, σελίδες 182-183)