Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

« ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΑΠΟΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ, ΑΡΧΙΜ. ΑΓΓΕΛΟΣ ΛΥΣΣΑΡΗΣ »


Εκοιμήθη σήμερα Σάββατο, 25 Σεπτεμβρίου 2010 ο Αρχιμανδρίτης Άγγελος Λύσσαρης, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Ευαγγελιστρίας Σκιάθου, σπουδαίο κέντρο των Κολλυβάδων Πατέρων.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο μακαριστός Ηγούμενος Άγγελος Λύσσαρης, ήταν τρισέγγονος του Αρχιστράτηγου της Επανάστασης του 1821 Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Ο π. Άγγελος Λύσσαρης είχε καταγωγή από το Λιμποβίσι της Ορεινής Αρκαδίας, και σύμφωνα με την παράδοση, στο μοναστήρι του την Ευαγγελίστρια σχεδιάστηκε, υφάνθηκε, ευλογήθηκε και υψώθηκε η πρώτη Ελληνική Σημαία με τον λευκό Σταυρό στη μέση επί γαλανού φόντου, το 1807.
Τέλος, ο μακαριστός Ηγούμενος, ήταν ο Ιερέας που είχε κληθεί από την Παγκόσμια Ενορία της Αγίας Σοφίας (Free Agia Sofia) του Ελληνοαμερικάνου Κρις Σπύρου, να λειτουργήσει στην Αγιά Σοφιά.


« Η ΜΕΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΟΥ »

Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής καταγόταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας. Ήταν ψαράς. Ο Άγιος Ιωάννης ήταν ο αγαπημένος μαθητής τού Χριστού.
Ο Ιωάννης ήταν γιος του Ζεβεδαίου και της Σαλώμης και νεώτερος αδελφός του αποστόλου Ιακώβου. Στην αρχή ήταν μαθητής του Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου και κατόπιν έγινε μαθητής του Κυρίου. Ήταν ένας από τους δώδεκα μαθητές του Χριστού και μάλιστα μαθητής « ον ηγαπα ο Ιησους » (Ιωαν. ια΄ 20), δηλαδή, τον οποίο αγαπούσε ιδιαίτερα ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Η Εκκλησία του απένειμε την προσωνυμία του Θεολόγου και στην αγιογραφία εικονίζεται με έναν αετό κοντά στο κεφάλι του.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος είναι ο Ευαγγελιστής της αγάπης. Όχι μόνο γιατί αναφέρεται συνεχώς στην αγάπη, αλλά κυρίως γιατί την βίωνε και την εξέφραζε. Αγαπούσε πολύ τον Διδάσκαλό του. Τον ακολούθησε και στις πιο δύσκολες ώρες της επίγειας ζωής Του. Όταν οι άλλοι μαθητές ήταν κρυμμένοι « διά τον φόβον των Ιουδαίων », αυτός ήταν παρών στην σύλληψή Του, στην δίκη και στον Γολγοθά, όπου κάτω από τον Σταυρό του εμπιστεύθηκε ο Χριστός την μητέρα Του. Μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τον Πέτρο αποτελούσαν την τριάδα τον μαθητών που έλαβε μαζί του ο Χριστός στην ανάσταση της κόρης του Ιαείρου, στο όρος Θαβώρ, όπου « μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών », καθώς και στην Γεσθημανή, όπου προσευχήθηκε πριν από το πάθος Του.
Ο Ιωάννης είναι ο συγγραφέας του 4ου κατά σειρά Ευαγγελίου στην Καινή Διαθήκη, το θεολογικότερο όλων και θεωρούμενο ως Ευαγγέλιο της αγάπης, καθώς επίσης τριών Καθολικών Επιστολών και της Αποκάλυψης.
Τη ζωή του κοντά στον Κύριο τη γνωρίζουμε μέσα από τα Ευαγγέλια της Καινής Διαθήκης. Ο Ιωάννης συνέχισε έντονα την δράση του και μετά την Ανάληψη του Κυρίου. Αυτός και ο Πέτρος ήταν οι πρώτοι που κήρυξαν μετά την επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος σε όλο τον κόσμο το λόγο του Κυρίου.
Η παράδοση, επίσης, μας λέει ότι ο Ιωάννης κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μικρά Ασία, και ιδιαίτερα στην Έφεσο, όπου με την προσευχή του κατέστρεψε το ναό της Αρτέμιδος και οδήγησε στο Χριστιανισμό τετρακόσιες χιλιάδες ειδωλολάτρες. Στα χρόνια του αυτοκράτορα Δομετιανού βασανίστηκε και εξορίστηκε στη Πάτμο, όπου έγραψε την Αποκάλυψη.
Ο Ιωάννης έζησε γύρω στα 100 χρόνια ( κοιμήθηκε ειρηνικά γύρω στο 105 με 106 μ.Χ. ). Εκείνο, όμως, που αξίζει να αναφέρουμε, είναι η φράση που συνεχώς έλεγε στους μαθητές του : « Τεκνία, αγαπάτε αλλήλους» (Ιωαν. ιγ΄ 34), που σημαίνει, παιδιά μου, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Και όταν οι μαθητές του ρώτησαν γιατί συνεχώς τους λέει την ίδια φράση, αυτός απάντησε « διότι είναι εντολή του Κυρίου, και όταν αυτό μόνο γίνεται, αρκεί ».
Πέθανε λοιπόν σε βαθιά γεράματα στην Έφεσο και τάφηκε έξω απ' αυτήν. Μετά από μερικές μέρες μαθητές του και πολλοί χριστιανοί πήγαν να προσκυνήσουν και είδαν τον τάφο άδειο. Ο Άγιος αναστήθηκε και μετέστη στην αιώνια ζωή.
Η Εκκλησία τιμά τη μετάσταση του αγίου την 26η Σεπτεμβρίου.

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

« ΤΟ ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ »

Οι άνθρωποι που προσπαθούν να τελειώσουν τις δουλειές τις ατέλειωτες, τελειώνουν αυτήν την ζωή με ατέλειες πνευματικές και μετανοούν στο τέλος της ζωής τους, αλλά αυτό δεν τους βοηθάει πια σε τίποτε, γιατί έχει βγη το διαβατήριο.
Γέροντας Παΐσιος Αγιορείτης.
« Λόγοι Α΄ - Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο », σελίδα 196.

Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ »


Το σημερινό Ιερό Ευαγγέλιο, αγαπητοί μου φίλοι, μας αποκαλύπτει το σκοπό της Ενανθρωπήσεως του Θεού. Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο, από υπερβολική αγάπη. Γράφει ο πατήρ Φιλόθεος Φάρος : « Ο Ιησούς Χριστός δεν είναι ένας ηθικοδιδάσκαλος, αλλά ο Υιός και Λόγος του Θεού Πατρός που σαρκώνεται διαρκώς, που έρχεται διαρκώς ζητώντας τη σχέση της τέλειας αγάπης με τον άνθρωπο » ( Πριν και μετά το Πάσχα, σελίδα 159 ). Ο Χριστός ζητάει από τον άνθρωπο την τέλεια πίστη και την υιϊκή αφοσίωση. Μας ζητάει να εξέλθουμε από το εγώ και να ανταποκριθούμε στη δική Του άπειρη αγάπη. Η γνήσια πίστη είναι γεμάτη από τη Χάρη του Θεού.

Ο Χριστός μας είπε σήμερα, ότι εκείνος που έχει πίστη δεν χάνεται ποτέ μέσα στις δυσκολίες της ζωής. Αψευδείς μάρτυρες της δυνάμεως της πίστεως είμαστε όλοι οι Χριστιανοί, που καθημερινά βλέπουμε τη δύναμη του Θεού. Καθημερινά συμβαίνουν μικρά και μεγάλα θαύματα, τα οποία υπογραμμίζουν αυτή την αλήθεια ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει τους ανθρώπους που πιστεύουν σ’ Αυτόν. Σίγουρα θα υπάρχουν και άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Θεό και όλα αυτά τα θαύματα, τα θεωρούν απλές συμπτώσεις και συγκυρίες της ζωής. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχόμαστε, προκειμένου ο Θεός να τους φωτίσει για να δουν την αλήθεια.

Η πίστη όμως δεν σώζει τον άνθρωπο μόνο από τις δοκιμασίες της ζωής, κυρίως τον σώζει από την αιώνια απώλεια της ψυχής. Μόνο όποιος είναι ενωμένος με τον Αναστημένο Εσταυρωμένο δεν χάνεται μέσα στην άβυσσο του Άδη, αλλά μέσα από τη χοϊκότητα του τάφου περνά στη χώρα της αιωνιότητας. Εκείνος που τα αρνείται όλα αυτά καταντά μια τραγική προσωπικότητα. Ζει χωρίς ελπίδα και σκοπό. Μπορεί να έχει πλούτη, ανέσεις, δύναμη, ηδονές, στην ουσία όμως είναι δυστυχισμένος γιατί όλες οι χαρές αυτές σταματούν στην πλάκα του τάφου. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που τα κατανοεί όλα αυτά και καταλαβαίνει τη ματαιότητα της ζωής αυτής.

Όποιος πιστεύει στον Κύριο, πιστεύει και στην αθανασία της ψυχής του. Δεν φοβάται και δεν αγχώνεται μπροστά στο μυστήριο του θανάτου. Ποτέ δεν αισθάνεται μελαγχολία, γιατί γεμίζει τη ζωή του με το όραμα του Παραδείσου. Με αυτή τη δύναμη της πίστεως οι Άγιοι Μάρτυρες με χαρά έσκυβαν τον αυχένα τους κάτω από τη λαιμητόμο των άθεων τυράννων. Αυτή η δύναμη της πίστεως κάνει τον ετοιμοθάνατο άρρωστο να μην πανικοβάλλεται. Με τη δύναμη της πίστεως ακόμη καταφέρνει μέσα στη ζούγκλα της ζωής να ζει ο πιστός αρμονικά. Η πίστη κάνει τον άνθρωπο δυνατό, ακόμη και μπροστά στη μεγαλύτερη δυσκολία της επίγειας ζωής του. Ο χωρίς πίστη άνθρωπος απογυμνώνεται από τη Θεία Χάρη και είναι αδύναμος μπροστά στις δυσκολίες της ζωής.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, έχουμε ανάγκη από την πίστη αυτή προς τον Θεό. Σήμερα η ζωή του κάθε ανθρώπου βρίσκεται ανάμεσα σε κινδύνους. Ο άνθρωπος έχει χάσει τη σιγουριά και την ειρήνη του. Δεν υπάρχει καμιά δύναμη που θα μπορέσει να εγγυηθεί τη σωτηρία μας παρά μόνο η δύναμη του Θεού. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε μόνο στη σωματική ακεραιότητα, αλλά κυρίως αναφερόμαστε στην εσωτερική πληρότητα και γαλήνη που μπορεί να προσφέρει μόνο ο Θεός. Στη σημερινή εποχή το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η ευημερία μας. Έχουμε βάλει στην άκρη τον Θεό. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής μας είναι η ψυχική μας ακαταστασία και συμφορά. Στο πρόσωπο του σύγχρονου ανθρώπου καθρεπτίζεται το εσωτερικό του δράμα.

Αγαπητοί μου φίλοι, έρχονται ημέρες δύσκολες για όλους μας. Αν δεν θεμελιώσουμε την ύπαρξή μας στην πέτρα της πίστεως, τότε σίγουρα θα χαθούμε μέσα στο ορμητικό ρεύμα της απώλειας. Ας μη ματαιοπονούμε κτίζοντας τη ζωή μας πάνω στην αμμώδη γη της παρούσας ζωής. Θα έλθουν οι πειρασμοί, οι δοκιμασίες, οι περιπέτειες και θα καταρρεύσουμε. Ας οικοδομήσουμε πάνω στο θεμέλιο που λέγεται Ιησούς Χριστός. Εδώ ας θυμηθούμε κάποιο διάλογο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο : «Εκ τούτου πολλοί απήλθον εκ των μαθητών αυτού εις τα οπίσω και ουκέτι μετ’ αυτού περιεπάτουν. είπεν ουν ο Ιησούς τοις δώδεκα. μη και υμείς θέλετε υπάγειν; απεκρίθη ουν αυτώ Σίμων Πέτρος. Κύριε, προς τίνα απελευσόμεθα; ρήματα ζωής αιωνίου έχεις» (ΙΩΑΝ. 6, 66-68). Δηλαδή, «Από τότε πολλοί από τους μαθητές του ξεμάκρυναν και δεν τον ακολουθούσαν πια. Τότε ο Ιησούς είπε στους δώδεκα ¨Μήπως θέλετε να φύγετε κι εσείς;¨ Ο Σίμων Πέτρος του απάντησε: ¨Και σε ποιον να πάμε, Κύριε; Εσύ κατέχεις τα λόγια που οδηγούν στην αιώνια ζωή¨» (ΙΩΑΝ. 6, 66-68).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.