Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2016

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ) »


Η έννοια της αμαρτίας, αγαπητοί μου φίλοι, είναι αποτυχία, αστοχία στους σκοπούς του ανθρώπου. Αμαρτάνω σημαίνει αποτυγχάνω, σφάλλω στις ενέργειές μου, στις πράξεις μου. Η αποτυχία δεν αναφέρεται μόνο στα βιοτικά πράγματα, αλλά επεκτείνεται και στον ηθικό τομέα της ζωής. Το να αμαρτάνουμε είναι ανθρώπινο, το να μένουμε όμως στην αμαρτία είναι δαιμονικό. Ανθρώπινο μεγαλείο είναι και η επανόρθωση με την μετάνοια. Με την αλλαγή σκέψης και διάθεσης. Κανένας δεν είναι αναμάρτητος. Όταν όμως ο άνθρωπος ακούει τη φωνή της συνείδησής του, την πληροφορία της που αποτυγχάνει, τότε γνωρίζει τον εαυτό του, επισημαίνει τα λάθη και τις αστοχίες και εγείρεται η ηθική συνείδηση για μία ανανεωμένη ζωή. Είναι η ζωή της σωτηρίας κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας. Είναι η ζωή κοντά στον Σωτήρα Χριστό.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας διηγείται, στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, την μετάνοια ενός αμαρτωλού ανθρώπου εκείνης της εποχής. Ο Ζακχαίος ήταν τελώνης, υπάλληλος της Ρωμαϊκής διοίκησης. Η Ρωμαϊκή διοίκηση στηριζόταν στο δίκαιο του νόμου χωρίς ηθική υπόσταση. Γιατί και σήμερα πόσοι νόμοι δεν είναι ηθικοί, αν και έχουν θεσπισθεί από κοινοβούλια διαφόρων κρατών; Οι υπάλληλοι, λοιπόν, της Ρωμαϊκής διοίκησης ήσαν και αυτοί με αυτό το πνεύμα της πολιτικής δύναμης. Γι’ αυτό γίνονταν και αυτοί σκληροί, άρπαγες, καταχραστές, κλέφτες, καταπιέζοντας τους αδύνατους. Αυτοί ήσαν οι τελώνες, οι οποίοι ήσαν μισητοί από τον λαό. Πάντοτε οι λαοί αντιδρούν, όταν επικρατεί η αδικία. Πόσα πράγματα θα είχαν αλλάξει, αν οι άνθρωποι που έχουν την εξουσία ήσαν πιο δίκαιοι; Πόσο διαφορετική θα ήταν η συνεργασία αρχόντων και αρχομένων;
Ο Ιησούς περνούσε εκείνη την εποχή από την Ιεριχώ. Πλήθος λαού είχε συγκεντρωθεί, προκειμένου να δουν από κοντά τον Χριστό. Γεννήθηκε, λοιπόν, και στον Ζακχαίο η επιθυμία να δει και αυτός τον Ιησού. Εξαιτίας του ύψους του (ήταν κοντός) ανέβηκε σε μία συκομορέα. Ανεβασμένος στο δένδρο αντίκρισε τον Ιησού και μέσα του ένιωσε βαθύτατη συγκίνηση. Η πνευματική ακτινοβολία του Χριστού μίλησε στην καρδιά του. Ο Χριστός γνώστης της ανθρώπινης καρδιάς είδε τον Ζακχαίο και του είπε: «Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθιˑ σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι» (ΛΟΥΚΑ 19, 5). «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου» (ΛΟΥΚΑ 19, 5). Ο Ζακχαίος γεμάτος χαρά κατέβηκε από το δένδρο και πήγε να ετοιμάσει τα της φιλοξενίας του Κυρίου. Ο φιλοξενούμενός του ήταν ο Ίδιος ο Θεός.
Ο Ιησούς επισκέφθηκε το σπίτι του Ζακχαίου και εκείνος ένιωσε στην ψυχή του μία αναγεννητική επιθυμία. Ήταν αμαρτωλός και το επάγγελμά του τον βύθιζε σε πολλές παρανομίες και αδικίες. Την επιθυμία της μετάνοιάς του την ομολόγησε στον Χριστό. Αναλαμβάνει να επανορθώσει όλες τις αδικίες του και να χαρίσει τα μισά από τα υπάρχοντά του στους φτωχούς. «Σταθείς δε Ζακχαίος είπε προς τον Κύριονˑ ιδού τα ημίση των υπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοις πτωχοίς, και ει τινός τι εσυκοφάντησα, αποδίδωμι τετραπλούν» (ΛΟΥΚΑ 19, 8). Αυτή είναι η αληθινή μετάνοια που εκφράζεται με τα καλά έργα. Η μετάνοια οδηγεί στη σωτηρία. «Η μετάνοια είναι η ελπίδα μετά την αμαρτία», όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης (Κεφάλαια κατανυκτικα, σελίδα 28). Ο Ζακχαίος του σημερινού Ευαγγελίου σώθηκε με όλη την οικογένειά του.
Ο Χριστός αυτή την αναγέννηση προσφέρει στον άνθρωπο. Η μετάνοιά μας δεν πρέπει να είναι μία επιπόλαια συναισθηματική κατάσταση, αλλά γενναία απόφαση αλλαγής του τρόπου της αποτυχημένης ζωής μας. Αυτή η γενναία απόφαση αλλαγής του τρόπου  της ζωής μας εκφράζεται με την ταπείνωση στο Ιερό Μυστήριο της Εξομολόγησης. Στο Μυστήριο αυτό, εκείνος που μετανοεί λαμβάνει την πληροφορία ότι οι αμαρτίες του έχουν συγχωρηθεί. Το Μυστήριο της Εξομολόγησης έχει απροσμέτρητη ψυχολογική σημασία. Κατά τον Πρωτοπρεσβύτερο Μιχαήλ Καρδαμάκη: «Η μετοχή μας στο θεανθρώπινο σώμα του Χριστού, η επιστροφή μας στην Εκκλησία, που ταυτίζεται με τη σωτηρία και τη θέωσή μας, δεν εξασφαλίζεται με τις αξιόμισθες πράξεις, αλλά με τη μετάνοια, που μας οικειώνει με τη χάρη και νικά τον πνευματικό θάνατο» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 256).
Αγαπητοί μου φίλοι, η σωτηρία μας και η επανόρθωση των σφαλμάτων μας δεν είναι πράξη μαγική. Δεν περιορίζεται σε ορισμένα σύμβολα, χωρίς να προχωράμε στο βαθύτερο νόημά τους. Η σωτηρία είναι το σημείο στο οποίο συναντάται η ζήτηση του Θεού με την ζήτηση του ανθρώπου. Ο Θεός ήλθε στον κόσμο «ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (ΛΟΥΚΑ 19, 10). Μας καλεί ο Θεός κι εμείς ανοίγουμε τις καρδιές μας, με αγαθή διάθεση, για να επενεργήσει η Χάρη του Θεού. Από εμάς εξαρτάται τελικά η σωτηρία μας. Αν εμείς θελήσουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής και να αγωνισθούμε πνευματικά, τότε θα δούμε την Χάρη του Θεού να μας βοηθά και να μας στηρίζει στον αγώνα μας αυτό. Υπάρχει πάντοτε ο τρόπος «ζητήσαι ιδείν τον Ιησούν» (ΛΟΥΚΑ 19, 3). Και τότε η επικοινωνία αυτή θα έχει τα αγαθά αποτελέσματα του Ζακχαίου.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

«Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΨΑΡΟΥΔΑΚΗ»


«Η Ευρώπη είναι η μάνα του διπρόσωπου υλισμού. Από τα σπλάχνα της βγήκε και ο Αστισμός και ο Μαρξισμός…
Η Ευρώπη γέννησε ακόμα την Αποικιοκρατία, το Δουλεμπόριο και την Πειρατεία. Ανέδειξε σε σύστημα την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Γέννησε τον Φασισμό, τον Ναζισμό και τον Σταλινισμό. Οδήγησε σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους…
Θέλουν την Ευρώπη των τραστ, των πολυεθνικών και των μονοπωλίων.
Εμείς αυτήν την Ευρώπη την απορρίπτουμε και προτείνουμε μιαν άλλη. Μιαν Ευρώπη, στηριγμένη στον ηθικό Νόμο του Ευαγγελίου που θέλει: Το Κεφάλαιο στην υπηρεσία του Λαού, το Λαό στην υπηρεσία του ατόμου και το άτομο στην υπηρεσία του ανθρώπου…»
«Ενωμένη Ευρώπη δεν σημαίνει εξαφάνιση των εθνών. Η Ένωση έχει βάση υπερεθνική και όχι διεθνιστική. Δεν διαλύει το έθνος αλλά το θέτει στην υπηρεσία της κοινότητας…Ταφή του εθνικισμού δεν σημαίνει και ταφή του έθνους…».

Η παγίδα της Ε.Ο.Κ. και της Ε.Ε. (1985), σελίδες 27-30, 41.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ) »


Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, αγαπητοί μου φίλοι, μας διηγείται στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα τη θεραπεία ενός τυφλού. Η τύφλωση είναι ένα δυσάρεστο γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου. Αποστερεί τον παθόντα από την σπουδαιότερη αίσθηση της όρασης. Ο τυφλός δεν μπορεί να χαρεί τις ομορφιές της δημιουργίας του Θεού. Όλα αυτά είναι ένα σκοτάδι για τον τυφλό. Όμως αυτό μπορεί να συμβεί στον κάθε άνθρωπο και δεν θα πρέπει να απογοητευθεί. Θα πρέπει να έχει την ελπίδα του στον Θεό. Οι τυφλοί είναι χαρισματούχοι άνθρωποι, αφού οι υπόλοιπες αισθήσεις τους είναι πολύ ανεπτυγμένες. Ένας τέτοιος ταλαιπωρημένος άνθρωπος παρακάλεσε τον Ιησού να τον θεραπεύσει. Με την δυνατή πίστη του κάλεσε τον Χριστό. «Ιησού υιέ Δαυΐδ, ελέησόν με» (ΛΟΥΚΑ 18, 38). Ο Χριστός εκτιμώντας την αγαθή διάθεση του τυφλού, με την θεϊκή Του δύναμη, τον θεράπευσε.
Βέβαια σε εποχή έντονης υλιστικής αντίληψης, όπως είναι η δική μας εποχή, το θαύμα παραμένει ακατανόητο. Γίνεται όμως δεκτό με τη δύναμη της πίστης. Η πίστη είναι μία σπουδαία πνευματική δύναμη μέσα στον άνθρωπο, με την οποία πετυχαίνει πράγματα ακατόρθωτα μόνο με την λογική. Με αυτόν τον τρόπο επιβεβαιώνονται τα λόγια του Χριστού: «Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται» (ΜΑΤΘ. 17, 20). Η πίστη είναι αναγκαία και απαραίτητη από αυτή τη φύση και τη θέση των πραγμάτων μέσα στον κόσμο. Προκειμένου να σχηματίσουμε βεβαιότητα για ένα ζήτημα, υπάρχουν δύο τρόποι. Ο άμεσος (εξ ιδίας αντίληψης) και ο έμμεσος (από πληροφορίες άλλων).  Γνωρίζουμε κάτι από άμεση αντίληψη, όταν αυτό υποπίπτει στις αισθήσεις μας και μπορούμε να το υποβάλλουμε σε έρευνα και έτσι σχηματίζουμε βεβαιότητα. Αυτό ονομάζεται γνώση.
Υπάρχουν όμως και βεβαιότητες, τις οποίες έχουμε όχι από άμεση αντίληψη, αλλά έμμεσα, δίνοντας πίστη στην μαρτυρία αξιόπιστων προσώπων. Έτσι είμαστε βέβαιοι για ιστορικά γεγονότα, πιστεύοντας στην μαρτυρία της ιστορίας. Επίσης με την πίστη σχηματίζει πεποίθηση ο δικαστής για την ενοχή ή μη του κατηγορουμένου. Με την πίστη δέχεται ο μαθητής τις γνώσεις από τον δάσκαλο. Αυτές οι λεγόμενες θετικές επιστήμες στηρίζονται πάνω στην πίστη. Έτσι είναι και η θρησκευτική πίστη. Υπάρχουν πράγματα που δεν τα έχουμε δει και όμως τα πιστεύουμε, γιατί υπάρχουν κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι από το Άγιο Πνεύμα που έχουν κατανοήσει διάφορες θείες καταστάσεις και έχουν επικοινωνία με τον Θεό και τους Αγίους Του. Υπάρχουν όμως και καταστάσεις που τις βιώνουμε εμείς οι ίδιοι, με τις οποίες οδηγούμαστε στην πίστη και στερεωνόμαστε σε αυτήν.
Ο Απόστολος Παύλος δίνει τον εξής ορισμό της θρησκευτικής πίστης: «Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (ΕΒΡ. 11, 1). Δηλαδή, «Πίστη σημαίνει σιγουριά γι’ αυτά που ελπίζουμε και βεβαιότητα γι’ αυτά που δεν βλέπουμε» (ΕΒΡ. 11, 1). Η Χριστιανική πίστη απαρτίζεται από υποσχέσεις και επαγγελίες του Θεού, των οποίων η εκπλήρωση ανάγεται στο μέλλον και γι’ αυτό η πίστη είναι «ελπιζομένων υπόστασις» (ΕΒΡ. 11, 1). Η Χριστιανική διδασκαλία παρέχει αλήθειες, οι οποίες, αν και είναι πραγματικότητες, δεν μπορούν να υποβληθούν στην έρευνα και εξέταση του ανθρωπίνου λογικού, γιατί υπερβαίνουν την ανθρώπινη αντίληψη. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Αποστόλου Παύλου «πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων» (ΕΒΡ. 11, 1). Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούν να αποδειχθούν, αλλά υπάρχουν.
Ισχυρίζονται μερικοί, ότι δεν μπορούν να πιστέψουν σε μυστηριώδη δόγματα, γιατί δεν τα εννοούν. Αλλά τι είναι τα μυστηριώδη δόγματα; Αλήθειες υπερφυσικές που ανήκουν στον πνευματικό κόσμο. Κάθε τι το υπερφυσικό δεν είναι παράλογο και κάθε ακατάληπτο για εμάς δεν είναι και ανύπαρκτο. Ο φυσικός κόσμος δεν παρουσιάζει πλήθος μυστηρίων; Οι Φυσικοί επιστήμονες προτάσσουν μερικά: «Τι αναγκάζει το φυτό να αυξάνει έτσι και όχι αλλιώς; Γιατί το σπέρμα και το αυγό περικλείουν το έμβρυο εκείνου ακριβώς του τύπου και του είδους, από το οποίο προήλθαν; Τι ενώνει τα άτομα; Γιατί η μυϊκή δύναμη μετατρέπεται σε θερμότητα, αυτή δε σε κίνηση;» Επίσης η επιστήμη δεν κατόρθωσε να διαλευκάνει το πρόβλημα, τι είναι ύλη; Τι είναι η έλξη της γης; Είχε δίκιο ο Σωκράτης, όταν ομολογούσε: «εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Υπάρχουν πράγματα που αγνοούμε και που θα αγνοούμε.
Αγαπητοί μου φίλοι, αν παρουσιάζεται σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής η ανάγκη της πίστης, γιατί να λείπει από τον θρησκευτικό τομέα; Η Χριστιανική όμως πίστη δεν είναι τυφλή και ανεξέλεγκτη. Κακώς αποδίδεται το «πίστευε και μη ερεύνα». Η πίστη μας είναι και λογική και φωτισμένη. Στηρίζεται στη συγγραφή ιερών και αγίων προσώπων, στην ανιδιοτέλειά τους, στη θυσία τους, στο μαρτύριο. Τα εκατομμύρια των Μαρτύρων στερέωσαν την Χριστιανική πίστη. Δεν πιστεύουμε τυφλά, θρησκόληπτα και μαγικά. Με την Χριστιανική πίστη η ζωή μας παίρνει ευρύτερη διάσταση. Ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν είναι μόνος και έρημος και με τη δύναμη αυτής της πίστης καλείται να παλέψει εναντίον εξωτερικών καταιγίδων και δυνάμεων, αλλά και εναντίον των ορμητικών χειμάρρων της καρδιάς του. Και σήμερα η πίστη βοηθά να βρει ο άνθρωπος το φως της ψυχής του.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ) »


Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας παρουσιάζει δέκα δυστυχισμένους ανθρώπους, που υπέφεραν από την φοβερή αρρώστια της λέπρας, η οποία ήταν και μεταδοτική. Γι’ αυτό οι λεπροί απομονώνονταν σε ερημικούς τόπους ξεχασμένοι ακόμη και από τους οικείους τους. Η αρρώστια αυτή παρουσιάζεται στην αρχή ως φυσαλίδες, οι οποίες αργότερα μεταβάλλονται σε πληγές και έλκη. Σιγά – σιγά το σώμα του λεπρού σαπίζει και αρχίζουν να πέφτουν διάφορα μέλη του σώματός του. Η ασθένεια της λέπρας μπορούσε να διαρκέσει πέντε, δέκα και δέκα οκτώ χρόνια, για να πεθάνει κατόπιν, ότι λείψανο του ανθρωπίνου σώματος απέμενε. Παλαιότερα στην Ελλάδα οι λεπροί συγκεντρώνονταν στην Σπιναλόγκα της Κρήτης ή και αλλού. Σήμερα, χάρη στον Νορβηγό Χάνσεν, η διάγνωση της ασθενείας μπορεί να γίνει έγκαιρα και οι ασθενείς να θεραπευθούν.
Ο Χριστός, στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, περνούσε από τον τόπο, όπου έμεναν απομονωμένοι οι λεπροί. Τους είδε, τους λυπήθηκε και από ευσπλαγχνία τους θεράπευσε. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο ως Ευεργέτης, θεραπευτής και των σωματικών και των ψυχικών ασθενειών. Μετά τη θεραπεία τους απέστειλε προς τους ιερείς να λάβουν το πιστοποιητικό αποθεραπείας κατά τα καθιερωμένα της εποχής εκείνης. Αφού διαπιστώθηκε η θεραπεία τους οι εννέα έτρεξαν να συναντήσουν προσφιλή τους πρόσωπα και μόνο ένας θεώρησε υποχρέωσή του να γυρίσει και να πει ένα ευχαριστώ στον Κύριο. Η ευγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη είναι σπάνια σε όλες τις εποχές. Είναι σύνηθες φαινόμενο η αγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη. Και στη σημερινή εποχή σπάνια οι άνθρωποι νιώθουν υποχρέωση προς τον ευεργέτη τους και δύσκολα τον ευχαριστούν.
Η λέπρα σήμερα σταμάτησε να αποτελεί μάστιγα της ανθρώπινης ζωής. Είναι και αυτό ένα από τα αγαθά της επιστημονικής προόδου. Ο Χριστός, όταν θεράπευε, συνιστούσε στον θεραπευμένο: «Ίδε υγιής γέγοναςˑ μηκέτι αμάρτανε» (ΙΩΑΝ. 5, 14). Ήθελε να επισημάνει πως κατά μεγάλο ποσοστό οι σωματικές ασθένειες οφείλονται σε αίτια αμαρτωλής ζωής. Αυτό ομολογείται σήμερα και από την Ψυχιατρική και η ασθένεια σήμερα του AIDS είναι αποτέλεσμα φοβερών παρεκτροπών και καταχρήσεων. Η ώθηση των νέων στην περιφρόνηση ηθικών αξιών, η πολεμική κατά του θεσμού της οικογένειας, η ασύδοτη ζωή, οδηγεί σε επικίνδυνες καταστάσεις σε βάρος της υγείας του σώματος. Και όπως επιβεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος: «Τα γαρ οψώνια της αμαρτίας θάνατος» (ΡΩΜ. 6, 23). «Γιατί ο μισθός που δίνει η αμαρτία είναι ο θάνατος» (ΡΩΜ. 6, 23). Θάνατος και ψυχικός και βιολογικός.
Σήμερα επίσημα επιστημονικά χείλη επιβεβαιώνουν ότι η καλύτερη και αποτελεσματικότερη καταπολέμηση της μάστιγας του AIDS είναι ο σεβασμός των ηθικών αξιών, η ανύψωση του θεσμού της οικογένειας, ο αυτοπροσδιορισμός της προσωπικής ζωής. Πέρα από τα φληναφήματα των τηλεοπτικών εκπομπών η Εκκλησία και η Πολιτεία πρέπει να αναλάβουν να θωρακίσουν τους νέους με την πίστη στις ηθικές αξίες. Πως όμως μπορεί μία Πολιτεία που ψηφίζει σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, να μεταδώσει ηθικές αξίες στους νέους; Αφού η ίδια είναι ανήθικη! Μιλάμε για Πολιτεία που έχει κάποια ιδανικά και πίστη στον Θεό και όχι για μία Πολιτεία που έχει απορρίψει όλα αυτά.  Ευάλωτοι στο AIDS δεν είναι οι νέοι που ζουν σε όμορφο και ήρεμο οικογενειακό περιβάλλον, που βιώνουν τις αρχές της πίστης μας, αλλά εκείνοι που δεν ζουν σε ένα υγιές οικογενειακό περιβάλλον.
Η Πολιτεία, αν θέλει, μπορεί να διορθωθεί και να βαδίσει τον ορθό δρόμο. Είναι καιρός να ανυψώσει το επίπεδο της παιδείας και να καταστούν τα σχολεία, όχι φθηνά μεταπρατήρια τυπικών γνώσεων, αλλά πραγματικά παιδαγωγικά καθιδρύματα. Πάνω από τις γνώσεις να κυριαρχεί η παιδαγωγική. Η Εκκλησία με τις ενορίες της, με τα νεανικά της κέντρα (όπου είναι δυνατόν να υπάρχουν), να παρέχει με ειδικούς συμβούλους τα απαραίτητα ηθικά εφόδια. Να λειτουργούν σχολές γονέων, όπου θα παρέχονται οι αναγκαίες καθοδηγήσεις των γονέων για επιτυχημένη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους και ακόμη να δημιουργείται στις ενορίες συνεργασία με τους γονείς. Δυστυχώς όμως στις ημέρες μας και ιδιαίτερα στην επαρχία, η πλειοψηφία των νέων γονέων αδιαφορεί για την Εκκλησία και για ότι συμβαίνει μέσα εκεί. Ευτυχώς όμως που υπάρχουν και εξαιρέσεις!
Αγαπητοί μου φίλοι, η ηθική είναι το αποτελεσματικότερο όπλο για τις περισσότερες ασθένειες. Όλοι οι υπεύθυνοι φορείς να επιζητούν με παιδαγωγικά και μορφωτικά μέσα να αναπτύσσουν την προσωπικότητα των νέων, έτσι ώστε να αποβαίνουν υγιή και καρποφόρα στελέχη της κοινωνίας μας. Να προσπαθήσουμε όλοι από την μεριά μας, να λείψει η λέπρα του σκότους, τους ψεύδους, της ωμής βίας, της απάρνησης της δικαιοσύνης, της δυσπιστίας στο καλό. Να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε το βασίλειο της γενικής απάτης με το βασίλειο της γενικής αλήθειας που είναι ο λόγος του Χριστού. Μην κοιτάζουμε τι γίνεται δίπλα μας. Αλλά να προσπαθούμε εμείς, να αλλάξουμε τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών μας προς το καλύτερο. Πολλοί είναι εκείνοι που χλευάζουν την Εκκλησία και τους πιστούς. Θα δούμε ποιοι τελικά θα βγουν νικητές και ποιοι χαμένοι.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.