« Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ (ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΟΥΚΟΣ) »

Η Αγία οσιοπαρθενομάρτυς Παρασκευή γεννήθηκε στη Ρώμη από ευσεβείς γονείς, που πέθαναν όταν αυτή ήταν μόλις είκοσι χρόνων. Τότε μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς και αφοσιώθηκε στη διάδοση του Ευαγγελίου.

Η δράση της έγινε γνωστή στον αυτοκράτορα Αντωνίνο, ειδωλολάτρη ακόμα τότε, που την κάλεσε και προσπάθησε να τη μεταστρέψει στην ειδωλολατρία.

Βλέποντας την εμμονή της στην πίστη του Χριστού, πρόσταξε να της βάλουν στο κεφάλι μια πυρακτωμένη σιδερένια περικεφαλαία. Ο Θεός όμως τη φύλαξε και δεν έπαθε τίποτα.

Τότε ο βασιλιάς την έστειλε δεμένη στη φυλακή, ώσπου να σκεφτεί τι θα της έκανε.

Εκεί η αγία προσευχόταν με δάκρυα κι έλεγε:

– Κύριε, στήριξέ με στην αληθινή πίστη Σου και λύτρωσέ με από τις παγίδες του εχθρού, «ότι προς Σε ήρα την ψυχήν μου».

Ενώ προσευχόταν, γύρω στα μεσάνυχτα, εμφανίστηκε άγγελος Κυρίου, που κρατούσε στα χέρια του φωτεινό σταυρό, καλάμι, σπόγγο και στεφάνι.

– Χαίρε, Παρασκευή, αθλήτρια του Χριστού, της είπε. Μη φοβάσαι τα βασανιστήρια των τυράννων. Γιατί ο Κύριος, που έπαθε και σταυρώθηκε για τη σωτηρία των ανθρώπων, θα είναι βοηθός σου!

Αμέσως ο άγγελος την έλυσε από τα δεσμά κι έγινε άφαντος.

Τα βασανιστήρια συνεχίστηκαν, αλλά η αγία έμεινε σώα.

Τελικά ο αυτοκράτορας Αντωνίνος πίστεψε και βαπτίστηκε χριστιανός, αφού η αγία τον γιάτρεψε από τύφλωση.

(Από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας»)

www.pemptousia.gr

 

 

« Η ΑΝΑΠΟΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΗ »

«Μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή; Σε κάθε θλίψη σου, σε κάθε αποτυχία σου να συγκεντρώνεσαι στον εαυτό σου και να λες σιγά-σιγά το τροπάριο: “Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν…”.

Θα βλέ­πεις ότι το μεγαλύτερο πράγμα στη ζωή σου -και στη ζωή του κόσμου όλου- έγινε. Η Ανάσταση του Χρι­στού, η σωτηρία μας. 

Και θα συνειδητοποιήσεις ότι η αναποδιά που σου συμβαίνει είναι πολύ μικρή για να χαλάσει τη διάθεσή σου».

Όσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

agios-dimitrios.blogspot.com

« Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ, ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ (ΦΙΛΟΛΟΓΟΥ-ΘΕΟΛΟΓΟΥ) »

Η αγία Μεγαλομάρτυς Χριστίνα καταγόταν από την Τύρο της Συρίας. Ήταν κόρη κάποιου στρατηγού, ονόματι Ουρβανού. Ο πατέρας της τής έχτισε έναν ψηλό πύργο και την εγκατέστησε μέσα σ’ αυτόν. Κατασκεύασε μάλιστα από χρυσό, άργυρο και άλλα πολύτιμα υλικά, αγαλμάτια των θεών του και την πρόσταξε να προσφέρει θυσίες στα είδωλα αυτά. Εκείνη όμως όλα αυτά τα έκαμε συντρίμμια και τα πολύτιμα μέταλλα, από τα οποία είχαν κατασκευα­στεί, τα μοίρασε στους φτωχούς.

Για τις πράξεις της αυτές η Χριστίνα υποβλήθηκε από τον ίδιο της τον πατέρα στα πιο φρικτά και απάνθρωπα βασανιστήρια και εν συνεχεία φυλακίστηκε. Στη φυλακή την άφησαν εντελώς νηστική, με εντολή του πατέρα της, για να πεθάνει από την πείνα. Όμως η Μεγαλομάρτυς τρεφόταν με τροφή που της μετέφερε εκεί άγγελος Κυρίου και θεραπεύτηκαν οι πληγές της. Έπειτα την έριξαν στη θάλασσα, όπου έλαβε το άγιο βάπτισμα από τον ίδιο τον Κύριο, θείος δε άγγελος την έβγαλε στη στεριά. Αλλά μό­λις έγινε γνωστό ότι η Αγία διασώθηκε και βρισκόταν στη ζωή, ο πατέρας της πρόσταξε και την έκλεισαν και πάλι στη φυλακή. Όμως τη νύχτα που ακολούθησε ο τύραννος και άστοργος αυτός πατέρας πέθανε κακήν κακώς.

Μετά το θάνατο του Ουρβανού, του πατέρα της, πήρε τη θέση του στο αξίωμα κάποιος ονόματι Δίων. Αυτός ο τύραννος οδήγησε την Μάρτυρα στο δικαστήριο προς ανάκριση. Η Αγία όμως, χωρίς να φοβηθεί το παραμικρό, διακήρυξε με παρρησία την πίστη της στο Χριστό. Τότε κακοποιήθηκε με ανελέητη βαναυσότητα. Εκείνη όμως υπέμεινε τα πάντα με άκρα καρτερία και επιπλέον επιτέλεσε κατά τη διάρκεια των ανήκουστων βασανιστηρίων της τέ­τοια παράδοξα θαύματα, που προσελκύστηκαν, βλέποντάς τα, στην πίστη του Χριστού τρεις χιλιάδες ειδωλολάτρες.

Μετά από το Δίωνα το αξίωμα του στρατηγού στην περιοχή το πήρε κάποιος ονόματι Ιουλιανός. Αυτός ο τύ­ραννος έριξε την Μεγαλομάρτυρα μέσα σε πυρακτωμένη κάμινο. Εκείνη όμως με τη χάρη του Θεού διαφυλάχτηκε απόλυτα σώα και αβλαβής. Έπειτα την έκλεισε μέσα σε ένα κλουβί, στο οποίο βρίσκονταν δηλητηριώδη ερπετά (φί­δια). Αλλά και εκείνα δεν προξένησαν κανένα κακό στην Αγία· απεναντίας, της έγλειφαν με ευσπλαχνία τα πόδια. Ακολούθως, με προσταγή του, την έβγαλαν από το κλουβί με τα φίδια και της έκοψαν τους μαστούς, από τους οποίους, καθώς λένε, έρευσε γάλα και όχι αίμα. Έπειτα πρόσταξε και της έκοψαν τη γλώσσα. Τελικά ο δαιμονικός αυτός τύραννος πρόσταξε τους στρατιώτες και χτύπησαν την Αγία με τα κοντάρια τους. Ύστερα δε από τα χτυπή­ματα αυτά η Μεγαλομάρτυς Χριστίνα παρέδωσε το πνεύμα της στο Θεό και έλαβε τον αμάραντο στέφανο του μαρτυ­ρίου.

(Γεωργίου Δ. Παπαδημητρόπουλου, Θεολόγου-Φιλολόγου-Λυκειάρχου, Με τους Αγίους μας [Ιούλιος], σ.81-82)

www.pemptousia.gr