Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

« ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ »


     

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη της Αγίας ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης. Η Αγία Αικατερίνη είναι μία από τις μεγαλύτερες εκκλησιαστικές προσωπικότητες όλων των εποχών. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου από πλουσίους γονείς. Ο πατέρας της ήταν άρχοντας της περιοχής. Εξαιτίας αυτής της καταγωγής είχε την ευκαιρία να μαθητεύσει κοντά σε μεγάλους δασκάλους και να διδαχθεί την Ελληνική Φιλοσοφία, ξένες γλώσσες και την ιατρική επιστήμη. Μαζί με την οικονομική άνεση, είχε όμως και την διάθεση, για να μαθαίνει όλο και περισσότερα πράγματα. Είχε γίνει από μικρή μία πραγματικά σοφή κοπέλλα. Το καλλιεργημένο πνεύμα της, η μεγάλη της ομορφιά και τα πλούτη της οικογένειάς της, την κατέστησαν μία από τις πιο περιζήτητες νύφες της περιοχής.
Όλα όμως αυτά τα προσόντα δεν μπόρεσαν να την αποτρέψουν από την επιθυμία της, να γίνει νύμφη Χριστού. Επισκέφθηκε έναν ασκητή από τον οποίο διδάχθηκε την Χριστιανική Πίστη και κατόπιν βαπτίσθηκε. Μετά την βάπτισή της είδε στο όνειρό της την Παναγία και τον Χριστό. Η Θεοτόκος της πέρασε στο χέρι ένα δακτυλίδι και της ζήτησε να έχει μοναδικό νυμφίο τον Υιό της. Ξυπνώντας είδε το δακτυλίδι στο δάκτυλό της και κατάλαβε πως δεν ήταν ένα απλό όνειρο. Από τότε αφιέρωσε τη ζωή της στον Χριστό και στην αληθινή πίστη. Η Αγία Αικατερίνη είχε πραγματική αγάπη για τον Χριστό. Ήταν αληθινή Χριστιανή. Η ζωή της ήταν πλημμυρισμένη από το Φως του Χριστού. Δεν κατανάλωνε τη ζωή της στα δευτερεύοντα και επουσιώδη πράγματα. Η ζωή ήταν αφιερωμένη αποκλειστικά στον Νυμφίο της καρδιάς της, στον Χριστό.
Η Αγία είχε πολλές δωρεές από τον Χριστό. Η σοφία, η ομορφιά και ο πλούτος της δεν την έκαναν να προσκολληθεί στα επίγεια. Την σοφία την χρησιμοποίησε προς δόξαν Θεού. Πόσοι επιστήμονες στη σημερινή εποχή δεν χρησιμοποιούν την επιστήμη τους για αλλότριους σκοπούς και μάλιστα πολλές φορές και για καταστρεπτικούς ; Η σοφία όταν δεν συνοδεύεται από τον σεβασμό προς τον Θεό, καταντά ανοησία και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα. Πόσοι « σοφοί » δεν προσπαθούν να μας βγάλουν από την οικονομική κρίση και δεν τα καταφέρνουν ; Αυτό γίνεται γιατί λείπει η πίστη προς τον Θεό. Αντί να φωτίζονται, σκοτίζονται και δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα. Ο πιστός άνθρωπος φωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα, το Οποίο αναπληρώνει οποιαδήποτε έλλειψη. Τα Μυστήρια της Εκκλησίας στηρίζουν τους αγωνιζόμενους Χριστιανούς.
Η ομορφιά της Αγίας Αικατερίνης δεν την έκανε να κοιτάζει τις επίγειες απολαύσεις. Δυστυχώς η ομορφιά πολλές φορές οδηγεί τον άνθρωπο, που την κατέχει, στην ματαιοδοξία και στον εγωϊσμό. Η ομορφιά, όταν δεν χρησιμοποιείται σωστά, μπορεί να οδηγήσει σε οποιαδήποτε αμαρτία. Η ομορφιά του σώματος απασχολεί πολλούς ανθρώπους, ιδιαίτερα δε τις γυναίκες. Κάποιες γυναίκες μάλιστα προκαλούν με την εξεζητημένη εμφάνισή τους. Όμως όλοι αυτοί δεν κάνουν το ίδιο για την ομορφιά της ψυχής. Ο καλλωπισμός της ψυχής τους είναι εντελώς αδιάφορος. Έλεγε ο Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης : « Η αιδώς χρωματίζει με το ιδικόν της χρώμα τας παρειάς των νέων και νεανίδων και προσδίδει εξαιρετικήν ωραιότητα εις τα πρόσωπά των » (Τα τέσσαρα χρώματα, σελίδα 54). Η ομορφιά της ψυχής αντανακλά και στην εξωτερική εμφάνιση του ανθρώπου.
Ο πλούτος που διέθετε η Αγία δεν στάθηκε εμπόδιο στην πνευματική της εξέλιξη. Ο πλούτος από μόνος του δεν είναι ούτε καλός, ούτε κακός. Μπορεί να γίνει ή το ένα ή το άλλο, ανάλογα από την χρήση που του κάνουμε. Οι πλούσιοι οφείλουν, να βοηθούν τους πιο αδύναμους οικονομικά. Αλλά και οι υπόλοιποι μπορούν να βοηθούν τους συνανθρώπους τους, ανάλογα με τη δυνατότητα που έχουν. Η Αγία Αικατερίνη δεν προσκολλήθηκε στον πλούτο, αλλά τον χρησιμοποίησε προς δόξαν Θεού. Προσπαθούσε να πλουτίσει πρωτίστως στην ψυχή της. Έλεγε ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, « δεν πλουταίνει ο άνθρωπος με χρήματα μοναχά, πλουταίνει κι’ από τα καλά του έργα » ( Απομνημονεύματα Μακρυγιάννη, σελίδα 284 ). Οι άνθρωποι που κατέχουν τον πλούτο πολλές φορές αποπροσανατολίζονται και γίνονται σκληροί απέναντι στους συνανθρώπους τους.
Αγαπητοί μου φίλοι, τα χαρίσματα που είχε η Αγία Αικατερίνη δεν τα χρησιμοποίησε για δικό της όφελος και συμφέρον. Τα πρόσφερε θυσία στον Χριστό. Και ο Χριστός της τα ανταπέδωσε με το παραπάνω. Κέρδισε τον Παράδεισο και έγινε Αγία της Εκκλησίας Του. Όλοι οι άνθρωποι έχουν χαρίσματα. Εξαρτάται από εμάς πως θα χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χαρίσματα. Η καλή χρησιμοποίηση των χαρισμάτων, δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ανεβεί πνευματικά, να ενωθεί με τον Χριστό και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Βάζοντας τον Χριστό στη ζωή μας, μπορούμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο. Όσο απομακρύνεται ο άνθρωπος από τον Θεό, τόσο θα οδηγείται σε αδιέξοδα και ποικίλα προβλήματα. Ας ξεκινήσουμε από σήμερα κιόλας την πνευματική μας πορεία, που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.


Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

« ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ »



Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, παρουσιάζεται από τον Κύριό μας ένας πλούσιος, ο οποίος δεν είχε που να συγκεντρώσει τα αγαθά του. Τα κτήματα του είχαν δώσει άφθονη σοδειά. Ενώ δηλαδή άλλοι άνθρωποι είχαν την αγωνία για να αποκτήσουν τα αναγκαία στη ζωή τους, αυτός ο πλούσιος δεν είχε που να αποθηκεύσει τα αγαθά του. Και ενώ σκέφτεται αυτά, αποφασίζει να γκρεμίσει τις αποθήκες του και να φτιάξει μεγαλύτερες, έτσι ώστε να χωράει η πλούσια σοδειά του. Καμία απολύτως σκέψη δεν του πέρασε για τους φτωχούς συνανθρώπους του. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο εαυτός του. Μάλιστα νόμιζε πως θα ζήσει χρόνια πολλά για να τα ευχαριστηθεί, όμως ο λόγος του Κυρίου τον προσγείωσε στην πραγματικότητα. «Ανόητε. Αυτή τη νύκτα θα παραδώσεις τη ζωή σου. Αυτά, λοιπόν, που ετοίμασες σε ποιον ανήκουν ;» (ΛΟΥΚΑ 12, 20).
Το κατάντημα του άφρονος πλουσίου έχουν όλοι εκείνοι που ακολουθούν το παράδειγμά του και στρέφουν την προσοχή τους μόνο στην απόκτηση υλικών αγαθών. Αυτοί οι άνθρωποι οδηγούνται στη φιλαργυρία και στην απληστία, χωρίς να το καταλαβαίνουν μάλιστα πολλές φορές. Η φιλαργυρία, κατά τη Χριστιανική διδασκαλία, θεωρείται ειδωλολατρία και είναι η αιτία του άκρατου πλουτισμού. Ο κάθε πιστός πρέπει να ζει με απλότητα και λιτότητα. Δεν πρέπει ο Χριστιανός να ζει μέσα στη χλιδή και στις απολαύσεις. Η δε απληστία φανερώνει έναν άνθρωπο πλεονέκτη, ακόρεστο και κενό. Αυτά τα δύο αρνητικά στοιχεία είχε ο πλούσιος της σημερινής Παραβολής. Δεν κοίταζε καθόλου δίπλα του, να δει τους συνανθρώπους του που είχαν ανάγκη. Είναι η κατάσταση στην οποία οδηγούνται συνήθως αυτοί που κρατούν τον πλούτο στα χέρια τους.
Ψυχολογικές μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άπληστος ζει διαρκώς με το άγχος της επιβίωσης και από το άχθος του θανάτου. Ο πλούσιος της Παραβολής, όχι απλά βιώνει τη ψυχολογική κατάσταση, αλλά έχει πλήρως κυριευθεί, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσει την εμπειρία της αγάπης, τόσο προς τον Θεό όσο και προς τον άνθρωπο. Βέβαια υπάρχουν κάποιοι στις ημέρες μας που αμφισβητούν την εμπειρία της αγάπης και τη θεωρούν ουτοπική. Και όμως η ζωή των Αγίων της Εκκλησίας μας αποδεικνύει το αντίθετο, ότι μπορεί να υπάρξει αυτή η εμπειρία. Αν διαβάσουμε τους βίους των Αγίων θα δούμε την εμπειρία της αγάπης διάχυτη στην επίγεια ζωή τους. «Για να βρεις το σωστό τρόπο στην παρουσίαση της πίστης χρειάζεται αγάπη πολλή», μας διδάσκει ο καθηγητής Χρήστος Γιανναράς (Αλφαβητάρι της Πίστης, σελίδα 10).
Όντως τυφλώνει η απληστία τους ανθρώπους και τους καθιστά έρμαιά της. Η απληστία είναι συνέπεια ψυχολογικών διαταραχών, έλλειψης παιδείας και ανοησίας. Η απληστία δημιουργεί ακόμη και τυράννους, οι οποίοι εξουσιάζουν και χρησιμοποιούν ολόκληρο τον πλανήτη για την ικανοποίηση της ματαιοδοξίας τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν όρια. Ξεπερνούν τα όρια και οδηγούνται σε καταστάσεις ανεξέλεγκτες. Στην πραγματικότητα η αγωνία για εξουσία, η απληστία κάποιων ελαχίστων, οι οποίοι αποδείχθηκαν και ολίγιστοι, να είναι οι πλουσιότεροι, να είναι οι δυνατότεροι, να κατέχουν αξιώματα, να κατέχουν και να κατευθύνουν ανθρώπους, οδήγησε στη σημερινή τραγική κατάσταση. Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί οδηγηθήκαμε στη σημερινή οικονομική κρίση. Η απληστία οδηγεί τον άνθρωπο σε ακρότητες. Ο άπληστος άνθρωπος έχει βάλει στο περιθώριο της ζωής του τον Θεό.
Όμως ευθύνες έχουμε κι εμείς οι υπόλοιποι. Ίσως σε μικρότερο βαθμό, έχουμε κι εμείς το μικρόβιο της απληστίας. Θέλουμε στη ζωή μας όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, όλο και περισσότερες ανέσεις. Έτσι αυτές οι επιθυμίες μας οδηγούν στην εξασφάλισή τους με αθέμιτα μέσα. Για παράδειγμα χωρίς να αξίζουμε, βάζουμε κάποιο μέσο και παίρνουμε τη δουλειά από κάποιον συνάνθρωπό μας, ο οποίος ίσως έχει περισσότερα προσόντα από εμάς. Άλλο παράδειγμα, δηλώνουμε ψευδή στοιχεία για να λάβουμε περισσότερη επιδότηση από το κράτος. Αυτές όλες οι καταστάσεις, αλλά και άλλες πολλές μας οδήγησαν στην κρίση αυτή που βιώνουμε προσωπικά και σαν έθνος. Η αδιαφορία για το καλό της κοινωνίας είναι αποτέλεσμα της απληστίας μας. Όμως αυτή η νοοτροπία πρέπει να καταπολεμηθεί και να εξαλειφθεί από μέρους μας.
Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε σαν Χριστιανοί να πολεμήσουμε τη φιλαργυρία και την απληστία. Αναρωτιέται ο Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Καρδαμάκης, «αλλά τι απέμεινε για την ανθρωπότητα, για την προσωπική ζωή του ανθρώπου παρά η αύξηση της βαρβαρότητας, το γλοιώδες του ζωώδους ευτυχισμού, η αδιαφορία για τον άλλο, η μανία της αυτοκαταστροφής ;» (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 13). Για να ξεφύγουμε από τις δυσάρεστες αυτές καταστάσεις οφείλουμε να αγαπήσουμε τον Θεό, αλλά και τον συνάνθρωπο. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να διορθώσουμε τον εαυτό μας και να γίνουμε αληθινοί Χριστιανοί. Θα πρέπει να παύσουμε να αδιαφορούμε για τον διπλανό μας. Μην περιμένουμε να ξεφύγουμε από αυτή την οικονομική κρίση, αν πρώτα δεν ενδιαφερθούμε για τον συνάνθρωπο. Το παράδειγμα του άφρονος πλουσίου της Παραβολής ας είναι προς αποφυγή.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

« ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ »


Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, πρωταγωνισθούν δύο πρόσωπα, ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος. Το όνομα του πλουσίου δεν αναφέρεται στην Παραβολή αυτή. Αυτός, λοιπόν, ο πλούσιος ζούσε μέσα στις ανέσεις και αδιαφορούσε για τους φτωχούς. Ενδιαφερόταν μόνο για τον εαυτό του και αδιαφορούσε για την ανθρώπινη δυστυχία. Δεν τον ενδιέφερε ούτε η ύπαρξη του Θεού. Το άλλο πρόσωπο είχε όνομα και λεγόταν Λάζαρος. Αυτός ο φτωχός άνθρωπος προσπαθούσε να χορτάσει από τα αποφάγια του πλουσίου. Είχε παρέα τους σκύλους, οι οποίοι έγλυφαν τις πληγές από το αρρωστημένο σώμα του. Ενώ όμως βίωνε την έσχατη εξαθλίωση, είχε την ελπίδα του στον Θεό. Δεν παραπονιόταν για τη δυστυχία του, ούτε κακολογούσε τον πλούσιο για τη σκληρότητα που του έδειχνε καθημερινά.
Ενώ όμως ζούσαν σε αυτόν τον διαφορετικό κόσμο, ήλθε η ώρα του θανάτου και για τους δύο. Ο μεν Λάζαρος οδηγήθηκε από τους αγγέλους κοντά στον Αβραάμ, ο δε πλούσιος οδηγήθηκε στον άδη, όπου εκεί βασανιζόταν. Στην επιθυμία του πλουσίου να τον δροσίσει ο φτωχός Λάζαρος, ο Αβραάμ του απάντησε αρνητικά. «Παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απόλαυσες την ευτυχία στη ζωή σου, όπως κι ο Λάζαρος τη δυστυχία. Τώρα λοιπόν αυτός χαίρεται εδώ, κι εσύ υποφέρεις» (ΛΟΥΚΑ 16, 25). Στην παράκληση πάλι του πλουσίου να στείλει τον φτωχό Λάζαρο να προειδοποιήσει τα πέντε αδέλφια του, για να μην έλθουν και αυτοί στον τόπο αυτό των βασάνων, απάντησε και πάλι αρνητικά ο Αβραάμ. « Έχουν τα λόγια του Μωϋσή και των προφητών· ας υπακούσουν σ’ αυτά » ( ΛΟΥΚΑ 16, 29 ). Ο πλούσιος κατάλαβε πλέον σε ποια κατάσταση είχε περιέλθει. Ήταν πλέον αργά.
Είναι αναγκαίο να σταθούμε σε δύο σημεία του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Το ένα είναι η διαχείριση του πλούτου και το άλλο η ύπαρξη της αιώνιας ζωής. Ο πλούτος από μόνος του δεν είναι κάτι το κακό. Γίνεται κακό από τον τρόπο με τον οποίο θα τον χρησιμοποιήσουμε. Ο πλούσιος της Παραβολής πρέπει να είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή γι’ αυτούς που έχουν τον πλούτο στα χέρια τους. Η διανομή του πλούτου πρέπει να γίνεται με δικαιοσύνη και όχι με αδικίες. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι θα είναι όλοι ευχαριστημένοι και δεν θα οδηγούνται σε δυσάρεστες καταστάσεις. Όμως αυτό για να γίνει χρειάζεται να υπάρχει ο Θεός στην καρδιά αυτών που έχουν την εκάστοτε εξουσία. Ο πλούτος τότε μόνο μπορεί να υπηρετήσει αληθινά τις ανάγκες των ανθρώπων. Σε διαφορετική περίπτωση καταντά τύραννος τόσο για τον πλούσιο όσο και για τον φτωχό.
Σαν Χριστιανοί που είμαστε, οφείλουμε να δείξουμε στους συνανθρώπους μας εναλλακτικές μεθόδους για την αντιμετώπιση της σημερινής οικονομικής κρίσης. Και πως μπορεί να γίνει αυτό ; Οφείλουμε να έχουμε υποδειγματική συμπεριφορά απέναντι στους συνανθρώπους μας, με τον λιτό τρόπο της ζωής μας, χωρίς προκλήσεις και σπατάλες. Ανάλογα με τις δυνατότητές μας, να δείχνουμε έμπρακτη αλληλεγγύη στους συνανθρώπους μας. Ο Χριστιανικός τρόπος συμπεριφοράς μας είναι ικανός να επιστρέψει πολλούς ανθρώπους στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Και ακόμη, όσο περισσότεροι Χριστιανοί ζουν και συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο μέσα στην κοινωνία, τόσο αποτελεσματικότερη θα είναι η συμβολή τους στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλεί αυτή η οικονομική κρίση. Ας κάνουμε αυτή την προσπάθεια, αφήνοντας το αποτέλεσμα στα χέρια του Θεού.
Στο άλλο σημείο που θα σταθούμε είναι η ύπαρξη της αιώνιας ζωής. Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή αποδεικνύεται ξεκάθαρα, ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο. Είναι η απάντηση σε όσους λένε ότι η ζωή σταματά στον τάφο. Τα δύο πρόσωπα, ο πλούσιος και ο Λάζαρος, βρέθηκαν σε άλλη διάσταση μετά τον θάνατό τους. Δεν μπορεί ο Θεός να μας δημιούργησε, για να καταλήξουμε μέσα σε έναν τάφο. Μας έχει δημιουργήσει, για να ζήσουμε αιώνια. Όπως μας διδάσκει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς : « Ο Θεός είναι ο κυριότατος εγγυητής της αθανασίας μας, της ανάστασής μας μετά το θάνατο. Η ζωή μας είναι η δική Του ζωή. Η ζωή μας είναι αγαπητή σ’ Εκείνον σαν την ίδια Του τη ζωή. Αυτός όχι μόνο δεν θέλει, αλλά και δεν μπορεί να την καταστρέψει. Ο Θεός δεν δημιούργησε τη ζωή για να έχει τι να καταστρέφει » ( Αργά βαδίζει ο Χριστός, σελίδα 118 ).
Αγαπητοί μου φίλοι, αν πιστεύουμε στην αιώνια ζωή και αν θέλουμε να σωθούμε, οφείλουμε να ζήσουμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και όχι σύμφωνα με τον πλούσιο του σημερινού Ευαγγελικού αναγνώσματος. Μη φθάσουμε στο σημείο του πλουσίου, που εκλιπαρούσε για μια σταγόνα νερού. Τώρα είναι καιρός να αγωνισθούμε. Μετά το θάνατο δεν υπάρχει μετάνοια. Ειδικά στη σημερινή εποχή, της οικονομικής κρίσης, είναι αναγκαίο να δείξουμε, ότι είμαστε αληθινοί Χριστιανοί και ότι θέλουμε να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας. Μην αδιαφορήσουμε για τον διπλανό μας, όπως έκανε ο πλούσιος του Ευαγγελίου. Ακόμη κι αν δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα, μπορούμε να βοηθήσουμε με λόγια παρηγοριάς, με την καλή συμπεριφορά μας, με την επίσκεψή μας σε κάποιον ασθενή και με πολλά άλλα. Όλοι μπορούμε να βοηθήσουμε, αρκεί να το θελήσουμε.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.