Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »


Η πίστη για τον Χριστιανό, αγαπητοί μου φίλοι, είναι η είσοδος, από την οποία εισέρχεται η Χάρη του Θεού. Η πίστη είναι έκφραση της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου. Ο Θεός μας σώζει, εφόσον κι εμείς δεχθούμε τη σωτηρία δια της πίστης. Ο Θεός μας σώζει με τη δική μας συγκατάθεση. Δεν παραβιάζει το αυτεξούσιό μας. Με την πίστη στηριζόμαστε στη ζωή. Αποκτάμε δύναμη για να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες της ζωής. Χωρίς την πίστη, είμαστε σαν ένα δένδρο που δεν έχει ρίζες. Είμαστε σαν ένα σπίτι που δεν έχει θεμέλια. Ένας άνεμος, μία πλημμύρα, μία τρικυμία στη ζωή και όλα καταποντίζονται. Θα σταματήσουμε σήμερα λοιπόν στις παραγγελίες του Αποστόλου Παύλου «γρηγορείτε», «στήκετε εν τη πίστει», «ανδρίζεσθε», «κραταιούσθε» και «πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13).
Τι σημαίνει «γρηγορείτε» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Το γρηγορείτε ήταν παράγγελμα στρατιωτικό και αποσκοπούσε να προφυλαχθούν οι φρουροί από την υπνηλία. Έτσι και ο Χριστιανός είναι επιστρατευμένος δια βίου να φρουρεί και να προστατεύει το στρατόπεδο της ψυχής του. Το παράγγελμα αυτό το είπε και ο Κύριος κατά τη νύκτα της αγωνίας Του στον κήπο της Γεθσημανή: «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε» (ΜΑΤΘ. 26, 41). Για εγρήγορση μας παρακινούν και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Η ζωή έχει πολλές παγίδες. Οι παγίδες στήνονται από τον πονηρό, ο οποίος θέλει να παρασύρει τον Χριστιανό σε πράξεις που θα μολύνουν τον χιτώνα της ψυχής του. Αυτή είναι η δουλειά του διαβόλου, να μας παρασύρει στη διάπραξη της αμαρτίας, με κύριο σκοπό να μας απομακρύνει από τον Θεό. Χρειάζεται εγρήγορση σε κάθε περίπτωση της ζωής μας.
Το δεύτερο παράγγελμα είναι: «Στήκετε εν τη πίστει» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Αυτό σημαίνει να είμαστε στερεοί στην πίστη. Με τη δυνατή πίστη ο Χριστιανός αντιμετωπίζει με εσωτερική πεποίθηση τις δυσκολίες της ζωής. Ο Χριστιανός πιστεύει στην ύπαρξη του Θεού και με εμπιστοσύνη αντιμετωπίζει όλες τις αντιξοότητες της ζωής. Επίσης δεν πρέπει να μας διαφεύγει, ότι και στην εποχή του Αποστόλου Παύλου και σήμερα υπάρχουν πολλοί εχθροί της πίστης, που προσπαθούν να εξαφανίσουν την Εκκλησία του Χριστού. Φυσικά δεν θα τα καταφέρουν. Από την ιστορία βλέπουμε, ότι όλοι οι διώκτες του Χριστιανισμού εξαφανίσθηκαν. Αντίθετα η Εκκλησία βγήκε νικήτρια και πιο δυνατή. Νομίζουν ότι η Εκκλησία είναι μία ανθρώπινη οργάνωση. Πόσο λάθος κάνουν! Ιδρυτής και Αρχηγός της Εκκλησίας είναι ο Θεάνθρωπος Χριστός.
Οι άλλες προτροπές του Αποστόλου Παύλου είναι «ανδρίζεσθε» και «κραταιούσθε» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Η Χριστιανική ζωή είναι ένας συνεχής αγώνας. Ο κάθε Χριστιανός είναι ένας αγωνιστής. Χρειάζεται μεγάλος αγώνας προκειμένου να κατανικήσουμε τις εσωτερικές αμαρτωλές παρορμήσεις. Χρειάζεται διαρκής αγώνας προκειμένου να αντισταθούμε στις παγίδες του κακού και στην επίδραση του αμαρτωλού κόσμου. Στον αγώνα αυτό χρειάζεται ψυχικό θάρρος που το αντλεί ο Χριστιανός από τον αγρό της πίστης. Φυσικά σε αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι. Έχουμε βοηθό και συμπαραστάτη τον Ίδιο τον Θεό. Ο Θεός όταν βλέπει τον φιλότιμο αγώνα μας συγκινείται και μας δίνει πλουσιοπάροχα τη βοήθειά Του και τα διάφορα χαρίσματα. Το δε «κραταιούσθε» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13) σημαίνει στον αγώνα του ο Χριστιανός να παρουσιάζεται ισχυρός και ακμαίος.
Όμως δεν είναι αρκετός μόνον ο αγώνας μας. «Πάντα υμών εν αγάπη γινέσθω» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 13). Η αγάπη πρέπει να είναι ο τελικός σκοπός όλων των πράξεών μας. Την αξία της την βλέπουμε στον υπέροχο ύμνο της αγάπης του Αποστόλου Παύλου: «Εάν ταις γλώσσαις των ανθρώπων λαλώ και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, γέγονα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. και εάν έχω προφητείαν και ειδώ τα μυστήρια πάντα και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ειμι. και εάν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και εάν  παραδώ το σώμά μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι. Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθείαˑ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» ( Α΄ ΚΟΡ. 13, 1-8).
Αγαπητοί μου φίλοι, στο τέλος της σημερινής Αποστολικής περικοπής, ο Απόστολος Παύλος απευθύνει χαιρετισμούς σε συνεργάτες του και έχει για τον καθένα να πει ένα καλό λόγο. Ο Φουρτουνάτος και ο Αχαϊκός είναι από τους εβδομήκοντα Αποστόλους, ίσως από την οικεία της Χλόης. Ο Απόστολος Παύλος τελειώνει με την εξής ευχή: «Η χάρις του Κυρίου Ιησού Χριστού μεθ’ υμών» (Α΄ ΚΟΡ. 16, 23). Αυτή είναι η καλύτερη ευχή! Πάντοτε να είμαστε κάτω από τη σκέπη της Χάριτος του Ιησού Χριστού, ο Οποίος πρέπει να είναι οδηγός και καθοδηγητής στην επίγεια ζωή μας. Χωρίς την παρουσία του Χριστού στη ζωή μας είμαστε ελλιπείς. Όσο έξυπνοι κι αν είμαστε, όσο μορφωμένοι κι αν είμαστε, η έλλειψη του Χριστού, μας σκοτίζει τον νου και οδηγούμαστε σε λανθασμένες αποφάσεις. Γι’ αυτό να δίνουμε πάντοτε το χέρι μας για βοήθεια στο απλωμένο χέρι του Χριστού.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Παρασκευή 28 Αυγούστου 2015

« ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΗ ΠΑΤΡΙΝΟΣ ΕΞΕΛΕΓΗ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ, ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΑ »


«Η Ιερά Μητρόπολις Πατρών άπας ο Ιερός Κλήρος και ο ευσεβής Λαός με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο, χαιρετίζουν με βαθειά συγκίνηση και μεγάλη χαρά την εις Επίσκοπον εκλογή του μέχρι πριν από λίγο Κληρικού της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, Πανοσιολογιωτάτου Αρχιμ. Πέτρου Μποζίνη, υπό τον τίτλον της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Επισκοπής Τρωάδος.
Ευχαριστούν εκ βαθέων τον Παναγιώτατο και Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο και την περί Αυτόν Αγία και Ιερά Σύνοδο, διότι με την Χάρη του Θεού ανύψωσαν στον τρίτο Βαθμό της Ιερωσύνης, έναν εκλεκτό Κληρικό, ο οποίος πιστεύουμε ακράδαντα ότι και από την νέα του θέση θα διακονήσει με αφοσίωση στην Αγία και Ορθόδοξο Εκκλησία μας και με σεβασμό στο πρόσωπο του Οικουμενικού Πατριάρχου.
Ο Θεοφιλέστατος εψηφισμένος Επίσκοπος Τρωάδος Πέτρος Μποζίνης γεννήθηκε το 1971 στην Πάτρα. Το έτος 1997 χειροτονήθηκε Διάκονος και το 2002 Πρεσβύτερος απὸ τον μακαριστὸ Μητροπολίτη Πατρών κυρὸ Νικόδημο (Βαλληνδρά), απὸ τον οποίον ἐλαβε και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου.
Υπηρέτησε ως διάκονος και εφημέριος στην Πάτρα και με απόσπαση στην Ιερα Μητρόπολη Γερμανίας, όπου πραγματοποίησε μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές. Μετά το πέρας του διδακτορικού του επανελθών στην Πάτρα ετοποθετήθη από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο στον Ιερὸ Ναό των Τριών Ιεραρχών του Πανεπιστημίου Πατρών, με την ευθύνη της λειτουργικής εξυπηρετήσεως και της πνευματικής καθοδηγήσεως των φοιτητών του Πανεπιστημίου Πατρών.
Επίσης, υπηρέτησε αρχικά ως τεχνικός και στην συνέχεια ως Υποδιευθυντής στον Ραδιοφωνικὸ και Τηλεοπτικὸ Σταθμὸ «Λύχνος» της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών, έως πριν από λίγο καιρό, όπου εζητήθη το Απολυτήριό του από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Γερμανίας, όπερ και εδόθη υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών, προκειμένου ο εν λόγω Κληρικός να υπηρετήσει τον ελληνισμό της διασποράς.
Είναι πτυχιούχος του τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Πατρών και ειδικεύτηκε στον τομέα της Ηλεκτρονικής – Ραδιοηλεκτρολογίας.
Ἐλαβε το πτυχίο της Θεολογίας απὸ το τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακὲς σπουδὲς (Master) στο Στρασβούργο (Γαλλία), όπου και ολοκλήρωσε με βαθμὸ άριστα την διδακτορικὴ διατριβὴ στον τομέα της Συγκριτικής Λειτουργικής, υπὸ την εποπτεία των καθηγητών Marcel Metzger και Jean Luc Hiebel, με θέμα: «Οι ευχὲς περὶ του μυστηρίου της Βαπτίσεως στο Βερβερινὸ ευχολόγιο».
Σήμερα πραγματοποιεί μεταδιδακτορικὴ διατριβὴ (Postdoc) στον τομέα της Βυζαντινής Φιλοσοφίας στο τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Πατρών, υπὸ τὴν επίβλεψη του Κοσμήτορος της σχολής Ανθρωπιστικών Σπουδών κ. Χρήστου Τερέζη.
Ομιλεί την αγγλικὴ και την γαλλική.
Στον νέο Θεοφιλέστατο εψηφισμένο Επίσκοπο Τρωάδος άπας ο Ιερός Κλήρος και ο ευσεβής Λαός, με επικεφαλής τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πατρών κ.κ. Χρυσόστομο, ευχόμαστε να ζήσει έτη πολλά και να είναι ΑΞΙΟΣ.
Σημειωτέον, ότι πριν από ένα έτος από την Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος εξελέγη ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Κερνίτσης κ. Χρύσανθος, Βοηθός Επίσκοπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος, όπως και ο νυν εψηφισμένος Επίσκοπος Τρωάδος, είναι αδελφός της Ιεράς Μονής Παναγίας Γηροκομητίσσης Πατρών.
Η χειροτονία του Θεοφιλεστάτου εψηφισμένου Επισκόπου Τρωάδος Πέτρου, θα πραγματοποιηθεί στις Βρυξέλλες στις 8 Νοεμβρίου 2015.»

www.i-m-patron.gr

Πέμπτη 27 Αυγούστου 2015

« Ο ΔΥΟΣΜΟΣ, ΤΟ ΑΝΗΘΟ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΕΣ, π. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΜΠΟΚΟΥ »


Ο Χριστὸς κάποτε στιγμάτισε για πολλά πράγματα τη συμπεριφορά των γραμματέων και φαρισαίων. Ανάμεσα σε άλλα, ανέφερε και ότι ασχολούνται πρόθυμα και σχολαστικά με εντελώς δευτερεύοντα πράγματα, ενώ αδιαφορούν τελείως για τα σπουδαιότερα και βασικά που ζητάει ο Θεός.
«Αποδεκατούτε το ηδύοσμον και το άνηθον και το κύμινον, και αφήκατε τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν. Ταύτα δε έδει ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι» (Ματθ. 23, 23). Όλη σας η φροντίδα, λέει, είναι αν θα βγάλετε τη δεκάτη (την προσφορά του 10%) από τον δυόσμο, το άνηθο και το κύμινο για τον ναό. Για τα βαρύτερα του νόμου, τη δικαιοσύνη, την αγάπη και την τιμιότητα που σας κάνει αξιόπιστους, κανένα ενδιαφέρον! Όμως με αυτά θα ’πρεπε κυρίως να ασχολείσθε, χωρίς να παραλείπετε βέβαια και τα ελαφρότερα.
Τα λόγια αυτά του Χριστού μας θυμίζουν ένα φαινόμενο των ημερών μας. Οι Χριστιανοί δείχνουν μεγάλη προθυμία στο να φτιάχνουν φανουρόπιτες και την ημέρα της γιορτής του αγίου Φανουρίου (αλλά και οποιαδήποτε άλλη μέρα) τρέχουν στην Εκκλησία για να τις «διαβάσουν». Δεν είναι κατακριτέα η ευλάβεια προς τον άγιο. Απεναντίας. Το ερώτημα όμως είναι: Ασχολούνται με την ίδια προθυμία και με «τα βαρύτερα του νόμου»; Με τη δικαιοσύνη, την ευσπλαχνία, την τιμιότητα;
Μήπως μένουμε μόνο σε μια εξωτερική θρησκευτικότητα που δεν κοστίζει τίποτε; Μήπως μια ζωή κουβαλάμε στον Θεό λαμπάδες, τάματα, φανουρόπιτες, αλλά πέρα από αυτά τίποτε; Τι λέει ο Θεός γι’ αυτά; «Έλεον θέλω και ου θυσίαν» (Ωσ. 6, 6). Δεν θέλω την προσφορά σας, τη θυσία σας, αλλά τη φιλανθρωπία, την ευσπλαχνία σας. Θέλω την καρδιά σας γεμάτη αγάπη για τον καθένα. Θέλω την επίπονη θυσία της μεταμόρφωσης της καρδιάς σας και όχι την ξεκούραστη προσφορά μιας φτηνής, τυπικής, επιφανειακής θρησκευτικότητας.
Γιατί όμως ο Κύριος απεχθάνεται τις θυσίες και προσφορές, αφού, στο κάτω-κάτω, αυτός ο ίδιος ορίζει στον νόμο του να τις προσφέρουν; Απλούστατα, επειδή οι ψυχές των προσφερόντων είναι ακάθαρτες από την αμαρτία. «Με πλησιάζει ο λαός αυτός μόνο με τα λόγια. Με τιμά με τα χείλη, εξωτερικά, υποκριτικά. Η καρδιά του όμως απέχει πολύ από μένα. Είναι ανώφελη η ευσέβειά τους, αφού ακολουθούν διδασκαλίες και εντολές ανθρώπινες» (Ησ. 29, 13).
Αλλού επεξηγεί περισσότερο ο προφήτης Ησαΐας γιατί είναι ανώφελη η επίπλαστη ευσέβεια. «Τι να το κάμω, λέγει ο Κύριος, το πλήθος των θυσιών σας; Χόρτασα από τις θυσίες κριών, αρνιών, ταύρων και τράγων. Δεν θέλω να έρχεσθε στις γιορτές για να μου φέρετε τις προσφορές σας. Ποιος τα ζήτησε αυτά από τα χέρια σας; Μου είναι άχρηστη και σιχαμένη η προσφορά σας σε σεμιγδάλι και θυμίαμα. Η ψυχή μου μισεί τις γιορτές σας και τη νηστεία σας, γιατί δεν αντέχω άλλο τις αμαρτίες σας.
Λουσθήτε λοιπόν, γίνετε καθαροί! Αφαιρέστε τις πονηριές από τις ψυχές σας, σταματήστε τα πονηρά σας έργα. Μάθετε να κάνετε το καλό, επιδιώξτε τη δικαιοσύνη, σώστε τον αδικούμενο, δικαιώστε το ορφανό και τη χήρα. Και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος. Ελάτε τότε να τα πούμε. Και όσο κι αν βάφτηκαν οι ψυχές σας από τις αμαρτίες σας, εγώ θα τις κάνω λευκές σαν χιόνι, σαν άσπρο μαλλὶ» (Ησ. 1, 11-18).
Μήπως αυτό συμβαίνει και σε μας; Φροντίζουμε για την ψυχική μας καθαρότητα από την αμαρτία με την ίδια τουλάχιστον προθυμία που δείχνουμε για τη φανουρόπιτα; Ο Κύριος δεν μας ζητάει τάματα. Ζητάει όμως να διώξουμε κάθε κακία, κάθε αμαρτωλό πάθος απ’ την καρδιά μας. Να τη γεμίσουμε έλεος, ευσπλαχνία, αγάπη για το κάθε πλάσμα του.
Τότε μόνο θα έχει αξία και η οποιαδήποτε προσφορά μας. Χωρίς την ψυχική αυτή προετοιμασία, όλα χάνουν το νόημά τους. Θα βρεθούμε στη θέση του ανθρώπου που πήγε στους βασιλικούς γάμους χωρίς ανάλογη ενδυμασία, με αποτέλεσμα να καταλήξει στη χειρότερη και σκοτεινότερη φυλακή (Ματθ. 22, 1-14). Στη θέση των μωρών παρθένων, που ακολουθώντας μια ρηχή θρησκευτικότητα, αποκλείστηκαν απὸ τους γάμους, επειδή ξέμειναν χωρίς λάδι τα λυχνάρια τους. Χωρίς έλαιον τα αγγεία τους. Επειδή είχε μείνει νωρίτερα χωρίς έλεον (=ευσπλαχνία) η καρδιά τους (Ματθ. 25, 1-13).
Τι φριχτή απογοήτευση να τρέχουμε μια ολόκληρη ζωή στις εκκλησιές με λαμπάδες, με κεριά, με φανουρόπιτες και ν’ ακούσουμε στο τέλος από τον Χριστό: «Ουδέποτε έγνων υμάς» (Ματθ. 7, 23)! Μπρος στον ολόφωτο νυμφώνα του να διαπιστώσουμε την τελευταία στιγμή, ότι «ένδυμα ουκ έχομεν, ίνα εισέλθωμεν εις αυτόν». Δεν θα ’ναι κρίμα, λίγα φυλλαράκια δυόσμου ή άνηθου (Ματθ. 23, 23) να μονοπωλήσουν αποκλειστικά την προσοχή μας και τελικά να «μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού»;
Ας κάνουμε λοιπόν μια «φανουρόπιτα» για να μας δείχνει ο άγιος Φανούριος τον δρόμο. Τον δρόμο προς τη σωτηρία που περνάει μες απ’ «τα βαρύτερα του νόμου, την κρίσιν και τον έλεον και την πίστιν».

Εορτὴ αγ. Φανουρίου
27η Αυγούστου 2015

Σάββατο 15 Αυγούστου 2015

« Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ »

Η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, την Κοίμηση και Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου από τα πρόσκαιρα και γήϊνα στα επουράνια. Πολλές είναι οι εορτές που έχουν καθιερωθεί προς τιμή της Παναγίας, αλλά η εορτή της Κοίμησής της έχει λάβει ξεχωριστή θέση στο Ορθόδοξο πλήρωμα. Σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο εορτάζεται σήμερα μεγαλοπρεπώς η εορτή της Παναγίας Μητέρας του Κυρίου μας. Στην Ορθόδοξη Ελλάδα μας την εορτάζουμε με κάθε τιμή και σεβασμό. Πολλά είναι τα Προσκυνήματα και μεγαλοπρεπείς οι εορτασμοί στην πατρίδα μας. Της εορτής προηγείται δεκαπενθήμερη νηστεία, που τηρείται από την πλειοψηφία των πιστών και συντελεί στην πνευματική προετοιμασία. «Αι γενεαί πάσαι μακαρίζουσι», κατά τον Υμνωδό, τη μόνη Θεοτόκο. Η Παναγία είναι η μητέρα όλων μας και σε Αυτήν οφείλουμε να προστρέχουμε στις δυσκολίες μας.
«Κεχαριτωμένη», «ευλογημένη» και «Μητέρα του Θεού» ονόμασε ο Άγγελος την μικρή κόρη της Ναζαρέτ, την Μαρία. Είναι ο αντιπροσωπευτικός τύπος της ανθρωπότητας στο θείκό έργο της απολύτρωσης. Η Παναγία, άνθρωπος εξ ανθρώπων, αξιωθείσα υπό της Θείας Χάριτος να γίνει Μητέρα του Θεού, δεν θα παύσει ποτέ να συγκινεί την ανθρώπινη ψυχή και να δέχεται την αναφορά των ανθρωπίνων πόθων και ελπίδων. Είναι η Μεσίτρια προς τον Θεό υπέρ των συνανθρώπων της. Κατά τη δεκαπενθήμερη νηστεία ψάλλονται οι Παρακλήσεις ως αναφορά των χειμαζομένων προς Αυτήν. Ο Υμνωδός της Εκκλησίας μας την θεωρεί «γέφυραν μετάγουσαν τους εκ γης προς ουρανόν. Πύργον ασάλευτον της Εκκλησίας. Πρέσβειραν του κόσμου. Ελπίδα και προστασία των πιστών». Η Παναγία είναι η μόνη ελπίδα και παρηγοριά μας.
Η Παναγία ως ιστορικό πρόσωπο δοκίμασε την ανθρώπινη χαρά και την ανθρώπινη πικρία. Η καρδιά της πλημμυρισμένη από αισθήματα αγιότητας, δοκίμασε τη γοητεία των παλμών της υπέρτατης ανθρώπινης ευτυχίας. Γέννησε τον Ίδιο τον Θεό, το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Εκτός όμως της υπέρτατης αυτής ευτυχίας βίωσε και μεγάλη θλίψη. Αντίκρυσε τον Υιό της πάνω στο ξύλο της ατίμωσης χωρίς πνοή και Τον είδε να εξαφανίζεται στο βάθος του σκοτεινού Του τάφου. Η μητρική της καρδιά δοκιμάσθηκε πολύ σκληρά. Από τον τόπο του μαρτυρίου, με σφιγμένη τη μητρική της καρδιά, επέστρεψε σύντριμμα στο σπίτι του Ιωάννη. Και εκεί κατέφυγε στην προσφιλή της προσευχή, για να βαλσαμώσει τον πόνο της. Αλλά δεν άργησε να συντελεσθεί το θαύμα των θαυμάτων. Από τον σκοτεινό και σφραγισμένο τάφο ανέβλυσε η πηγή της ζωής. Ο Υιός της ανέστη.
Ως πρόσωπο λοιπόν η Παναγία κατέχει θέση κοντά στον κόσμο και κοντά στον Θεό. Είναι ο πρώτος άγιος που τόσο τιμήθηκε από τον Θεό, ώστε να γίνει το μέσο, με το οποίο παρασχέθηκε η χάρη και η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο. Κατά τη σημερινή ημέρα με συγκίνηση τιμάμε την μνήμη της. Είναι για όλους μας υπέροχο παράδειγμα μίμησης. Ας εμπνευσθούμε από την καρτερικότητά της, με την οποία υπέμεινε τον θάνατο του Υιού της. Όλοι οι άνθρωποι δοκιμάζουμε δυσκολίες, αντιξοότητες και πόνο στην πορεία της ζωής μας. Εκείνη με πόση πίστη και ευλάβεια υπέμεινε τον δικό της πόνο. Έτσι κι εμείς ας μην λυγίζουμε μπροστά στις δυσκολίες της ζωής, όσο μεγάλες κι αν είναι. Πάντοτε να ζητάμε την ενίσχυση και την ανακούφιση στην προσευχή, στη συνομιλία με τον Δημιουργό μας. Και τότε να είμαστε σίγουροι πως θα παίρνουμε την απάντηση και την παρηγοριά από τον Θεό.
Ιδιαίτερα σήμερα ας συγκινηθούμε από την αγιότητα του βίου της. Η αρετή είναι υπέρτατο ιδεώδες της ζωής σε όλες τις εποχές. Η Παναγία πρέπει να αποτελεί ιδεώδες πρότυπο του γυναικείου φύλου και όχι τα διάφορα πρότυπα που προβάλλονται στη σημερινή εποχή, τα οποία είναι αμφιβόλου ηθικής. Οι νέες κοπέλες να μιμηθούν την καθαρότητα και την αγνότητα της ζωής της, οι δε μητέρες την αφοσίωση και τη θυσία για την ανατροφή του Υιού της. Ο σπουδαιότερος προορισμός της κάθε μητέρας είναι η καλή, η Χριστιανική ανατροφή και διαπαιδαγώγηση των παιδιών της. Ας κλείσουν οι γυναίκες τα αυτιά τους στις σύγχρονες σειρήνες των διαφόρων φεμινιστικών ιδεών, που οδηγούν στην υποδούλωση στα πάθη, στον ευτελισμό της προσωπικότητας, στην υποβάθμιση της προσωπικότητας της γυναίκας με την προβολή σεξιστικών διαφημίσεων. Ας στρέψουν οι σημερινές γυναίκες το βλέμμα τους προς την Παναγία.
Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή λαμπρή ημέρα, που έχει χαρακτηρισθεί και ως το Πάσχα του Καλοκαιριού, υπενθυμίζει την Μετάσταση της Μητέρας του Χριστού από τα επίγεια στους κόλπους του Υιού της. Εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί ας απευθύνουμε με ευλάβεια θερμή προσευχή να μεσιτεύει προς τον Υιό της να μας ενισχύει στην πορεία της Χριστιανικής μας ζωής προς τα ενάρετα και τα αγαθά. Ας προσευχηθούμε προς την Παναγία μας για τα διάφορα προσωπικά, οικογενειακά, επαγγελματικά και άλλα προβλήματα, που μας ταλαιπωρούν στην καθημερινή μας ζωή. Ας προσευχηθούμε προς την Παναγία για να βοηθήσει την Ορθόδοξη Ελλάδα μας από όσους θέλουν να την αφανίσουν, είτε είναι Έλληνες είτε ξένοι. Να είμαστε σίγουροι, ότι η προσευχή μας δεν θα πάει χαμένη. Η Παναγία είναι η κλίμακα που ενώνει τον Ουρανό με τη γη.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.