« ΟΠΟΙΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΜΕ ΟΡΓΗ… »

«Όποιος συμβουλεύει με οργή και αγανάκτηση δεν υπηρετεί τον Θεό, αλλά τον διάβολο».

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

« ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ RADAUŢI ΡΟΥΜΑΝΙΑΣ, 26.10.2021 »

« ΣΤΟ ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Γ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΗ »

Άνθρωπο που θέλει να μένει παρεξηγημένος, μην τον παρακαλάς.

Άνθρωπο που κατεβάζει τα μούτρα του και δε σηκώνει κουβέντα, μην του δίνεις σημασία.

Είναι εγωϊσμός όλο αυτό.

Ένας ατελείωτος, πελώριος, εγωϊσμός.

Και όσο εσύ προσπαθείς να μαλακώσεις την ψυχούλα του μιλώντας του, όσο εσύ προσπαθείς να τα βάλετε κάτω και να βρείτε μια λύση, τόσο αυτός κλείνεται. Τόσο μουλαρώνει…

Να τον αφήνεις.

Να τον αφήνεις μόνο του τον άνθρωπο αυτόν. Να τον αφήνεις μήπως και συνέλθει.

Μεγάλοι άνθρωποι είμαστε φίλε μου.

Όποιος στο κάτω-κάτω, έχει πρόβλημα, ας ανοίγει το στόμα του και ας κάθεται να συζητάει…

 

e-psyxologos.gr

« ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ »

  

«Ο σπείρων φειδομένως φειδομένως και θερίσει, και ο σπείρων επ’ ευλογίαις επ’ ευλογίαις και θερίσει» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 6). Ο Απόστολος Παύλος στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας υποδεικνύει, πως να τελείται η ελεημοσύνη στους πάσχοντες συνανθρώπους μας. Παραλληλίζει την ελεημοσύνη με τη σπορά του γεωργού. Όταν ο γεωργός σπέρνει το χωράφι του με τσιγκουνιά, δεν μπορεί να ελπίζει σε έναν πλούσιο θερισμό. Κατά τον ίδιο τρόπο και εκείνος που ελεεί με στενοκαρδία, δεν θα περιμένει την ευλογία του Θεού. Η ελεημοσύνη είναι μία από τις βασικές αρετές που πρέπει να κοσμεί τον Χριστιανό. Χωρίς την αρετή της ελεημοσύνης γινόμαστε σκληρόκαρδοι άνθρωποι και δεν μας ενδιαφέρει ο συνάνθρωπος αλλά μόνο ο εαυτός μας. Ειδικά στις ημέρες μας που επικρατεί η οικονομική κρίση και η φτώχεια είναι άκρως αναγκαίο να βοηθάμε με οποιονδήποτε τρόπο τους αδελφούς μας που έχουν ανάγκη.

Πολλές φορές η ελεημοσύνη γίνεται με λύπη. Δηλαδή προσφέρουμε κάτι σε έναν ενδεή και μετά λυπούμαστε, γιατί δώσαμε. Φοβόμαστε, μήπως ελεώντας ένα συνάνθρωπό μας αδειάσει το πορτοφόλι μας. Αυτές είναι σκέψεις μικροψυχίας και υλόφρονες. Άλλοτε πάλι η ελεημοσύνη γίνεται εξ ανάγκης. Μας ζητά η Ενορία μας μία συνδρομή για το φιλανθρωπικό έργο της ή κάποιος γνωστός μας εμπερίστατος ζητά τη βοήθειά μας κι εμείς ενοχλούμαστε· δίνουμε κάτι με περιφρόνηση και με εγωϊσμό, προκειμένου να ξεφύγουμε και να πούμε ότι πράξαμε το καθήκον μας. Ο Απόστολος Παύλος διευκρινίζει με σαφήνεια: «Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 7). «Ο Θεός αγαπά αυτόν που δίνει με ευχαρίστηση» (Β΄ ΚΟΡ. 9, 7). Η ελεημοσύνη να γίνεται με αγαθή διάθεση, καλοπροαίρετα, με αγάπη. Να μη δίνουμε κάτι στον αδελφό μας με κακή διάθεση.

Προπαντός, όταν προσφέρουμε να προσέχουμε να μη μειωθεί η αξιοπρέπεια του συνανθρώπου μας, να μη δημιουργήσουμε με την εγωϊστική μας προσφορά ψυχικά τραύματα. Υπάρχουν άνθρωποι που πάνω από την υλική προσφορά ζητούν ένα βλέμμα συμπάθειας, ηρεμίας και καλοσύνης. Θέλουν να ακούσουν λόγια αγάπης και συμπαράστασης. Η προσφορά μας να προσπαθούμε να συνοδεύεται με την αγάπη μας, έτσι ώστε ο συνάνθρωπός μας που βρίσκεται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση να γεμίζει με χαρά και αισιοδοξία. Ο Κύριος επαινεί και μακαρίζει όσους είναι ελεήμονες και γενναιόδωροι προς τους φτωχούς: «Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται» (ΜΑΤΘ. 5, 7). Τα έργα της ελεημοσύνης εγκωμιάζονται από τον δίκαιο Κριτή σε όλες τις σελίδες της Αγίας Γραφής. Αρκεί αν κάνουμε ελεημοσύνη, να την κάνουμε με χαρά και όχι με λύπη.

Ίσως αναρωτηθεί κάποιος· γιατί τόση λεπτολογία για την ελεημοσύνη; Εφόσον δίνω, έχει σημασία, πως θα δώσω; Και όμως έχει σπουδαία σημασία πως δίνουμε την ελεημοσύνη μας. Αν προσφέρουμε χωρίς αγάπη, καμία σημασία δεν έχει η προσφορά μας. Η Αγία Γραφή λέει: «Έλεον θέλω και ου θυσίαν» (ΜΑΤΘ. 9, 13). Θέλω, λέει το Πνεύμα του Θεού, καθαρά συναισθήματα και όχι τυπικότητες χωρίς αγάπη. Η αγάπη είναι το θεμέλιο και η ουσία της Χριστιανικής ζωής. Η αγάπη εκφράζει γνήσιο ανθρωπισμό. Και αυτός ο ανθρωπισμός δημιουργεί τις καλές διανθρώπινες σχέσεις. Με αυτόν τον τρόπο συντελούμε στην προαγωγή του πολιτισμού μας. Αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε όλοι να ξεφύγουμε από την οικονομική κατάσταση που βιώνει η Πατρίδα μας αλλά και όλος ο κόσμος! Μην περιμένουμε να ξεκινήσουν πρώτα οι άλλοι να δίνουν βοήθεια. Να προσπαθήσουμε σε προσωπικό επίπεδο ο καθένας μα

Η φιλαργυρία δεν μας αφήνει να ανοιχθούμε και να δώσουμε ελεημοσύνη. Ας ακούσουμε τι λέει ο Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως στο περίφημο βιβλίο του «Το Γνώθι σαυτόν»: «Ο φιλάργυρος είναι άνθρωπος πάρα πολύ δυστυχής, γιατί πάσχει στην ψυχή ανίατα και υποφέρει τα πάνδεινα… Ο νους του σκοτίσθηκε, η καρδιά του πωρώθηκε, η ψυχή του διεφθάρηκε. Όποιο αγαθό είχε κατακτήσει στην ψυχή του, αυτό αμαυρώθηκε ή χάθηκε εντελώς. Είναι άσπλαχνος, άπονος, ασυμπαθής, ανελεήμων· τα βάσανα του αδελφού του δεν συγκινούν την αναίσθητη καρδιά του. Η δυστυχία των αδελφών του δεν συγκλονίζει τα σπλάχνα του, δεν φροντίζει για κανέναν, δεν λυπάται κανέναν, δεν δείχνει σε κανέναν συμπάθεια. Αν η κοινωνία των ανθρώπων κινδυνέψει να χαθεί από την πείνα, δεν θα θελήσει να ανοίξει τις αποθήκες του… Ο φιλάργυρος είναι μανιακός, γιατί ο έρωτας του χρήματος τον έκανε να παρανοήσει». (Το Γνώθι σαυτόν-Κείμενα Αυτογνωσίας, σελίδες 375-376).

Αγαπητοί μου φίλοι, οφείλουμε να καλλιεργούμε ως Χριστιανοί την αρετή της ελεημοσύνης, ο καθένας σύμφωνα με τις δυνάμεις του. Όμως αυτή η αρετή θα πρέπει να συνοδεύεται από την αγάπη μας. Το καλό έχει αξία, όταν γίνεται με αγάπη. Η ελεημοσύνη με αγαθή προαίρεση είναι θυμίαμα εκλεκτό και θυσία ολόκαυτη που ανεβαίνει στο θρόνο του Υψίστου. Η ελεημοσύνη γίνεται λουτρό που καθαρίζει τη συνείδησή μας. Η ελεημοσύνη όταν γίνεται με αγάπη συντελεί και στην εξύψωση του κοινωνικού μας βίου. Θα γίνει μία καλύτερη κοινωνία, με λιγότερες ανισότητες και με πνεύμα αλληλεγγύης. Ο Κύριος αγαπά πολύ τον άνθρωπο της ελεημοσύνης, όπως μας λέει στη σημερινή Αποστολική περικοπή ο Απόστολος Παύλος. Γι’ αυτό αξίζει να προσπαθήσουμε να εφαρμόσουμε την ελεημοσύνη στην καθημερινή μας ζωή. Η καλοσύνη να διέπει ολόκληρη την ύπαρξή μας. 

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.