«Ο δε καρπός του Πνεύματός εστιν αγάπη,
χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια·
κατά των τοιούτων ουκ έστι νόμος» (ΓΑΛ. 5, 22). Στο σημερινό Αποστολικό
ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος απευθυνόμενος στους Γαλάτες,
διδάσκει και τους πιστούς όλων των εποχών, από που φαίνεται αν κάποιος άνθρωπος
έχει καταστεί κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιο Πνεύμα είναι το τρίτο
Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος και κατέχει σημαντική θέση στην οικονομία της σωτηρίας
του ανθρώπου. Η σωτηρία, που πραγματοποιήθηκε με τον Χριστό, προσφέρεται με το
Άγιο Πνεύμα. Χωρίς το Πνεύμα του Θεού δεν μπορούμε να σωθούμε. Χωρίς το Άγιο
Πνεύμα είμαστε ξένοι και μακριά από τον Θεό. Μόνο όπου είναι και μένει το
Πνεύμα του Θεού υπάρχει ζωντανός, τέλειος και πλήρης άνθρωπος. Χωρίς την
κοινωνία του Αγίου Πνεύματος είμαστε άνθρωποι αλλοτριωμένοι.
Ας ακούσουμε στο σημείο αυτό, για το πόσο σημαντικό είναι το Άγιο Πνεύμα
στην καθημερινή μας ζωή, τον αείμνηστο πατέρα Μιχαήλ Καρδαμάκη: «Η σωτηρία που
είναι απελευθέρωση του ανθρώπου από την αμαρτία και τη σάρκα, τη φθορά και το
θάνατο, τον αντίθεο κόσμο και το μισόκαλο διάβολο, αλλά και καινούργια κτίση
και ζωή, αναγέννηση και αναδημιουργία, μεταμόρφωση και συμμόρφωση στο Χριστό,
αγιασμός και θέωση, είναι η ενέργεια του Αγίου Πνεύματος με τα εκκλησιαστικά
μυστήρια». (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 128). Τα Μυστήρια της Εκκλησίας
δίνουν στον άνθρωπο, που θέλει να συμμετάσχει σε αυτά, τη δυνατότητα να
αποκτήσει την Χάρη και τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Δεν μπορεί ο
άνθρωπος να κάθεται αναπαυτικά στο σπίτι του, να μην πηγαίνει στην Εκκλησία, να
μη συμμετέχει στη Μυστηριακή ζωή της και να θέλει έτσι εύκολα να κερδίσει τα
χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Ο άνθρωπος του Αγίου Πνεύματος αποκτά ποικίλα χαρίσματα, τα οποία μας τα
παρουσιάζει, στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, ο Απόστολος Παύλος. Και ποια
είναι αυτά; Όπως είπαμε στην αρχή, είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η
μακροθυμία, η χρηστότητα, η αγαθωσύνη, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια. Ο
άνθρωπος, που κατοικεί μέσα του το Άγιο Πνεύμα, δεν μπορεί να μισεί το
συνάνθρωπό του. Μόνο αγαπά. Επίσης είναι χαρούμενος και όχι λυπημένος. Είναι
και εσωτερικά και εξωτερικά ειρηνευμένος. Δεν μεταδίδει ταραχή στους
συνανθρώπους του. Όταν τον αδικούν και τον ταλαιπωρούν οι άλλοι, μακροθυμεί.
Δεν γογγύζει και δεν διαμαρτύρεται. Ο άνθρωπος του Αγίου Πνεύματος έχει
χρηστότητα. Δηλαδή, η συμπεριφορά του χαρακτηρίζεται από ενάρετα στοιχεία. Η
αγαθωσύνη, δηλαδή η καλωσύνη του πιστού είναι μία αρετή που εκδηλώνεται με
ποικίλους φιλανθρωπικούς τρόπους απέναντι στους συνανθρώπους του.
Επίσης ο άνθρωπος του Αγίου Πνεύματος έχει ακλόνητη πίστη στον Τριαδικό
Θεό. Δεν είναι η πίστη του χαλαρή. Πιστεύει με όλο το είναι του στην αλήθεια
του Ευαγγελίου και δεν παρασύρεται από διάφορες αιρετικές και άλλες δοξασίες. Ο
άνθρωπος του Πνεύματος του Θεού είναι πράος και όχι ταραγμένος. Μεταδίδει στους
γύρω του πραότητα και επικρατεί η ηρεμία. Τέλος ο άνθρωπος του Αγίου Πνεύματος
είναι εγκρατής. Δεν ακολουθεί τη σεξουαλική απελευθέρωση της εποχής μας, όπου
τα πάντα επιτρέπονται, αρκεί να μη γίνονται μέσα στο Ιερό Μυστήριο του Γάμου!
Όλοι δικαιολογούνται, ότι ακολουθούν το δικό τους σεξουαλικό προσανατολισμό και
χλευάζονται οι άνθρωποι, που θέλουν να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού
μέσα στον Γάμο. Στην εποχή μας, την ανώμαλη κατάσταση την έχουν βαπτίσει ως
ομαλή. Τα πάντα έχουν παραποιηθεί.
Και συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: «Οι δε του Χριστού την σάρκα
εσταύρωσαν συν τοις παθήμασι και ταις επιθυμίαις. Ει ζώμεν Πνεύματι, πνεύματι
και στοιχώμεν» (ΓΑΛ. 5, 24-25). Δηλαδή, «Άλλωστε όσοι είναι του Χριστού έχουν
σταυρώσει τον αμαρτωλό εαυτό τους μαζί με τα πάθη και τις επιθυμίες του. Αφού,
λοιπόν, ζούμε με τη δύναμη του Πνεύματος, πρέπει να ακολουθούμε το Πνεύμα»
(ΓΑΛ. 5, 24-25). Ο Χριστιανός οφείλει να πολεμά τα διάφορα πάθη, που τον
ταλαιπωρούν. Ο πνευματικός του αγώνας πρέπει να είναι καθημερινός. Άραγε, αν
εξετάσουμε τον εαυτό μας θα βρούμε τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, που
προαναφέραμε; Μάλλον η απάντηση θα είναι αρνητική. Και αυτό δεν πρέπει να μας
απογοητεύει, αλλά να μας προβληματίσει και να προσπαθήσουμε να γίνουμε
κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος, πηγαίνοντας στην Εκκλησία και συμμετέχοντας
στα Ιερά Μυστήριά της, αγωνιζόμενοι πνευματικά.
Αγαπητοί μου φίλοι, σύμφωνα με τον πατέρα Μιχαήλ Καρδαμάκη, «Ο
Παράκλητος στηρίζει και ενδυναμώνει τον πιστό στην υπερνίκηση των δυσχερειών
και των θλίψεων, στην αφοβία μπροστά στους κινδύνους και στους πειρασμούς, στην
υπέρβαση της δουλείας και της αλλοτριώσεως, στην κατανίκηση της μοναξιάς και
της απογνώσεως, στη συντριβή της αμφιβολίας και της απιστίας, στην απελευθέρωση
από τη φιλαυτία και την αυτονομία, στην καταπάτηση της σαρκικής και αυθαίρετης
επιθυμίας, στην απάρνηση της παρά φύσιν ζωής και του πνευματικού θανάτου, στην
απέκδυση του παλαιού ανθρώπου κι όλης της παλαιότητάς του». (Ορθόδοξη
Πνευματικότητα, σελίδα 136). Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, να βάλουμε μία αρχή στην
πνευματική μας ζωή. Έτσι θα κατοικήσει το Άγιο Πνεύμα μέσα μας και θα
αποκτήσουμε τα χαρίσματά Του. Χωρίς όμως τα Μυστήρια της Εκκλησίας αυτό δεν
μπορεί να κατορθωθεί.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
