Η οικογένεια, αγαπητοί μου φίλοι, αποτελεί
πρώτιστη αξία για την Χριστιανική μας πίστη, η οποία χαρακτηριζόταν στην αρχαία
εποχή ως «κατ’ οίκον εκκλησία». Μία από αυτές τις άγιες οικογένειες υπήρξε και
αυτή της Αγίας Σοφίας και των θυγατέρων της, Πίστεως, Ελπίδος και Αγάπης. Έζησαν
τον 2ο μ.Χ. αιώνα, όταν βασίλευε στην Ρώμη ο ειδωλολάτρης και
έκφυλος αυτοκράτορας Αδριανός (117-138). Κατάγονταν από την Ιταλία. Η Σοφία
είχε ευγενή καταγωγή. Χήρεψε πολύ νέα, μένοντας με τις τρεις θυγατέρες της.
Ζούσε αγνή και ενάρετη ζωή. Τις κόρες της τις ανέτρεφε σύμφωνα με τη διδασκαλία
του Χριστού και διέφεραν από τις άλλες κοπέλες της εποχής εκείνης, οι οποίες ζούσαν
ανήθικη ζωή βασισμένη στη διδασκαλία της ειδωλολατρικής θρησκείας. Η Σοφία
έδωσε στις κόρες της, όχι τυχαία, τα ονόματα των τριών κορυφαίων Χριστιανικών
αρετών, της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης.
Για κάποιο λόγο αναγκάσθηκε να μεταβεί με
τις κόρες της να ζήσει στην Ρώμη, όπου συνέχιζαν να βιώνουν με ακρίβεια την
Χριστιανική ζωή, χωρίς να τις αγγίζει η ηθική κατάπτωση των ειδωλολατρών. Οι
ειδωλολάτρες όμως Ρωμαίοι, οι οποίοι μισούσαν θανάσιμα τους Χριστιανούς τις
κατάγγειλαν στις αρχές ότι δεν τιμούν τους «θεούς» της αυτοκρατορίας και δεν
συμμετέχουν στην καθιερωμένη θυσία προς τιμή του «θεού» αυτοκράτορα. Αυτά τα
δύο, σύμφωνα με τους Ρωμαϊκούς νόμους, ήταν ικανά για να οδηγήσουν τις
Χριστιανές αυτές στον μαρτυρικό θάνατο. Ο Αντίοχος, διοικητής της Ρώμης,
ενημέρωσε τον αυτοκράτορα Αδριανό, ότι η Σοφία μαζί με τις τρεις κόρες της
είναι Χριστιανές. Ο αυτοκράτορας διέταξε να τις συλλάβουν και να τις οδηγήσουν
δέσμιες μπροστά του. Προσπάθησε με κολακείες να τις μεταπείσει να αρνηθούν την
πίστη τους και να θυσιάσουν στα είδωλα.
Κατόπιν τις ξεχώρισε, φυλάκισε χωριστά τη
μητέρα από τις κόρες της, ώστε να μη μπορούν να ενθαρρύνονται μεταξύ τους. Η
Αγία Σοφία όμως βρήκε τον τρόπο και σύστησε στις κόρες της εμμονή στην πίστη
τους με κάθε τίμημα. Εκείνες απάντησαν στη μητέρα τους ότι δεν πρόκειται να
προδώσουν την πίστη τους ακόμη και αν χρειασθεί να θυσιάσουν τη ζωή τους. Ας
σημειωθεί ότι η Πίστη ήταν δώδεκα χρονών, η Ελπίδα δέκα και η Αγάπη εννέα! Ο
δικαστής, με κολακείες και απειλές προσπαθούσε να μεταπείσει τις Χριστιανές
κόρες να θυσιάσουν στα είδωλα. Εκείνες όμως με ένα στόμα ομολόγησαν την πίστη
τους στον Χριστό και αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα. Ο δικαστής τότε τις
φυλάκισε σε ξεχωριστά κελιά, ελπίζοντας πως θα μπορούσε ευκολότερα να τους
αλλάξει γνώμη. Οι διώκτες του Χριστιανισμού σε όλες τις εποχές προσπαθούν να
απομονώνουν τους Χριστιανούς μεταξύ τους ή να τους διαιρούν, προκειμένου να
κάνουν ευκολότερα τη σατανική δουλειά τους.
Τότε ξεκίνησαν τα μαρτύρια. Άρχισαν από
την Πίστη. Την οδήγησαν μπροστά του, παροτρύνοντάς την να θυσιάσει στη «θεά»
Αρτέμιδα, όπως έκαναν οι κόρες των ειδωλολατρών. Εκείνη αρνήθηκε και γι’ αυτό
την παρέδωσε στους βασανιστές της. Μετά από πολλά μαρτύρια την αποκεφάλισαν.
Ύστερα έφεραν μπροστά του την Ελπίδα. Προέτρεψε και αυτή να θυσιάσει στην
Αρτέμιδα. Εκείνη αρνήθηκε με θάρρος και στηλίτευσε την τακτική τους να της
ζητούν να πράξει αντίθετα με την πίστη της. Την υπέβαλλαν σε μαρτύρια πολλά και
στο τέλος της έκοψαν το κεφάλι. Κατόπιν ήλθε η σειρά της εννιάχρονης Αγάπης.
Πίστευαν πως το μαρτύριο και ο θάνατος των αδελφών της θα ήταν αρκετό να κάμψει
την παιδική της ψυχή και να θυσιάσει στην «θεά» Αρτέμιδα. Όμως και εκείνη
ομολόγησε με περισσό θάρρος την πίστη της στον Χριστό και οδηγήθηκε και αυτή σε
διάφορα βασανιστήρια. Στο τέλος την αποκεφάλισαν, ολοκληρώνοντας την τριπλή
θυσία.
Τη μητέρα τους Σοφία δεν την θανάτωσαν,
ίσως για να υποστεί ακόμη μεγαλύτερο και φοβερότερο μαρτύριο. Γιατί είναι
τρομερό ένας γονέας να βλέπει τα παιδιά του να βασανίζονται και στο τέλος να
τους κόβουν και τα κεφάλια τους. Αυτό το βασανιστήριο ίσως είναι το πιο μεγάλο.
Η μητέρα τους Σοφία αφέθηκε να πλησιάσει τα ιερά λείψανα των ηρωϊκών θυγατέρων
της. Τα αγκάλιασε, τα φίλησε με δάκρυα, ευχαριστώντας τον Θεό που τα άγια
βλαστάρια της δεν πρόδωσαν τον Χριστό. Ύστερα τα μύρωσε και στη συνέχεια τα
έθαψε με τιμές σε κοντινό μυστικό ναΐσκο. Έπειτα από τρεις ημέρες, και ενώ
προσευχόταν πάνω από τους τάφους των Μαρτύρων θυγατέρων της, παρακαλούσε τον
Θεό να την πάρει από αυτό τον κόσμο και να την οδηγήσει κοντά τους. Ο Θεός
εισάκουσε την προσευχή της και ξεψύχησε την ίδια στιγμή. Της έκανε αυτή την
χάρη γιατί εκείνη είχε υπομείνει με καρτερία όλα αυτά που έκαναν στις κόρες
της.
Αγαπητοί μου φίλοι, ακόμη δεν έχει
χρειασθεί να ομολογήσουμε τον Χριστό και να οδηγηθούμε στο μαρτύριο. Ίσως όμως
κάποια στιγμή να κληθούμε για κάτι τέτοιο. Ως Χριστιανοί που είμαστε δεν πρέπει
να δειλιάσουμε. Γι’ αυτό εξάλλου διαβάζουμε και τους βίους των Αγίων. Δεν
πρέπει να τους διαβάζουμε σαν παραμύθια, αλλά ως οδηγούς για το τι πρέπει να
πράξουμε σε ανάλογες περιπτώσεις. Στον Χριστιανισμό δεν χωράει η διπλωματία. Να
τα έχουμε καλά και με την άθεη εξουσία, αλλά και με τον Χριστό. Οι Άγιοι μας
έδειξαν πως ενώ μπορούσαν να θυσιάσουν και μετά να πιστεύουν κρυφά στον Χριστό,
δεν το έκαναν. Ομολογούσαν με παρρησία την πίστη τους στον Κύριο. Ίσως
χρειασθεί και στις ημέρες μας να πάρουμε σημαντικές αποφάσεις! Να μη
δειλιάσουμε! Αν πρέπει θα έρθουμε σε αντίθεση και με οποιαδήποτε εξουσία που
δεν υπηρετεί τη διδασκαλία του Χριστού!
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
