Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας παρουσιάζει μία ακόμη παραβολή του Κυρίου μας. Ως αφορμή για να πει την παραβολή αυτή ο Χριστός παίρνει από την ερώτηση του Αποστόλου Πέτρου για το πόσες φορές πρέπει να συγχωρούμε κάποιον που μας έχει φταίξει. Ο Απόστολος Πέτρος ρωτά τον Χριστό αν είναι αρκετές μέχρι επτά φορές. Ο Χριστός του απαντά ότι όχι επτά αλλά εβδομήντα φορές επτά, εννοώντας το άπειρο και παντοτινό. Το μέτρο που πρέπει να συγχωρούμε δεν είναι η ανθρώπινη θέλησή μας και οι νόμοι, αλλά ο Ίδιος ο Θεός που συγχωρεί τον καθένα μας όσες φορές και αν έφταιξε, φθάνει να Του το ζητήσουμε ειλικρινά. Για να φανεί και να γίνει καλύτερα κατανοητό με ποιο τρόπο συγχωρεί ο Θεός παρομοίασε την Βασιλεία των Ουρανών με ένα βασιλιά που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του.
Μόλις λοιπόν άρχισε να κάνει λογαριασμό του φέρνουν κάποιον ο οποίος χρωστούσε δέκα χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να εξωφλήσει αυτό το μεγάλο ποσό, ο βασιλιάς διέταξε να πουλήσουν τον ίδιο τον δούλο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και ό,τι άλλο είχε στην κατοχή του και να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Μετά από αυτή την απόφαση ο δούλος πέφτει στα πόδια του βασιλιά και τον παρακαλεί να του δείξει μακροθυμία και θα τον ξεπληρώσει. Ο βασιλιάς τον λυπήθηκε και τον άφησε ελεύθερο να φύγει χαρίζοντάς του μάλιστα και όλο το χρέος που χρωστούσε. Ο ευεργετημένος αυτός δούλος δεν έκανε το ίδιο όμως με έναν σύνδουλό του. Ο δούλος αυτός που μόλις είχε ευεργετηθεί από τον βασιλιά, συνάντησε έναν από τους συνδούλους του, ο οποίος του χρωστούσε μόνο εκατό δηνάρια, δηλαδή ένα ποσό ασήμαντο μπροστά στο τεράστιο ποσό που χρωστούσε ο ίδιος στον βασιλιά.
Τότε αυτός ο ευεργετημένος δούλος πιάνει τον σύνδουλό του και τον σφίγγει να τον πνίξει λέγοντας να του εξωφλήσει το χρέος που του χρωστούσε. Επειδή εκείνη τη στιγμή δεν μπορούσε να τον εξωφλήσει έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να του δείξει μακροθυμία και κάποια στιγμή θα του έδινε τα οφειλόμενα. Έκανε και αυτός ο δούλος ό,τι έκανε προηγουμένως ο ευεργετημένος από τον βασιλιά δούλος που τώρα τον πιέζει. Αντί όμως να κάνει όπως έκανε ο βασιλιάς σε αυτόν, έδειξε τόση κακία και ασπλαχνία ώστε πήγε και τον έκλεισε στη φυλακή μέχρι να του ξεπληρώσει αυτό το μικρό ποσό που του χρωστούσε. Βλέποντας αυτή τη μεγάλη αδικία οι υπόλοιποι δούλοι πήγαν και είπαν στον βασιλιά όλα όσα έγιναν. Ο βασιλιάς τότε καλεί τον δούλο εκείνο και τον επιπλήττει που δεν συμπεριφέρθηκε με ευσπλαχνία στον σύνδουλό του. Τον αποκαλεί ο Κύριος κακό δούλο!
Και αμέσως ο βασιλιάς τον παρέδωσε στους βασανιστές μέχρι να του ξεπληρώσει όλα όσα του χρωστούσε. Και τελειώνοντας ο Χριστός την παραβολή μας λέει ότι «έτσι θα κάνει και σ’ εμάς ο ουράνιος Πατέρας μου, αν ο καθένας σας δεν συγχωρεί τα παραπτώματα του αδελφού του με όλη του την καρδιά» (ΜΑΤΘ. 18, 35). Μέσα από τις παραβολές του Χριστού βλέπουμε να μας αποκαλύπτεται η Βασιλεία των Ουρανών. Από τη μια βλέπουμε τον τρόπο που ενεργεί ο Θεός και από την άλλη βλέπουμε το πως θέλει ο Θεός να συμπεριφέρονται οι πιστοί μεταξύ τους. Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή είναι πλούσια σε νοήματα, απαράμιλλη στην ηθική διδασκαλία. Μας μιλάει για την ανεξικακία και την επιείκεια στις κοινωνικές μας σχέσεις. Ο Κύριος σε πολλές περιπτώσεις δίδαξε και τόνισε την αξία της ανεξικακίας. «Και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών» (Κυριακή Προσευχή).
Ο Κύριος θέτει ως μέτρο των κοινωνικών μας σχέσεων την ανεξικακία και την επιείκεια. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αδυναμίες και ατέλειες. Κανένας δεν είναι αναμάρτητος και τέλειος. Γι’ αυτό όταν καταδικάζουμε τους συνανθρώπους μας για τα σφάλματά τους, να φέρνουμε μπροστά τα δικά μας λάθη και να είμαστε περισσότερο επιεικείς προς αυτούς. Αν λαμβάνουμε υπόψη και τις δικές μας παραλείψεις, τότε εύκολα αίρονται τα εμπόδια της αδελφικής συνεργασίας. Ο σκληρός δούλος του σημερινού Ευαγγελίου αυτή τη λογική δεν την έλαβε υπόψη του. Όταν λείπει η αληθινή αδελφική αγάπη ανατρέπουμε την ειρήνη στις κοινωνικές μας σχέσεις και υποτιμάμε τους συνανθρώπους μας με το πνεύμα της εκδίκησης και της τιμωρίας. Όταν βάζουμε σε προτεραιότητα τα συμφέροντά μας εύκολα συγκρουόμαστε με τους άλλους. Το ίδιο γίνεται και όταν υπερτονίζουμε τις παραλείψεις των άλλων.
Αγαπητοί μου φίλοι, θα ήταν διαφορετική η όψη της κοινωνίας μας, αν έλειπαν οι συγκρούσεις, το πνεύμα της εκδίκησης και της μνησικακίας και κυριαρχούσε η αγάπη και η λογική. Αυτό το αλληλοεξόντωμα μεταβάλλει την κοινωνία μας σε ζούγκλα. Είμαστε εικόνες του Θεού και όταν βλέπουμε τους συνανθρώπους μας οφείλουμε να τους σεβόμαστε ως εικόνες του Θεού. Πρέπει να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο. Η αγάπη καθιστά τις καρδιές μας εύπλαστες με διάθεση φιλανθρωπίας με τη γενικώτερη έννοια και όχι σκληρές και άκαμπτες. Όπου απουσιάζει η αγάπη, που στις ημέρες μας σπάνια υπάρχει, εκεί επικρατεί η σκληρότητα, το μίσος, η εκδίκηση, η αντιπάθεια, η μνησικακία, η επίγεια κόλαση! Η αγάπη μας επαναφέρει στην ανθρωπιά που πρέπει να έχουμε. Ο Χριστός στη σημερινή παραβολή αυτή την πλαστικότητα της καρδιάς μας θέλει να μας διδάξει που συντελεί σπουδαίως στις ειρηνικές ανθρώπινες σχέσεις.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου