«Μια φορά που αρρώστησα, έμαθα την ιστορία της θαυματουργού εικόνας με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Την είχαν βρει, λένε, στα χρόνια της τούρκικης
σκλαβιάς στο λιμάνι της Χίου. Θάμα! Ο Θεός τη φύλαξε, κι αυτός που την έσωσε
πήρε την ευλογία του. Μες στον πυρετό μου, μ’ έβαζαν να φιλώ την εικόνα, που
την είχαν συνέχεια κάτω απ’ το προσκεφάλι μου. Έκτοτε, σε κάθε αρρώστια, δεν μ’
έσωζε ούτε ο γιατρός ούτε τα φάρμακα, αλλά ο Αρχάγγελος Μιχαήλ με τα χρυσά
φτερά του και το βλέμμα το μελαγχολικό. Η θεία Μαριγάκι θα ’μενε μαζί μας, ως
τα βαθιά της γεράματα, μαζί με τη γιαγιά Σταματία, τον Αρχάγγελο Μιχαήλ και τα
άλλα εικονίσματα, επίσης θαυματουργά. Όμως εμένα με είχε αναλάβει αποκλειστικά
ο συνονόματός μου. Έως και σήμερα ακόμα, που σας εξιστορώ, τον έχω στο τζάκι
του σπιτιού μου».
Μίκης Θεοδωράκης, «Οι δρόμοι του Αρχάγγελου»
Φωτογραφία: Πανορμίτης, Σύμη.malkidis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου