« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Η Πεντηκοστή, αγαπητοί μου φίλοι, είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Είναι η ημέρα που κατήλθε το Άγιο Πνεύμα στους αγίους Αποστόλους και στην Εκκλησία και από τότε παραμένει, ενεργεί σε αυτήν και ζωογονεί τις ψυχές μας, όπως το νερό δίνει ζωή στο σώμα μας. Γι’ αυτό και το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, που αναφέρεται στη σπουδαία εορτή της Πεντηκοστής, παρομοιάζει το Άγιο Πνεύμα με το νερό. Ο Κύριός μας βρισκόταν στα Ιεροσόλυμα τις ημέρες της Σκηνοπηγίας. Η εορτή αυτή είναι η τελευταία από τις τρεις μεγάλες εορτές των Ιουδαίων, μετά το Πάσχα και την Πεντηκοστή, διάρκειας επτά ημερών. Τελείται προς ευχαριστία για τη συγκομιδή των καρπών και προς ανάμνηση της καθοδήγησης του Ισραήλ από τον Θεό στην έρημο του Σινά μετά την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο και τη διαμονή τους σε σκηνές. Την τελευταία και πιο επίσημη ημέρα της εορτής οι ιερείς μετέφεραν νερό από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ και ράντιζαν με αυτό τον Ναό και τα πλήθη.

Την ημέρα αυτή στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με ζωηρή φωνή είπε: «Εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω» (ΙΩΑΝ. 7, 37). Φυσικά ο Χριστός δεν μιλάει για τη σωματική δίψα, αλλά για την πνευματική. Δεν αναφέρεται στα υλικά και στα φθαρτά πράγματα του κόσμου αυτού που κάποια στιγμή θα μας εγκαταλείψουν, αλλά για τη θεία ζωή και για την εσωτερική γαλήνη της ψυχής μας. Όποιος θα προστρέχει στον Ιησού Χριστό, θα ποτίζεται από το πνευματικό νερό όχι μόνο αυτός, αλλά και οι άλλοι γύρω του. Και σημειώνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ότι με τα λόγια αυτά ο Κύριος εννοούσε το Άγιο Πνεύμα, που θα αποκτούσαν οι πιστοί κατά την ημέρα της Πεντηκοστής. Ο κόσμος διψά και στη σημερινή εποχή. Διψά για ζωή, για αθανασία, για ευτυχία. Ψάχνει για την ειρήνη και για την αληθινή χαρά. Διψά για κάτι ανώτερο, ουράνιο, αληθινό, αιώνιο. Θέλει κάτι που να προέρχεται από τον Θεό.

Όμως παρόλο που ο κόσμος διψά για όλα αυτά τα ωραία πράγματα,  ψάχνει να βρει το πνευματικό νερό σε άλλες πηγές. Χωρίς να το αντιλαμβάνεται, αναζητά το νερό αυτό στις λάσπες της γης και στο βούρκο της αμαρτίας. Και τελικά, αντί για ζωή αποκομίζει τον πνευματικό θάνατο. Τι και αν οι σημερινοί άνθρωποι είναι ζωντανοί σωματικά; Πνευματικά οι περισσότεροι είναι νεκροί. Πόσοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται; Και από εμάς που εκκλησιαζόμαστε πόσοι ακολουθούμε πιστά τις εντολές του Θεού; Ακούμε ανθρώπους να εύχονται να περάσουν όλα αυτά που βιώνουμε με την πανδημία. Για ποιο λόγο λέτε; Για να μπορούν να διασκεδάζουν και να συνεχίζουν να αμαρτάνουν ελεύθερα! Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα έχουν χάσει την επαφή τους με τον Θεό! Γι’ αυτόν τον λόγο, όσο δεν μετανοούμε, θα βιώνουμε και άλλες χειρότερες καταστάσεις από την πανδημία.

Ο Κύριος μας το τόνισε ξεκάθαρα: Το «νερό» που ξεδιψά κάθε πνευματική ανάγκη του ανθρώπου είναι το Άγιο Πνεύμα. Από το Άγιο Πνεύμα αναβλύζουν τα πλούσια νάματα της Χάριτος που ποτίζουν όλη την κτίση και τη ζωογονούν. Αυτό ξεδιψά και κάθε ανθρώπινη ψυχή. Κι όχι μόνο την ξεδιψά, αλλά επιπλέον «ποτάμια» αναβλύζουν από τα βάθη του ανθρώπου που έχει μέσα του το Άγιο Πνεύμα. Χωρίς το Άγιο Πνεύμα η ανθρώπινη ψυχή μοιάζει με έρημο. Δεν ευδοκιμεί τίποτα σε αυτήν, καμία αρετή, κανένα αγαθό έργο. Όλα είναι άκαρπα. Αν με τον πνευματικό μας αγώνα καταφέρουμε να προσελκύσουμε την Χάρη του Θεού και εγκατασταθεί μέσα μας το Άγιο Πνεύμα, τότε όλα θα αλλάξουν. Τότε όλα θα ζωντανέψουν μέσα μας και θα γεμίσει η ψυχή μας με τα θαυμάσια άνθη της αρετής και τους καρπούς της πίστης μας. Τότε θα είμαστε πραγματικά  ειρηνικοί εσωτερικά και θα ειρηνεύουμε και τους γύρω μας.

Τα λόγια αυτά του Κυρίου προκάλεσαν διχογνωμία στον λαό. Κάποιοι υποστήριζαν ότι ο Χριστός είναι ο αναμενόμενος Μεσσίας. Άλλοι το αμφισβητούσαν. Μερικοί θέλησαν να Τον συλλάβουν, αλλά μία αόρατη δύναμη τους εμπόδιζε. Ακόμη και οι υπηρέτες τους οποίους είχαν στείλει οι Φαρισαίοι για να συλλάβουν τον Ιησού, γύρισαν άπρακτοι και ομολόγησαν ότι «ποτέ άνθρωπος δεν μίλησε όπως αυτός» (ΙΩΑΝ. 7, 46). Αυτό εξόργισε ακόμη περισσότερο τους Φαρισαίους. «Τους ξαναρώτησαν τότε οι Φαρισαίοι: “Μήπως παρασυρθήκατε κι εσείς; Πίστεψε σ’ αυτόν κανένα μέλος του συνεδρίου ή κανείς από τους Φαρισαίους; Μόνον αυτός ο όχλος πιστεύει, που δεν ξέρουν τον νόμο του Μωϋσή και γι’ αυτό είναι καταραμένοι”» (ΙΩΑΝ. 7, 47-49). Στη διαμαρτυρία του Νικοδήμου, ότι δεν πρέπει να καταδικάσουν κάποιον άνθρωπο αν δεν τον ακούσουν, σύμφωνα με τον νόμο, οι Φαρισαίοι του απάντησαν με μανία ότι κανένας προφήτης δεν έχει βγει από την Γαλιλαία.

Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή Ευαγγελική περικοπή κλείνει με τους γεμάτους θεία σοφία και Χάρη λόγους που απηύθυνε ο Κύριος στον λαό: «Εγώ ειμί το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ’ έξει το φως της ζωής» (ΙΩΑΝ. 8, 12). Ο άνθρωπος χωρίς τον Χριστό είναι βυθισμένος σε ένα πυκνό και αδιαπέραστο σκοτάδι. Περπατά με φόβο και αβεβαιότητα, όσο και να καταφεύγει στις δικές του δυνάμεις ή στα επιτεύγματα της επιστήμης. Το Άγιο Πνεύμα είναι Αυτό που μας αποκαλύπτει τον Χριστό και μας οδηγεί κοντά Του. Αυτό τελεί τα Ιερά Μυστήρια στην Εκκλησία μας. Αυτό μας αγιάζει, μας αναγεννά, μας χαρίζει τις πλούσιες δωρεές Του και μας ενώνει με τον Χριστό. Κι όταν ενωθούμε με τον Χριστό, εισέρχεται πλέον στην ψυχή μας ο ίδιος ο Ήλιος, η πηγή του φωτός. Τότε πορευόμαστε με ασφάλεια την οδό της σωτηρίας μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.