«Ο κληρικός που μιλά διαρκώς για να μονοπωλεί τη συζήτηση και να ελέγχει την κατάσταση, αποκλείει την επικοινωνία. Η δογματική και ανελαστική στάση, που αρνείται να δεχθεί την ανθρώπινη πραγματικότητα και την καλύπτει με το ζόφο της αποδοκιμασίας, ματαιώνει την έκφραση προσωπικών συναισθημάτων, αλλά και κάθε αυθόρμητη έκφραση. Το ίδιο απαγορευτική είναι και η γλυκερή στάση του διαρκώς χαμογελαστού κληρικού, που επιμένει ότι όλα είναι “θαυμάσια” και είναι αποφασισμένος να μη δει τίποτε άσχημο, να μην ακούσει και να μην πει τίποτε δυσάρεστο, ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω του. Ποιος θα τολμούσε να αποκαλύψει τις ατέλειές του σ’ αυτόν που προφανώς έχει όλες τις απαντήσεις και υπεραπλουστεύει όλα τα προβλήματα σε προκατασκευασμένες φόρμουλες και αφηρημένες γενικότητες;»
(«Κλήρος, Η ανεκπλήρωτη υπόσχεση πατρότητος», π. Φιλοθέου Φάρου, εκδόσεις Ακρίτας, Αθήνα 1997, σελίδα 100)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου