« ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό να περπατά στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας. Ήταν η ώρα που πολλοί ψαράδες ετοιμάζονταν να βγουν για ψάρεμα στη θάλασσα. Ανάμεσά τους ήταν και δύο αδελφοί: ο Σίμων, ο οποίος αργότερα μετονομάσθηκε από τον Χριστό Πέτρος, και ο Ανδρέας ο αδελφός του, οι οποίοι έριχναν τα δίχτυα στη θάλασσα. Σε αυτούς απευθύνθηκε ο Κύριος και τους είπε: «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων» (ΜΑΤΘ. 4, 19). Δηλαδή, «ακολουθήστε με, και θα σας κάνω ψαράδες ανθρώπων» (ΜΑΤΘ. 4, 19). Και ο Χριστός φυσικά εννοούσε ότι θα προσέλκυαν ανθρώπους με τα πνευματικά δίχτυα του κηρύγματος. Ο Κύριος είχε ξεκινήσει τη δημόσια δράση Του και επέλεγε τους πρώτους συνεργάτες Του. Αυτοί θα απαρτίσουν αργότερα τον πυρήνα των στενών μαθητών Του και θα αποτελέσουν την πρώτη Εκκλησία.

Είναι εντυπωσιακό όμως το ότι δεν απευθύνθηκε σε ανθρώπους που είχαν κάποια κοινωνική επιρροή και κατά κόσμον δύναμη, για να αναλάβουν το σπουδαίο αυτό και δύσκολο έργο. Δεν κάλεσε μορφωμένους επιστήμονες, θεολόγους, φιλοσόφους, ρήτορες, ούτε πλούσιους μεγιστάνες, ισχυρούς στρατηλάτες, κραταιούς ηγεμόνες. Αλλά κάλεσε φτωχούς ψαράδες, άσημους ανθρώπους, μικρούς στα μάτια των πολλών, χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις και σοφία, χωρίς κάποια δύναμη και υπόληψη μέσα στην απέραντη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Και όμως, είναι θαυμαστό το ότι οι αγράμματοι αυτοί ψαράδες έφεραν το φως του Ευαγγελίου στη σκοτισμένη έως τότε ανθρωπότητα και οδήγησαν τους ανθρώπους στη σωτηρία. Οι αγράμματοι αυτοί ψαράδες, με τη βοήθεια του Θεού, νίκησαν βασιλιάδες και αυτοκράτορες, αποστόμωσαν ρήτορες και φιλοσόφους, καταντρόπιασαν τους ισχυρούς της γης.

Μόλις άκουσαν ο Σίμων και ο Ανδρέας την κλήση του Κυρίου, ένιωσαν ότι κάτι σπουδαίο και ιερό άρχιζε για τη ζωή τους. Γι’ αυτό και «ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ» (ΜΑΤΘ. 4, 20). Έδειξαν απόλυτη εμπιστοσύνη στον Κύριο και Τον ακολούθησαν χωρίς ιδιαίτερες σκέψεις. Κατόπιν, αφού προχώρησε πιο πέρα στην ακρογιαλιά ο Χριστός, είδε μέσα σε ένα άλλο πλοίο δύο πάλι αδελφούς, τον Ιωάννη και τον Ιάκωβο, οι οποίοι μαζί με τον πατέρα τους Ζεβεδαίο ετοίμαζαν τα δίχτυα, και τους κάλεσε και αυτούς να Τον ακολουθήσουν. Εκείνοι αμέσως, την ίδια στιγμή, χωρίς αργοπορία άφησαν το πλοίο και τον πατέρα τους και Τον ακολούθησαν. Και με τους πρώτους αυτούς μαθητές ο Ιησούς περιόδευε την Γαλιλαία κηρύσσοντας ότι έφθασε ο καιρός της πνευματικής Βασιλείας Του, δηλαδή της Εκκλησίας. Παράλληλα έκανε και πολλά θαύματα, θεραπεύοντας ασθένειες ανθρώπων.

«Ευθέως»! Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος επαναλαμβάνει δύο φορές τη λέξη αυτή, για να τονίσει την αμεσότητα με την οποία ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κυρίου οι τέσσερις ψαράδες. Ανταποκρίθηκαν την ίδια εκείνη στιγμή, χωρίς αναβολή και αμφιταλαντεύσεις, χωρίς να ζητήσουν κάποιο χρόνο να το σκεφθούν και να τακτοποιήσουν τις εκκρεμότητες που τυχόν είχαν. «Ευθέως» άφησαν τα πάντα για χάρη του Χριστού κι έγιναν μαθητές Του, ακολουθώντας Τον όπου Εκείνος τους καλούσε. Η κλήση βέβαια αυτή των μαθητών ήταν ειδική και ξεχωριστή. Διότι το Αποστολικό αξίωμα είναι μοναδικό μέσα στην Εκκλησία και τα πρόσωπα των αγίων Αποστόλων είναι ανεπανάληπτα. Σίγουρα οι ψαράδες αυτοί φωτίσθηκαν από τον Θεό για το πως οφείλουν να αντιδράσουν στην πρόσκληση αυτή του Κυρίου. Χρειαζόταν στο έργο του Κυρίου και η ανθρώπινη συμμετοχή.

Ωστόσο και στον καθένα μας ο Χριστός απευθύνει κάποια πρόσκληση. Μας καλεί να Τον ακολουθήσουμε. Να εγκαταλείψουμε τα πάθη μας, το αμαρτωλό θέλημά μας, τις άσχημες συνήθειές μας. Μας καλεί σε μετάνοια, σε αγιασμό, στη σωτηρία. Μας καλεί επιπλέον να μιλήσουμε στους συνανθρώπους μας για την αλήθεια του Ευαγγελίου. Να οδηγήσουμε κάποιο συγγενή ή φίλο μας στην Εκκλησία, να πάμε τα παιδιά μας στο Κατηχητικό σχολείο, να πούμε ένα λόγο παρηγορητικό στον πονεμένο συνάνθρωπό μας, να συντελέσουμε σε έργα αγάπης, να βοηθήσουμε στο ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας μας. Προπαντός να κηρύττουμε τον Ιησού Χριστό με το παράδειγμά μας. Δεν μπορούμε να έχουμε πάει στην Εκκλησία και μετά να είμαστε ταραγμένοι και να συμπεριφερόμαστε πολύ άσχημα στους γύρω μας. Θα σκανδαλίζονται και θα λένε: «ίδιοι με τους άλλους είναι και οι Χριστιανοί»!

Αγαπητοί μου φίλοι, δυστυχώς εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έχουμε απομακρυνθεί από τη διδασκαλία του Κυρίου μας. Θέλουμε και να είμαστε Χριστιανοί και να ζούμε την κοσμική ζωή. Θέλουμε και να μοιάσουμε στους Αγίους της Εκκλησίας, αλλά και να είμαστε διπλωμάτες για να μην χάσουμε τυχόν προνόμια που έχουμε. Δεν γίνεται αυτό! Ή είσαι Χριστιανός ή δεν είσαι! Γι’ αυτό στο κάλεσμα του Χριστού οφείλουμε να ανταποκριθούμε «ευθέως», όπως οι πρώτοι μαθητές Του! Να μην παρασυρόμαστε από τις καθημερινές υποχρεώσεις που έχουμε και να αναβάλουμε όσα αφορούν την ψυχή μας. Ας μην χάνουμε άλλο τον χρόνο μας, αλλά να φροντίζουμε για την αθάνατη ψυχή μας και όσο μπορούμε και για τις ψυχές των συνανθρώπων μας. Τα χρόνια κυλούν πολύ γρήγορα. Θα φθάσουμε στην αιωνιότητα χωρίς να το καταλάβουμε. Γι’ αυτό μην αργοπορούμε στον αγώνα μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.