Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, είναι αφιερωμένη στους Αγίους Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, η οποία συγκλήθηκε στην Νίκαια της Βιθυνίας, το έτος 325 μ.Χ., από τον Μέγα Κωνσταντίνο. Το δογματικό θέμα με το οποίο ασχολήθηκε η Σύνοδος αυτή ήταν η αίρεση του Αρείου. Ο Άρειος ήταν Πρεσβύτερος της Εκκλησίας της Αλεξανδρείας και είχε καταδικασθεί προηγουμένως από την Σύνοδο της ίδιας Εκκλησίας για τις αιρέσεις του ως προς την θεότητα του Χριστού. Επειδή όμως η αίρεση αυτή είχε εξαπλωθεί και σε άλλες Εκκλησιαστικές περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Μέγας Κωνσταντίνος συνεκάλεσε την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, για να λύσει το θέμα αυτό. Βασική θέση του Αρείου ήταν ότι κάποτε δεν υπήρχε ο Υιός του Θεού. Συνέπεια αυτής της άποψής του ήταν ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού κτίσθηκε από τον Πατέρα εν χρόνω.
Αυτές οι αιρετικές απόψεις δημιούργησαν
μεγάλη σύγχυση στο πλήρωμα της Εκκλησίας, γιατί οι πιστοί γνώριζαν από τους
Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης και από τους Αποστόλους της Καινής Διαθήκης, ότι
ο Χριστός είναι Θεός αληθινός και όχι κτίσμα όπως έλεγε ο Άρειος. Έτσι, οι
Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου ομολόγησαν αυτήν την πίστη των Προφητών και
των Αποστόλων, αλλά και από τη δική τους εμπειρία που είχαν, και συνέταξαν τα
πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως, που ομολογούμε και απαγγέλλουμε μέχρι
σήμερα. Εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουμε απολύτως στην θεότητα του Χριστού.
Και το πιστεύουμε αυτό γιατί μας διαβεβαίωσαν για την αλήθεια αυτή οι Προφήτες,
οι Απόστολοι και οι Πατέρες με την προσωπική τους εμπειρία δια μέσου των
αιώνων. Ο Άρειος και όλοι οι αιρετικοί μιλάνε για τα θέματα αυτά
χρησιμοποιώντας την φιλοσοφία, την φαντασία και τον στοχασμό.
Τα δόγματα για την Εκκλησία είναι πολύ
σημαντικά. Γι’ αυτό συγκλήθηκαν και Οικουμενικές Σύνοδοι, προκειμένου να τα
κατοχυρώσουν. Τα δόγματα εκφράζουν οριοθετημένα την εμπειρία της Αποκάλυψης που
είχαν οι Άγιοι. Μέσα από αυτά θεραπεύονται οι άνθρωποι και οδηγούνται στον
δρόμο της θέωσης και του αγιασμού. Στο σημείο αυτό να αναφέρουμε ένα
παράδειγμα. Αν ο άνθρωπος δεν πιστεύει ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι
ομοούσιος με τον Πατέρα, αλλά κτίσμα, όπως έλεγε ο Άρειος, τότε δεν μπορεί να
θεραπευθεί και να σωθεί, γιατί το κτίσμα δεν μπορεί να βγάλει τον άνθρωπο από
τα όρια της κτιστότητάς του. Πρέπει να υπάρχει το άκτιστο, ώστε ο άνθρωπος να
βγει από την φθαρτότητα και την αλλοίωση που του προξενεί η κτιστότητά του. Η
ενασχόληση με τα δόγματα δεν είναι κάτι το επουσιώδες, αλλά κάτι το πολύ βασικό
για την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ας ακούσουμε τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά
τι μας λέει για τις Χριστολογικές αιρέσεις που ταλαιπωρούσαν την Εκκλησία του
Χριστού: «Τέσσερεις αιώνες αγωνίστηκε η Εκκλησία να σώσει την αλήθεια της
σάρκωσης του Θεού από την αλλοίωσή της σε διανοητικό σχήμα και αξιωματική “αρχή”.
Οι “χριστολογικές”, όπως τις λέμε, αιρέσεις απειλούσαν την εμπειρική αμεσότητα
με την οποία βιώνει η Εκκλησία το γεγονός της ένωσης του Θεού με τον άνθρωπο. Ο
Χριστός των αιρέσεων ήταν ένα ηθικό υπόδειγμα τέλειου ανθρώπου ή μια αφηρημένη ιδέα άσαρκου Θεού. Και στις δυο
περιπτώσεις η ζωή των ανθρώπων δεν αλλάζει ουσιαστικά σε τίποτα, το ζωντανό
κορμί του ανθρώπου είναι καταδικασμένο να λυώσει στο χώμα, και οι ατομικές ή
κοινωνικές “βελτιώσεις” του ανθρώπινου βίου είναι φενάκη και παραλογισμός ή
γυμνή απάτη». (Η Νεοελληνική Ταυτότητα, σελίδα 210).
Ο εμπνευστής όλων των αιρέσεων και των
πλανών είναι «ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο
πλανών την οικουμένην όλην» (ΑΠΟΚ. 12, 9). Αυτόν ακολουθούν όλοι οι αιρετικοί,
αλλά και οι Οικουμενιστές εξ Ορθοδόξων. Μάλιστα οι Οικουμενιστές λένε ότι
κάνουν τους διαλόγους και τις συμπροσευχές από αγάπη για τους αιρετικούς.
Αναρωτιέμαι όμως, γιατί αυτή η αγάπη πάει περίπατο όταν πρόκειται για
Ορθοδόξους Χριστιανούς που αντιδρούν στις αντιλήψεις τους; Οι Άγιοι Πατέρες δεν
έκαναν συμβιβασμούς. Δεν ήταν «διπλωμάτες» για να αρέσουν και στους ισχυρούς
της γης, όπως κάνουν κάποιοι σήμερα. Δεν επιχείρησαν να επινοήσουν διφορούμενες
εκφράσεις για να ικανοποιήσουν και τις δύο πλευρές και των Ορθοδόξων και των
αιρετικών. Όσοι ερωτοτροπούν με τις αιρέσεις και έχουν σημαντικές
Εκκλησιαστικές θέσεις θα δώσουν λόγο στον Ιησού Χριστό! Εκτός και αν αυτό δεν
το πιστεύουν…
Αγαπητοί μου φίλοι, το μήνυμα της Α΄
Οικουμενικής Συνόδου σήμερα, σε μία εποχή πανθρησκειακής σύγχυσης και
συμβιβασμών προς τις πλάνες, είναι ξεκάθαρο: Η μόνη αλήθεια μέσα στον κόσμο
είναι ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο μόνος αληθινός Θεός, που έγινε και
άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο. Αυτός! Ο Χριστός των Ορθοδόξων! Και είναι
χρέος όλων μας να μείνουμε πιστοί στην πίστη των θεοφόρων Πατέρων μας. Στο
δόγμα τους. Διότι αυτό το δόγμα που προέκυψε από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, το
πύρινο δόγμα της Ορθοδοξίας μας είναι η μόνη αλήθεια. Είναι το φως, η χαρά και
η ζωή του κόσμου! Όσο πλησιάζουμε προς τα έσχατα της Ιστορίας θα γίνονται ακόμη
περισσότεροι εκείνοι που θα χλευάζουν τους αληθινούς Χριστιανούς! Μην τους
δίνουμε σημασία. Εμείς να είμαστε προσηλωμένοι στην πορεία μας για τον Ουρανό.
Μην βρεθούμε κι εμείς στην κόλαση μαζί με τον Διάβολο και όσους τον υπηρέτησαν
εδώ στη γη!
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου