Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017

« ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ »

«Ουκ έστιν ημίν η πάλη προς αίμα και σάρκα, αλλά προς τας αρχάς, προς τας εξουσίας, προς τους κοσμοκράτορας του σκότους του αιώνος τούτου» (ΕΦΕΣ. 6, 12). Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, μας καλεί σήμερα σε πόλεμο! Μας προτρέπει να μην φοβηθούμε, αλλά να πάρουμε τα όπλα και να χτυπήσουμε αλύπητα τον εχθρό. Αλλά ο πόλεμος αυτός, όπου μας καλεί η σάλπιγγα του Αποστόλου, δεν είναι σαν αυτούς τους πολέμους που γίνονται ανάμεσα στα κράτη. Είναι ένας διαφορετικός πόλεμος. Γιατί, όπως λέει ο Απόστολος, στον πόλεμο αυτό που μας καλεί ο Θεός δεν έχουμε να παλέψουμε με κορμιά ανθρώπων, που είναι πλασμένα από σάρκες και αίματα. Είναι πόλεμος πνευματικός, πόλεμος αόρατος. Έχουμε να παλέψουμε με τους πιο φοβερούς εχθρούς. Και αυτοί οι εχθροί είναι οι δαίμονες, οι οποίοι έχουν μεγάλο μίσος εναντίον των ανθρώπων.
Πολλοί είναι εκείνοι που δεν πιστεύουν στην ύπαρξη των δαιμόνων. Και μάλιστα χλευάζουν τους Χριστιανούς που πιστεύουν στην ύπαρξή τους και αγωνίζονται εναντίον τους. Η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου είναι να κάνει τους ανθρώπους να μην πιστεύουν πως υπάρχει. Μεγάλη, λοιπόν, επιτυχία του σατανά είναι να κρύβεται. Με τα όργανά του, με τους δήθεν μορφωμένους επιστήμονες, διαδίδει, ότι δεν υπάρχει. Έτσι οι άνθρωποι ανύποπτοι βαδίζουν το δρόμο της ζωής. Και όταν ξαφνικά ο σατανάς τους επιτεθεί, τους βρίσκει απροετοίμαστους, τους νικά και τους καταστρέφει ψυχικά. Ενώ, αν πίστευαν πως υπάρχει διάβολος, που μισεί τους ανθρώπους με ένα απερίγραπτο μίσος και σαν λιοντάρι πεινασμένο τρέχει δεξιά και αριστερά για να αρπάξει καμία ψυχή, τότε οι άνθρωποι θα ελάμβαναν όλα τα μέτρα που συνιστά η Αγία Γραφή για να νικήσουν τον εχθρό. 
Ας ακούσουμε τι αναφέρει ένας σύγχρονος Γέροντας του Αγίου Όρους, ο πατήρ Εφραίμ, ο οποίος είναι Δικαίος στην Ιερά Σκήτη του Αγίου Ανδρέου, στο Σεράϊ: «Σε ένα αρχονταρίκι, ένας είχε ιδεί ένα δαιμόνιο, ένα κεφάλι δαίμονος, από την έξω πλευρά του παραθύρου και από κάτω ήταν ύψος κάπου επτά μέτρα. Πως το δαιμόνιο σκαρφάλωσε εκεί πέρα και τον κοίταζε; Λοιπόν, αυτός που έλεγε πως ήταν πολύ δυνατός, και έλεγε την ευχή, ξαφνικά λοιπόν, κουκουλώθηκε με τις κουβέρτες, έτριζαν τα δόντια του! Και ήταν όλοι κάτω εις την Εκκλησίαν, μέχρι να έρθουν, έκανε συσπάσεις όλο το σώμα του, από τον φόβο και από τον τρόμο» (Λόγοι πενιχροί εξ Αγίου Όρους-Τόμος Α΄, σελίδα 296). Αν βλέπαμε τα δαιμόνια που μας ρίχνουν σε κάθε είδους αμαρτία, θα φοβόμασταν και δεν θα την κάναμε. Όμως οι δαίμονες παρουσιάζονται με ωραίο περιτύλιγμα, προκειμένου να μας ρίχνουν ευκολώτερα στην αμαρτία.
Ο πόλεμος κατά του διαβόλου, δεν είναι εύκολος, γιατί ο σατανάς δεν είναι μόνος του. Έχει συμμάχους ισχυρούς, που τον βοηθούν στα καταχθόνια σχέδιά του. Είναι οι κακοί άνθρωποι, είναι οι άπιστοι και διεφθαρμένοι άνθρωποι, που ποτέ τους δεν έχυσαν ένα δάκρυ μετανοίας, αλλά κοροϊδεύουν τα πάντα και κηρύττουν, ότι σατανάς δεν υπάρχει, κόλαση δεν υπάρχει, και τέλος Θεός δεν υπάρχει. Σύμμαχος δε του σατανά, ακόμη ισχυρότερος, είναι τα δικά μας ελαττώματα και πάθη. Τα πάθη είναι σαν φωτιά που καίει μέσα στην καρδιά μας. Και σε αυτή τη φωτιά ο σατανάς ρίχνει το λάδι του, για να φουντώσει περισσότερο. Ο σατανάς πηγαίνει στον κάθε άνθρωπο και, ανάλογα με τις αδυναμίες που έχει, τον ερεθίζει για να κάνει το οποιοδήποτε κακό. Φοβερή λοιπόν είναι η δύναμη του διαβόλου. Αυτό ακριβώς θέλει να το κρύψει ο διάβολος για να μας οδηγήσει στην αιώνια απώλεια.
Αλλά ο Απόστολος Παύλος λέει, ότι οι Χριστιανοί δεν πρέπει να απελπίζονται γιατί είναι στρατιώτες της ένδοξης στρατιάς του Χριστού. Έχουν όπλα ισχυρά, όπλα πνευματικά. Ας ακούσουμε ποια είναι αυτά τα όπλα, σύμφωνα με τον Απόστολο Παύλο. Ζώνη στρατιωτική είναι η αλήθεια. Υποδήματα είναι η προθυμία και ο ζήλος για την Χριστιανική ζωή. Ασπίδα μεγάλη, που σκεπάζει όλο το σώμα, είναι η πίστη. Κράνος, που προφυλάσσει το κεφάλι, είναι η προσοχή για την καθαρότητα της σκέψης. Σπαθί κοφτερό, που αν το δει ο σατανάς τρέμει και φεύγει, είναι το φλογερό κήρυγμα που πρέπει να κηρύττεται παντού. Με αυτά τα όπλα οπλισμένοι οι Χριστιανοί, πολεμούν γενναία, κερδίζουν τους πνευματικούς αγώνες και θριαμβεύουν. Οι άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία και συμμετέχουν στα Μυστήριά της δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα.
Αγαπητοί μου φίλοι, ο πνευματικός αγώνας είναι όντως πολύ δύσκολος, αλλά ταυτόχρονα είναι και πολύ όμορφος. Με τον πνευματικό αγώνα αποκτά νόημα η ζωή μας. Σε αντίθετη περίπτωση καταντάμε σαν τα ζώα. Πολλαπλασιαζόμαστε, τρώμε, πίνουμε, τρώει ο ένας τον άλλο σύμφωνα με το νόμο της ζούγκλας, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε. Και τότε βρισκόμαστε σε άλλη πραγματικότητα, που ίσως να είναι για κάποιους δυσάρεστη και μάλιστα χωρίς τέλος, αφού μιλάμε για την αιωνιότητα. Γι’ αυτό ας προσέξουμε τώρα που βρισκόμαστε στην πνευματική παλαίστρα. Να αγωνιζόμαστε εναντίον των παθών μας, να πηγαίνουμε τακτικά στην Εκκλησία, να ζούμε Μυστηριακή ζωή και να στηριζόμαστε στον Αρχηγό της Πίστης μας Ιησού Χριστό. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε τελικά να βγούμε νικητές σε αυτόν τον αόρατο πόλεμο με τους δαίμονες.
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου