28η Οκτωβρίου 1940: Μοναδικό ορόσημο στη νεώτερη ελληνική ιστορία, αγαπητοί μου φίλοι. Το έθνος μας μεγαλούργησε υπερασπιζόμενο τα πάτρια εδάφη. Δεν ξέρω αν οι σημερινοί Έλληνες μπορούν να κατανοήσουν σε απόλυτο βαθμό το ηρωϊκό «ΟΧΙ» του Ιωάννη Μεταξά, αλλά και των Ελλήνων εκείνης της περιόδου που τον ακολούθησαν. Οι Γερμανοί κατακτούσαν τη μία μετά την άλλη τις ευρωπαϊκές χώρες, ενώ οι σύμμαχοί τους Ιταλοί ήταν και αυτοί αήττητοι στις μέχρι τότε πολεμικές επιχειρήσεις τους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η μικρή Ελλάδα αντιστάθηκε στον Ιταλικό φασισμό
και δεν δέχθηκε να δώσει «γην και ύδωρ». Θέλησε να φανεί αντάξια των ηρωϊκών
προγόνων της. Γνώριζε ότι ήταν ανίσχυρη μπροστά στην Ιταλία του Μουσολίνι, όμως
ζήτησε τη βοήθεια της Παναγίας, που σήμερα εορτάζουμε την Αγία Σκέπη της, και
τα κατάφερε.
Η παρουσία της Υπεραγίας Θεοτόκου ήταν όντως πολύ έντονη στο μέτωπο.
Κάποιοι την είδαν και οφθαλμοφανώς. Στο μέτωπο υπήρχε έξαρση ευλάβειας προς το
πρόσωπό της. Από αναρίθμητες επιστολές στρατιωτών φανερώνεται η πίστη που είχαν
πως τελικά θα βοηθήσει η Παναγία και θα νικήσουν τους Ιταλούς φασίστες.
Ακόμη και άνθρωποι των γραμμάτων που δεν διακρίνονταν για τη
θρησκευτικότητά τους, επισημαίνουν το γεγονός. Ο Άγγελος Τερζάκης γράφει
χαρακτηριστικά στο υπέροχο βιβλίο του «Ελληνική Εποποιΐα (1940-1941)»: «Στο
μέτωπο, σ’ όλη τη γραμμή, από τη γαλανή θάλασσα του Ιονίου ίσαμε ψηλά στις
παγωμένες Πρέσπες, ο Ελληνικός στρατός άρχισε να έχει παντού το ίδιο όραμα:
Έβλεπε τις νύχτες μια γυναίκεια μορφή να προβαδίζει, ψηλόλιγνη,
αλαφροπερπάτητη, με την καλύπτρα της αναριγμένη από το κεφάλι στους ώμους. Την
αναγνώριζε, την ήξερε από πάντα, του την είχανε τραγουδήσει σαν ήτανε μωρό κι
ονειρευότανε στην κούνια. Ήταν η “μάννα, η μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα”,
η λαβωμένη της Τήνου, η υπέρμαχος Στρατηγός». (Α. Τερζάκη, Ελληνική Εποποιΐα
(1940-1941), έκδ. Γ.Ε.Σ./7ο Επιτελικό Γραφείο, 1990, σελίδα 85).
Δοξάζουμε τον Θεό για τη χρυσή αυτή σελίδα της νεώτερης Ελληνικής
ιστορίας. Αλλά οφείλουμε και να ανακρίνουμε τον εαυτό μας απέναντι στη μεγάλη
πρόκληση του ’40: Είμαστε εμείς άξιοι απόγονοι εκείνης της ηρωϊκής γενιάς;
Αξίζουμε τη θαυμαστή βοήθεια της Υπεραγίας Θεοτόκου σήμερα;
Δυστυχώς στις ημέρες μας έχει χαθεί η πίστη προς τον Θεό και η αγάπη
προς την πατρίδα. Οι σημερινοί άνθρωποι ασχολούνται, στην πλειοψηφία τους, με
τα υλικά πράγματα και αδιαφορούν για τα ιδανικά και για τις υψηλές ιδέες. Το
μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η καλοπέραση· να περνούν καλά αυτοί και η
οικογένειά τους. Οι σημερινοί Έλληνες έχουν χάσει τον προορισμό τους και
βαδίζουν προς την καταστροφή. Πάντα βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Με την αφορμή της επετειακής ημέρας καλούμαστε να εκφράσουμε, με καρδιά
βαθιά ευγνώμονη, τη θερμή ευχαριστία μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο για τη
θαυμαστή προστασία της εκείνο τον καιρό· και να την παρακαλέσουμε να μας
σκεπάζει και να μας προστατεύει πάντοτε από την αμαρτία, έτσι ώστε να
ευαρεστούμε ενώπιον του Υιού της και να απολαμβάνουμε τη θεία Σκέπη της. Μόνο
έτσι το έθνος μας θα μεγαλουργήσει.
Τέλος να ευχαριστήσουμε, αγαπητοί μου φίλοι, τις ηρωϊκές μορφές του
1940 που δεν υπολόγισαν ότι πολυτιμότερο είχαν, τη ζωή τους, προκειμένου εμείς
σήμερα να είμαστε ελεύθεροι. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός να τους αναπαύει
αιωνίως από τους κόπους που έκαναν για την ευλογημένη Ορθόδοξη Ελλάδας μας!
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου