« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ »

 

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας μιλάει για το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Η Εκκλησία θεωρεί ότι μόνο με το όνομα του Χριστού επιτυγχάνεται η πνευματική σωτηρία. Ο Ιησούς Χριστός κατέβηκε στη γη, για να σώσει τον ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Να κηρύξει, τι είναι ο Θεός και τι ζητάει από τον άνθρωπο. Ο Θεός είναι πνεύμα αιώνιο και αθάνατο και δεν ευαρεστείται με υλικές θυσίες, αλλά με πνευματική λατρεία, η οποία πηγάζει από καθαρή καρδιά και διάνοια. Ο άνθρωπος μετά το προπατορικό αμάρτημα απομακρύνθηκε από τον αληθινό Θεό και πίστεψε στα είδωλα. Από αυτό το σκοτάδι της ειδωλολατρίας ο Χριστός ελευθέρωσε τον άνθρωπο και τον κατέστησε στην προτέρα θέση. Ο άνθρωπος προικίσθηκε από τον Δημιουργό με ποικίλα πνευματικά χαρίσματα, τα οποία με την άγνοια της αληθινής πίστης αμαυρώθηκαν.

Με την έλευση του Χριστού ο άνθρωπος γίνεται και πάλι αγαπημένο παιδί του Θεού κατά χάρη και αξιοποιώντας τα πνευματικά του χαρίσματα μπορεί να φθάσει στο «καθ’ ομοίωσιν». Ο Χριστός με την Ανάστασή Του κατέστη νικητής του κακού. Αυτή τη νίκη χαρίζει και στον άνθρωπο με την πίστη. Ταμείο της Χάριτος του Χριστού είναι η Εκκλησία, το πνευματικό αυτό καθίδρυμα. Κατά τον καθηγητή Χρήστο Γιανναρά «Εκκλησία είναι η σύναξη στο δείπνο της Ευχαριστίας. Ούτε ίδρυμα, ούτε θεσμός θρησκευτικός, ούτε διοικητική ιεραρχία, ούτε κτίρια και γραφεία και οργανωτική άρθρωση». (Αλφαβητάρι της πίστης, σελίδες 184-185). Με την Εκκλησία συνεχίζεται το απολυτρωτικό έργο του Χριστού επί της γης. Η Εκκλησία έχει ως σκοπό της να φανερώσει στον κόσμο τη νέα σχέση-Διαθήκη του Θεού με τους ανθρώπους στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Ο Απόστολος Παύλος μιλάει σήμερα, μέσα από την Αποστολική περικοπή, για τους Αποστόλους, για τους Προφήτες, για τους Ευαγγελιστές, για τους Ποιμένες και Διδασκάλους. Οι Απόστολοι απετέλεσαν τους ορατούς διοικητές της Εκκλησίας, οι οποίοι λάμβαναν βοήθεια από τους Προφήτες και Ευαγγελιστές. Μετά τους διαδέχθηκαν οι Ποιμένες και οι Διδάσκαλοι, δηλαδή οι Κληρικοί, οι οποίοι μέχρι σήμερα είναι οι Διάδοχοι των Αποστόλων. Όμως οι Κληρικοί μόνοι δεν αποτελούν ολόκληρη την Εκκλησία. Την Εκκλησία συναποτελούν ο κλήρος και ο λαός, με κεφαλή τον Χριστό. Δεν είναι σωστό να λέμε ότι είναι Εκκλησία μόνο η Σύνοδος ή οι Κληρικοί της. Εκκλησία είμαστε όλοι μαζί, κλήρος και λαός. Κι έχουμε καθήκον να λέμε τη γνώμη μας σε σοβαρά Εκκλησιαστικά ζητήματα ή σε θέματα πίστης. Η Εκκλησία δεν είναι τσιφλίκι κανενός.

Μέσα στη ζωή της Εκκλησίας μεταδίδεται με τις αγιαστικές πράξεις και τα Μυστήρια, η Χάρη του Χριστού. Με τη ζωή της Εκκλησίας συνδεόμαστε με τον Χριστό. Όσο απομακρυνόμαστε από την Εκκλησία, τόσο απομακρυνόμαστε και από τον Χριστό. Δεν μπορούμε να λέμε ότι πιστεύουμε στον Χριστό, αλλά δεν θέλουμε να πάμε στην Εκκλησία και να συμμετάσχουμε στα Μυστήριά της. Αυτή είναι μία λανθασμένη πίστη, η οποία δεν οδηγεί φυσικά στην ένωσή μας με τον Χριστό. Όπως τα κλήματα, κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, πρέπει να είναι με την άμπελο, για να καρποφορήσουν, έτσι και ο Χριστιανός πρέπει να είναι ενωμένος με τη νοητή άμπελο, με την Εκκλησία. «Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει θείον Ευαγγέλιο, παρά μόνο ανθρώπινα υποκατάστατα», έλεγε ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ. (Ο Χριστός χτες και σήμερα, Μιχαήλ Ε. Μιχαηλίδη, σελίδα 92).

Ο Απόστολος Παύλος, μέσα από το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, μας προτρέπει να εργαζόμαστε για την προαγωγή του Εκκλησιαστικού σώματος. Να τελειοποιούμαστε συνεχώς μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, ώστε το σώμα του Χριστού, να οικοδομείται και να φθάσουμε στην ενότητα της πίστης, στην πνευματική ωριμότητα, που να πλησιάζει την τελειότητα του Χριστού. «Μέχρι καταντήσωμεν οι πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (ΕΦΕΣ. 4, 13). Ο Απόστολος Παύλος συνιστά να είμαστε ενωμένοι πνευματικά μέσα στην Εκκλησία. Κάθε κίνηση ανεξάρτητη από το όλο έργο της Εκκλησίας επιφέρει διάσπαση της Εκκλησιαστικής ενότητας. Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που από ανθρώπινες αδυναμίες έχει διασπασθεί η ενότητα της Εκκλησίας.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος σήμερα με έμφαση μας διδάσκει να εργαζόμαστε «εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού» (ΕΦΕΣ. 4, 12), έτσι ώστε να τελειωθούμε ηθικά και να φθάσουμε στο «καθ’ ομοίωσιν». Αυτός είναι ο προορισμός μας ως μελών της Εκκλησίας, κατά τον Απόστολο Παύλο. Η τελείωση πραγματοποιείται με την επίγνωση του Υιού του Θεού, ο Οποίος να κατοικεί μέσα μας και με την Χάρη Του να καρποφορούμε στα καλά έργα. Μπορεί όλα τα μέλη να μην επιτελούν το ίδιο έργο, γιατί τα χαρίσματα είναι διάφορα στον καθένα, αλλά η ενότητα εξασφαλίζεται με την αγάπη και με τους κοινούς σκοπούς που επιδιώκουμε. Όλοι μαζί διακονούμε το έργο της Εκκλησίας. Έτσι αποβαίνουμε κτίστες του Χριστιανικού πολιτισμού, που προσδίδει το πλήρες νόημα της Χριστιανικής ζωής. Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.