«Συμβαίνει συχνά να παραδεχόμαστε την αξία των εντολών του Κυρίου και να τις υιοθετούμε στη ζωή μας, αλλά σε επιφανειακό επίπεδο. “Ηγάπησαν αυτόν εν τω στόματι αυτών και τη γλώσση αυτών εψεύσαντο αυτώ. Η δε καρδία αυτών ουκ ευθεία μετ’ αυτού” (Ψαλμ. 77, 36-37). Αναγνωρίζουμε την μοναδικότητα των εντολών, αλλά τις αιτίες αυτών δεν τις επιθυμούμε. Μας ενθουσιάζει, για παράδειγμα, η αγάπη αλλά τη θέλουμε χωρίς κόπο, να κάνουν πάντα οι άλλοι την αρχή. Σπλαχνιζόμαστε και θέλουμε να δώσουμε ελεημοσύνη, χωρίς όμως να στερηθούμε εμείς τίποτε. Επαινούμε και θαυμάζουμε την αγνεία, αλλά ρίχνουμε κρυφά βλέμματα προς τη φιληδονία. Ή, όπως λέει η λαϊκή παροιμία, “φανερά επαινούμε το νερό, κρυφά πίνουμε κρασί”.»
(«Αγίου Μάρκου του ασκητού Περί των ακουσίων θλίψεων», Μοναχού Παϊσίου Καρεώτου, έκδοση Ιερού Κελλίου Αγίων Αρχαγγέλων, Άγιον Όρος 2006, σελίδες 138-139)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου