« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

«Ταύτας ουν έχοντες τας επαγγελίας, αγαπητοί, καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος, επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β΄ ΚΟΡ. 7, 1). Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου φίλοι, στις λίγες αυτές γραμμές από τη σημερινή Αποστολική περικοπή καθορίζει, πως πρέπει να ζούμε ως Χριστιανοί. Μέσα σε γενικές γραμμές διευκρινίζει με σαφήνεια τον προορισμό του ανθρώπου πάνω στη γη. Δεν πλασθήκαμε από τον Δημιουργό, για να περιοριζόμαστε στην υλική τροφή, όπως τα ζώα, αλλά η ζωή μας να αγιάζεται με την καθαρότητα και του σώματος και του πνεύματος. Είναι υψηλός ο προορισμός του ανθρώπου πάνω στη γη. Είμαστε παιδιά του Θεού και δημιουργηθήκαμε, για να αξιοποιήσουμε τα χαρίσματα που μας δόθηκαν, ώστε να αγιασθεί η παρούσα ζωή μας. Αν η ζωή μας δεν αξιοποιηθεί σωστά, τότε θα καταλήξουμε να γίνουμε κατώτεροι από τα ζώα.

Είμαστε άνθρωποι, τα τελειότερα δημιουργήματα, και οφείλουμε να διακρινόμαστε με την καθαρότητα της σκέψης μας, του εσωτερικού μας κόσμου και να επιτελούμε άγια έργα «εν φόβω Θεού» (Β΄ ΚΟΡ. 7, 1). Προορισμός μας είναι να γίνουμε άγιοι. Το «κατ’ εικόνα», δηλαδή τα πνευματικά μας χαρίσματα να τα αναπτύξουμε, ώστε να πλησιάσουμε το θείο, το «καθ’ ομοίωσιν». Το Ευαγγέλιο αναγνώρισε και καθόρισε τον υψηλό προορισμό του ανθρώπου. Μέσα στην Εκκλησία προσπαθούμε να αγωνισθούμε εναντίον των παθών μας και να πλησιάσουμε τον Χριστό. Αυτός είναι ο σκοπός μας. Και όταν ενωθούμε με τον Χριστό, τότε θα ακολουθήσει και η αγιότητα. Γιατί ότι σχετίζεται με τον Χριστό εξαγιάζεται. Αξίζει τον κόπο να ξεφύγουμε από τα πάθη που μας οδηγούν σε ζωώδεις καταστάσεις. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να ζει αιώνια με τον Τριαδικό Θεό. Δεν είναι πλασμένος να σέρνεται μέσα στις αμαρτίες.

Βέβαια οι άνθρωποι της ψεύτικης γνώσης και της επιστήμης χωρίς Θεό, απορρίπτουν τις συστάσεις του Αποστόλου Παύλου περί καθαρότητας του σώματος και της σκέψης και αποφαίνονται για μία ζωή παράλογη, αφύσικη, χωρίς ηθικό φραγμό. Περιφέρονται ανερμάτιστοι στον κόσμο, με μία επιθυμία και με ένα σκοπό, την ικανοποίηση της σάρκας. Η ικανοποίηση της σάρκας χωρίς φόβο Θεού, δεν είναι ούτε δύναμη, ούτε ελευθερία. Είναι φθορά που οδηγεί σε οδυνηρά αποτελέσματα. Δεν μπορούμε να πλησιάσουμε τον Θεό όταν είμαστε δέσμιοι των παθών μας. Όπου είναι τα πάθη, εκεί δεν κατοικεί το Άγιο Πνεύμα, αλλά μάλλον το πνεύμα της πονηρίας. Τα πάθη μας απομακρύνουν από την εν Χριστώ ζωή και μας οδηγούν στην προσωπική μας καταστροφή και τελικά στην απώλεια της ψυχής μας. Γι’ αυτό ως Χριστιανοί οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί στην καθημερινή μας ζωή.

Οι θιασώτες της δήθεν ελευθερίας του ανθρώπου αγωνίσθηκαν να δημιουργήσουν ένα μηδενισμό για τις αξίες της ζωής, έγιναν κήρυκες του πανσεξουαλισμού και δημιούργησαν τεράστια ακανθώδη προβλήματα στην οικογένεια, στην παιδεία των νέων. Διατάραξαν τον κοινωνικό μας βίο. Από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης προτείνεται η κατάρριψη κάθε ηθικού φραγμού στις κοινωνικές σχέσεις των νέων. Δυστυχώς καταστήσαμε ιδανικό της εποχής μας τον «μολυσμόν σαρκός και πνεύματος». Διαφημίζεται η ανωμαλία ως κάτι το φυσιολογικό και μάλιστα με τρόπο δικτατορικό, αφού όποιος τολμήσει να εκφράσει αντίθετη άποψη, στην καλύτερη περίπτωση θα εισπράξει ειρωνείες και στη χειρότερη θα συρθεί σε κάποια αίθουσα δικαστηρίου. Η ζωή χωρίς ιδανικά ηθικής τελειότητας, καταπίπτει με οδυνηρά αποτελέσματα. Όλοι αναγνωρίζουμε θεωρητικώς την κατάπτωση της εποχής μας, αλλά δεν κάνουμε κάτι να ξεφύγουμε από αυτήν.

Είμαστε Χριστιανοί, αλλά η ζωή μας είναι αντίθετη από τη διδασκαλία του Ευαγγελίου. Ας ακούσουμε τι λέει στους Χριστιανούς ο Ιερομάρτυρας Ανδρόνικος: «Τον σταυρό του Χριστού τον φοράτε, αλλά τις εντολές του Χριστού δεν τις τηρείτε. Ζώντας έτσι, μοιάζετε μ’ εκείνον τον Κοζάκο που φόρεσε όλα τα πολεμικά του παράσημα, αλλά, μόλις επιτέθηκε ο εχθρός, δείλιασε και το ’βαλε στα πόδια. Ονομάζεστε χριστιανοί, αλλά αμαρτάνετε σαν άπιστοι. Και δεν κάνετε τίποτα για να λυτρωθείτε από τα αμαρτήματά σας. Δεν μετανοείτε. Δεν ζείτε με ευσέβεια, ούτε και στα παιδιά σας διδάσκετε την ευσέβεια. Οι καλές μητέρες του παλιού καιρού, μόλις τα παιδάκια τους άρχιζαν να καταλαβαίνουν και να μιλούν, φύτευαν στις καρδιές τους την αγιότητα, εξιστορώντας τους τα κατορθώματα και τις αρετές των αγίων. Δυστυχώς, αυτό δεν το κάνουν οι σημερινές μητέρες…». (Πνευματική Ανθολογία–Από τους βίους και τους λόγους Αγίων της Ρωσίας, σελίδα 279).

Αγαπητοί μου φίλοι, όσοι αναγνωρίζουμε ότι η ζωή αξιολογείται με την καλλιέργεια του πνεύματος και τις επιταγές  της ηθικής συνείδησης, ας αγωνισθούμε και να συνεργασθούμε για μία ευρύτερη διαφώτιση των ανθρώπων. Επιβάλλεται περισσότερο σήμερα η ομολογία της πίστης μας μέσα σε έναν κόσμο κουρασμένο, ανέλπιδο, με φοβερά αδιέξοδα. Στην πρόσκληση της αμαρτίας, εμείς ας αντιτάξουμε το αληθινό νόημα της ζωής με οδηγό την Ευαγγελική αλήθεια. Στη δουλεία της σάρκας, ας προβάλλουμε την ελευθερία του πνεύματος που χαρίζει τη συνειδητή και ευνομούμενη ζωή, που τότε αποβαίνει δημιουργική. Ας αγωνισθούμε με όλο μας το είναι εναντίον της ποικιλόμορφης αμαρτίας που κυριαρχεί στη σημερινή εποχή και ας πλησιάσουμε περισσότερο τον Χριστό και την Εκκλησία Του. Να είμαστε βέβαιοι, ότι δεν θα χάσουμε από αυτή την αγία σχέση.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.