« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ »

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ κάποιο Σάββατο, όπου εκεί ο Ιησούς συνάντησε έναν εκ γενετής τυφλό. Ο Κύριος απαντώντας σε ερώτηση των μαθητών Του, τους αποκάλυψε ότι ο άνθρωπος αυτός είχε γεννηθεί τυφλός για να φανερωθούν τα θαυμαστά έργα που επιτελεί η δύναμη και η αγαθότητα του Θεού. Έφτυσε κατόπιν κάτω, έκανε πηλό, άλειψε τα μάτια του τυφλού και του είπε να πάει να τα πλύνει στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Ο τυφλός υπάκουσε και βρήκε το φως του. Όσοι τον έβλεπαν θεραπευμένο, προβληματίζονταν αν ήταν ο ίδιος ή κάποιος που του μοιάζει. Αυτός επιβεβαίωνε ότι ήταν ο πρώην τυφλός και τους περιέγραφε τον θαυμαστό τρόπο, με τον οποίο τον είχε θεραπεύσει ο Ιησούς. Το ίδιο είπε και στους Φαρισαίους μετά τις ερωτήσεις που εκείνοι του έκαναν. Οι Φαρισαίοι είχαν μεταξύ τους διαφωνίες εξαιτίας αυτού του γεγονότος.

Άλλοι Φαρισαίοι έλεγαν ότι ο Ιησούς κατέλυε την αργία του Σαββάτου. Άλλοι δε προβληματίζονταν πως ένας αμαρτωλός άνθρωπος, όπως θεωρούσαν τον Κύριο, επιτέλεσε τέτοιο μεγάλο θαύμα. Ζήτησαν τότε τη γνώμη του θεραπευμένου κι εκείνος τους αποκρίθηκε ότι ο Ιησούς είναι Προφήτης. Δυσαρεστήθηκαν από την απάντησή του και ρώτησαν στη συνέχεια τους γονείς του σχετικά με τη θεραπεία του γιου τους. Εκείνοι αποκρίθηκαν: «Ξέρουμε πως αυτός είναι ο γιος μας· κι ότι γεννήθηκε τυφλός· πως όμως τώρα βλέπει, δεν το ξέρουμε, ή ποιος του άνοιξε τα μάτια, εμείς δεν το ξέρουμε. Ρωτήστε τον ίδιο· ενήλικας είναι, αυτός μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό του» (ΙΩΑΝ. 9, 20-21). Απάντησαν έτσι, επειδή φοβούνταν τους Ιουδαίους άρχοντες, που είχαν βγάλει απόφαση να εκδιώκεται από την Συναγωγή και να αφορίζεται όποιος τολμούσε να ομολογήσει ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας.

Οι γονείς του πρώην τυφλού φοβήθηκαν και σιώπησαν μπροστά στην αλήθεια. Δίστασαν να ομολογήσουν το μεγάλο αυτό θαύμα. Δεν τόλμησαν ούτε να εκδηλώσουν τη χαρά τους για τη θεραπεία του γιου τους. Τον άφησαν ανυπεράσπιστο απέναντι στους Φαρισαίους. Το φαινόμενο αυτό συχνά επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας, που χλευάζεται και διώκεται η Εκκλησία από δημόσια πρόσωπα και από τα μέσα ενημέρωσης. Ακούμε συχνά ανυπόστατες κατηγορίες για εκκλησιαστικά πρόσωπα και μας πιάνει φόβος και δειλία. Φοβόμαστε να ομολογήσουμε την αλήθεια, να υπερασπισθούμε το δίκαιο. Λογαριάζουμε τα λόγια του κόσμου, τις συνέπειες που θα έχει η αντίδρασή μας και διστάζουμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας. Είμαστε δειλοί! Όμως ο Χριστιανός πρέπει να διακατέχεται από θάρρος και να μην υπολογίζει τις περίεργες απόψεις και τους χλευασμούς του κόσμου που οδηγείται με ακρίβεια στην απώλεια!

Στη συνέχεια της Ευαγγελικής περικοπής περιγράφεται η θαρρετή ομολογία του τυφλού, η οποία και πρέπει να ελέγχει εμάς τους σημερινούς Χριστιανούς. Οι Ιουδαίοι, λοιπόν, κάλεσαν τον πρώην τυφλό να αναγνωρίσει την «πλάνη» του και να ομολογήσει ότι ο Ιησούς είναι άνθρωπος αμαρτωλός. Κι εκείνος τους αποκρίθηκε: «Αν είναι αμαρτωλός, δεν το ξέρω· ένα ξέρω· πως, ενώ ήμουν τυφλός, τώρα βλέπω» (ΙΩΑΝ. 9, 25). Του επανέλαβαν τις ερωτήσεις σχετικά με τη θεραπεία του. Με περισσότερο θάρρος τότε τους αποκρίθηκε ο πρώην τυφλός: «Γιατί θέλετε να το ξανακούσετε; Μήπως θέλετε κι εσείς να γίνετε μαθητές Του;» (ΙΩΑΝ. 9, 27). Οργισμένοι τότε οι Ιουδαίοι τον πέταξαν έξω από τον τόπο που συνεδρίαζαν. Δεν άντεξαν την ομολογία του πρώην τυφλού. Ο εγωϊσμός τους και ο θρησκευτικός φανατισμός δεν τους άφηνε να αντιληφθούν την αλήθεια που είχαν μπροστά τους.

«Ο Ιησούς έμαθε ότι τον πέταξαν έξω και, όταν τον βρήκε, του είπε: “Εσύ πιστεύεις στον Υιό του Θεού;”  Εκείνος αποκρίθηκε: “Και ποιος είναι αυτός, Κύριε, για να πιστέψω σ’ αυτόν;” “Μα τον έχεις κιόλας δει”, του είπε ο Ιησούς. “Αυτός που μιλάει τώρα μαζί σου, αυτός είναι”. Τότε εκείνος είπε: “Πιστεύω Κύριε”, και τον προσκύνησε» (ΙΩΑΝ. 9, 35-38). Είχε συνέπειες η θαρρετή ομολογία του πρώην τυφλού. Δέχθηκε την περιφρόνηση, την απόρριψη, την περιθωριοποίηση των Ιουδαίων, επειδή δεν έκρυψε την αλήθεια απέναντι στις απειλές τους. Έλαβε όμως και τη μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή του. Διότι τότε που φάνηκε ότι έμεινε μόνος, τότε τον επισκέφθηκε ο Ίδιος ο Θεός! Στην απόλυτη μοναξιά που βρέθηκε τον παρηγόρησε η παρουσία του Χριστού! Η γαλήνια μορφή του Κυρίου γλύκανε την ψυχή του. Τότε δέχθηκε τη θεία αποκάλυψη και προσκύνησε τον Υιό του Θεού.

Αγαπητοί μου φίλοι, ας παραδειγματισθούμε από τον τυφλό του σημερινού Ευαγγελίου και να αποκτήσουμε το ανάλογο θάρρος για να ομολογούμε την πίστη μας στον Ιησού Χριστό! Δεν είναι πάντα εύκολο να πηγαίνουμε κόντρα στο αντίθεο ρεύμα της εποχής μας. Έχει οπωσδήποτε κόστος. Όμως αξίζει να αγωνισθούμε. Να μην κλονισθεί η πίστη μας μπροστά στις ειρωνείες των άλλων ανθρώπων. Να μην δειλιάσουμε μπροστά σε τυχόν διωγμούς. Να μην υποχωρήσουμε σε θέματα πίστης ακόμη και αν χρειασθεί να καταφύγουμε σε κατακόμβες, ακόμη και αν χρειασθεί να δώσουμε και τη ζωή μας για τον Χριστό! Δύσκολα πράγματα, σίγουρα! Όμως όχι και ακατόρθωτα! Και αν αγωνιζόμαστε κατ’ αυτόν τον τρόπο να είμαστε σίγουροι ότι τότε θα δεχθούμε και την επίσκεψη του Θεού, την Χάρη και την ευλογία Του. Όταν βλέπει την καλή προαίρεσή μας τότε αποκαλύπτεται ο Χριστός στην ψυχή μας. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.