« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, κυριαρχεί η συνάντηση του Χριστού με την Σαμαρείτιδα. Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, ο Ιησούς κατά τη μετάβασή του από την Ιουδαία στην Γαλιλαία συναντήθηκε με την Σαμαρείτιδα στην πόλη Συχάρ, κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, όπου στάθηκε για να ξεδιψάσει. Ο Ιησούς της ζήτησε νερό και στη συνέχεια, αφού της αποκάλυψε την ιδιότητά Του, της εξήγησε τη διδασκαλία Του. Η γυναίκα πίστεψε και έπειτα βαπτίσθηκε Χριστιανή με το όνομα Φωτεινή. Την εποχή του Χριστού, οι Σαμαρείτες, που ήταν ειδωλολάτρες, βρίσκονταν σε οξεία διαμάχη με τους Ιουδαίους. Ο Ιησούς όμως δεν δίστασε να προσεγγίσει τη γυναίκα αυτή, αν και ήταν Σαμαρείτιδα. Ο Χριστός διέκρινε στην Σαμαρείτιδα τη διάθεσή της για πνευματική αναζήτηση και γι’ αυτό τη βοήθησε για να προχωρήσει παραπέρα.

Είναι πολύ σημαντικό για την ψυχή του ανθρώπου η αναζήτηση της αλήθειας. Ο άνθρωπος που αναζητά την αλήθεια είναι έτοιμος να θυσιάσει τον εαυτό του, το θέλημά του, τα πάντα. Η Σαμαρείτιδα από τη μία αναζητούσε την αλήθεια και από την άλλη ζούσε μέσα στην αμαρτία. Όταν ο άνθρωπος δεν έχει γνωρίσει την αλήθεια, τότε όλον αυτόν τον πόθο για την αλήθεια τον προσανατολίζει στην αμαρτία. Ο Θεός θα συνεργασθεί με τον άνθρωπο εκείνον που δεν αδιαφορεί για την αλήθεια, αλλά την ποθεί με όλες του τις δυνάμεις, τις ψυχικές και τις σωματικές. Δυστυχώς οι σημερινοί άνθρωποι είμαστε νεκροί εσωτερικά και αυτό γίνεται γιατί είμαστε αδιάφοροι ως προς τα πνευματικά θέματα. Τα ενδιαφέροντά μας είναι πολύ χαμηλά, προσωρινά, εφήμερα, υλικά. Για να μπορέσει ο Θεός να δουλέψει μαζί μας, πρέπει να Του δώσουμε τις προϋποθέσεις. Και οι προϋποθέσεις είναι να αναζητάμε την αλήθεια με όλες μας τις δυνάμεις.

Τον Κύριο δεν τον εμπόδισε η ανηθικότητα και ο έκλυτος βίος της Σαμαρείτιδας για να την προσεγγίσει. Βέβαια είχε διακρίνει τις πνευματικές της αναζητήσεις. Έτσι λοιπόν ο Κύριός μας και η Σαμαρείτιδα άρχισαν να μιλάνε για θεολογικά ζητήματα. Ο Χριστός γνώριζε ότι μπορούσε να φωτίσει τον πρόσφορο ψυχικό και πνευματικό της κόσμο και άρχισε να την προσεγγίζει με λόγια της καθημερινότητας. Ο Χριστός ζήτησε από την Σαμαρείτιδα νερό και της είπε ότι μπορεί να της δώσει το ζωντανό νερό. Το νερό που δεν φθείρεται, που δεν τελειώνει, που δεν δημιουργεί κορεσμό στον άνθρωπο. Μέσα από αυτόν τον λόγο ο Χριστός θέλησε να την ωθήσει στο να πει, ότι θέλει την αλήθεια. Ο Χριστός, λοιπόν, ξεπερνά την αμαρτία και την ανηθικότητά της, γιατί βλέπει βαθύτερα. Γνωρίζει ότι η Σαμαρείτιδα δεν αμάρτανε συνειδητά, αλλά εξαιτίας του ότι δεν είχε ανακαλύψει ακόμη την αλήθεια.

Ο Κύριός μας προσπαθεί να δώσει θάρρος στην Σαμαρείτιδα. Και αυτό το κάνει με το να της ζητήσει νερό, έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορέσει κι αυτή να ζητήσει κάτι από Αυτόν. Δημιουργεί δηλαδή ο Χριστός τις προϋποθέσεις της ελεύθερης επικοινωνίας, ώστε η Σαμαρείτιδα να νοιώσει ότι και Αυτός είναι υποχρεωμένος σ’ αυτήν. Αλλά για να της δώσει και την αίσθηση ότι κάτι καλό μπορεί να κάνει. Για να μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει την αλήθεια που αναζητά, για να μπορεί να κερδίσει τη σωτηρία που ποθεί, πρέπει να μη χάσει τις ελπίδες του. Ο διάβολος αυτό θέλει να μας κάνει. Να απογοητευθούμε και να εγκαταλείψουμε τον πνευματικό μας αγώνα. Όμως σε αυτή την προσπάθεια πρέπει να βοηθήσουμε κι εμείς τους συνανθρώπους μας. Και πως μπορεί να γίνει αυτό; Με το να τους κάνουμε να ελπίζουν. Να τους κάνουμε να πιστέψουν ότι κάτι καλό μπορούν να κάνουν.

Δεν σώζουμε τους συνανθρώπους μας, αν φανερώνουμε διαρκώς τι κακό έχουν μέσα τους. Πέρα από το κακό πρέπει να φανερώνουμε και τι καλό έχουν μέσα τους, έτσι ώστε αυτό το καλό να ξεκινήσει και να προχωρήσει προς το καλύτερο. Όμως την Σαμαρείτιδα τη βασανίζει ένα εσωτερικό ερώτημα, πως ο Χριστός ζητά από αυτήν λίγο νερό, λίγη αγάπη; Αν ήξερε τις αμαρτίες της θα της ζητούσε αυτά τα πράγματα; Και όμως ο Χριστός γνώριζε πολύ καλά την προσωπική της ζωή, ότι είχε πέντε άνδρες και ότι δεν ζούσε ηθική ζωή. Η Σαμαρείτιδα με την αποκάλυψη αυτή της προσωπικής της κατάστασης κατάλαβε ότι ο Χριστός δεν την απορρίπτει και ότι μπορεί η ίδια να κάνει κάτι καλό στη ζωή της. Δεν την απογοητεύει. Την ενθαρρύνει. Έτσι οφείλουμε να κάνουμε κι εμείς στους συνανθρώπους μας. Να μην τους ελέγχουμε συνεχώς, αλλά να τους δείχνουμε τον δρόμο που οδηγεί στον Αναστημένο Χριστό.

Αγαπητοί μου φίλοι, δυστυχώς εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί δεν αναζητάμε την αλήθεια. Και φυσικά δεν μας αποκαλύπτεται ο Χριστός. Πηγαίνουμε στην Εκκλησία χωρίς να βιώνουμε τις αλήθειες της πίστης μας. Τι Χριστιανοί είναι εκείνοι που αμφισβητούν, ότι μέσα στο Άγιο Ποτήριο βρίσκεται αυτό το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου μας και φοβούνται μην κολλήσουν κάποια ασθένεια; Αν υπήρχε αυτό το ερώτημα μέσα μας, «ποιος είναι η Αλήθεια;», κι αν είχαμε αυτή την αποκάλυψη του Χριστού, «εγώ είμαι η Αλήθεια», και είχαμε προσωπική σχέση μαζί Του, θα κατατροπωνόταν μέσα μας το κράτος της αμαρτίας. Θα ήμασταν ανίκανοι να αμαρτήσουμε, γιατί θα είχαμε βρει την πληρότητα της ζωής. Ο Χριστός αποκαλύπτεται στην Σαμαρείτιδα, ότι Αυτός είναι ο Μεσσίας που περίμενε. Και τότε τι κάνει η Σαμαρείτιδα; Παρατάει τα πάντα, τις αμαρτίες της, τους άνδρες της και είναι η σήμερα εορταζόμενη Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα! Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.