« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ »

Βηθεσδά ονομαζόταν, αγαπητοί μου φίλοι, η δεξαμενή που βρισκόταν στην «προβατική πύλη» του τείχους των Ιεροσολύμων, γύρω από την οποία υπήρχαν πέντε θολωτά υπόστεγα. Κάτω από τα υπόστεγα έμεναν ξαπλωμένοι ένα πλήθος ασθενών ανθρώπων βασανισμένων και απελπισμένων. Εκεί περίμεναν τη θεραπεία τους τυφλοί, χωλοί, παράλυτοι και ανάπηροι από κάθε είδους ασθένεια. Και όπως μας λέει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, άγγελος Κυρίου κατέβαινε κάθε τόσο, και ανατάραζε το νερό της κολυμβήθρας· όποιος, λοιπόν, έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού γινόταν αμέσως καλά. Εκεί πήγε ο Κύριος στην αρχή της δημόσιας δράσης Του και μεταξύ αυτών των βασανισμένων ανθρώπων αντίκρισε κι έναν ασθενή που επί τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια ήταν παράλυτος. Όλα αυτά τα χρόνια περίμενε με υπομονή και ελπίδα να έλθει και η δική του σειρά, προκειμένου να θεραπευθεί από την πολυχρόνια ασθένειά του.

Εκείνη τη στιγμή τον πλησίασε ο Χριστός, γνωρίζοντας την ταλαιπωρία  του και τον ρώτησε: «Θέλεις να γίνεις καλά;» (ΙΩΑΝ. 5, 6). «“Κύριε”, του αποκρίθηκε ο άρρωστος, “δεν έχω κανέναν να με βάλει στη δεξαμενή μόλις αναταραχθούν τα νερά· έτσι, ενώ εγώ προσπαθώ να πλησιάσω μόνος μου, πάντοτε κάποιος άλλος κατεβαίνει στο νερό πριν από εμένα”.» (ΙΩΑΝ. 5, 7). Γεμάτος στοργή και αγάπη τότε ο φιλάνθρωπος Χριστός του λέει: «Σήκω πάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα» (ΙΩΑΝ. 5, 8). Και αμέσως ο παράλυτος έγινε καλά και περπάτησε ελεύθερος πλέον! Τριάντα οκτώ χρόνια ήταν μόνος του! Τον είχαν εγκαταλείψει όλοι! Ούτε το πλήθος των ανθρώπων που συνέρρεε στην Βηθεσδά, ούτε οι συγγενείς και οι φίλοι του, ούτε ακόμη και οι ιερείς των Ιουδαίων ενδιαφέρθηκαν ποτέ να τον βοηθήσουν. Αυτό ήταν και το μεγάλο παράπονο αυτού του ταλαίπωρου ανθρώπου.

Το ίδιο αυτό παράπονο βασανίζει και στις ημέρες μας αμέτρητους συνανθρώπους μας. Οι συνθήκες ζωής μάλιστα σε αυτήν την περίοδο της πανδημίας που μας ταλαιπωρεί, μας έχουν αναγκάσει να ζούμε απομονωμένοι, μακριά από συγγενείς και φίλους. Πόσοι ακόμη συνάνθρωποί μας δοκιμάζονται απομονωμένοι στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου! Πόσοι άλλοι αναχωρούν από αυτή τη ζωή μόνοι τους, χωρίς να έχουν στο πλευρό τους ούτε τα αγαπημένα τους πρόσωπα! Όμως μέσα από όλα αυτά που συμβαίνουν βλέπουμε και τη σκληρότητα κάποιων ανθρώπων. Αυτοί δεν θέλουν να ενοχληθούν καθόλου. αν γίνεται. από την ταλαιπωρία των συνανθρώπων τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μην χαλάσουν το πρόγραμμά τους και να περάσουν καλά. Αλήθεια πόσο σκληρός μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος; Δυστυχώς στις ημέρες μας έχουν αυξηθεί οι ατομικιστές και εγωκεντρικοί άνθρωποι!

Οι Ιουδαίοι μόλις είδαν τον πρώην παράλυτο να σηκώνει το κρεβάτι του, τον επέπληξαν, επειδή δήθεν παραβίαζε την αργία του Σαββάτου. Ο παράλυτος τους είπε ότι Εκείνος που τον είχε θεραπεύσει τον προέτρεψε να πάρει το κρεβάτι του. Οι δε Ιουδαίοι τον ρώτησαν για το ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος. Βέβαια ο παράλυτος δεν γνώριζε να απαντήσει γιατί ο Χριστός είχε εξαφανισθεί μέσα στο πλήθος των ανθρώπων. Η θρησκευτική υποκρισία στο μεγαλείο της! Δεν κοίταξαν το θαύμα, αλλά τους ενδιέφερε ότι ο παράλυτος δεν τηρούσε την αργία του Σαββάτου. Αργότερα ο Κύριος συνάντησε και πάλι τον παράλυτο και του είπε: «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από εδώ και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο» (ΙΩΑΝ. 5, 14). Εδώ θέλει να δείξει ο Κύριος, ότι κάποιες ασθένειες είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας. Όχι πάντα! Γιατί υπάρχουν και άγιοι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται από ασθένειες.

Από την τελευταία αυτή προτροπή του Κυρίου καταλαβαίνουμε ότι ο ταλαιπωρημένος πρώην παράλυτος είχε αποστατήσει από τις εντολές του Θεού και η πολυώδυνη παράλυσή του ήταν αποτέλεσμα της αμαρτωλής ζωής του. Οι ασωτίες του τον έριξαν στο κρεβάτι του πόνου. Παρέλυσε η ψυχή του, με αποτέλεσμα να παραλύσει και το σώμα του. Κι αν δεν τον θεράπευε ο Χριστός, θα βασανιζόταν για ολόκληρη την υπόλοιπη ζωή του. Το γεγονός αυτό επαναλαμβάνεται σε κάθε εποχή και ιδιαιτέρως στις ημέρες μας. Δεν είναι λίγες οι φορές που η παρέκκλιση από το θέλημα του Θεού έχει δυσάρεστες συνέπειες, όχι μόνο στην ψυχική αλλά και στη σωματική υγεία του ανθρώπου. Γι’ αυτό ο Κύριος τονίζει στον πρώην παράλυτο, αλλά και στον καθένα μας, ότι το πιο αποτελεσματικό φάρμακο για την πρόληψη της σωματικής ασθένειας είναι η αποχή από την αμαρτία και η εφαρμογή των εντολών του Θεού.

Αγαπητοί μου φίλοι, δεν μπορούμε να πούμε ότι κάθε ασθένεια δίνεται στον άνθρωπο για τις αμαρτίες του. Αυτό το γνωρίζει μόνο ο Θεός. Υπάρχουν περιπτώσεις αγίων ανθρώπων που νόσησαν για να φανερωθεί ακόμη περισσότερο η υπομονή τους και η αγιότητά τους! Βέβαια πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι όσο μεγαλώνουμε στην ηλικία αρχίζει η φθορά του σώματος και κάποια στιγμή θα φύγουμε και από τη ζωή αυτή. Τότε η ασθένεια είναι συνέπεια της βιολογικής αυτής φθοράς. Όσο περνούν τα χρόνια το σώμα φθείρεται, όμως εμείς οφείλουμε να δίνουμε προτεραιότητα στην ψυχή, χωρίς βέβαια να βάζουμε στην άκρη και το σώμα μας. Και η υγεία της ψυχής διατηρείται με το να απέχουμε από την αμαρτία και να τηρούμε τις εντολές του Θεού. Τότε, ακόμη κι αν επέλθει στον άνθρωπο η φυσική φθορά του σώματος, η ψυχή του θα εξακολουθεί να παραμένει θαλερή και να σφύζει από υγεία και ζωή. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.