« ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ »

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας περιγράφει ένα πολύ διδακτικό θαύμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ήταν Σάββατο· ημέρα ιερή για τους Εβραίους, ημέρα αφιερωμένη στον Θεό και τη λατρεία Του. Γι’ αυτό και απαγορευόταν κάθε είδους εργασία την ημέρα αυτή. Κάθε Σάββατο οι Εβραίοι συγκεντρώνονταν στην Συναγωγή και μελετούσαν το Νόμο του Θεού. Εκείνο δε το Σάββατο ο Χριστός δίδασκε σε κάποια Συναγωγή. Ανάμεσα στο πλήθος των ακροατών ήταν και κάποια γυναίκα, η οποία υπέφερε για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια από μία ασθένεια. «Ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές» (ΛΟΥΚΑ 13, 11), σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Το σώμα της δηλαδή ήταν κυρτωμένο τελείως. Ήταν διπλωμένη στα δύο, χωρίς να μπορεί να σηκώσει καθόλου το κεφάλι της. Για δεκαοκτώ χρόνια η γυναίκα αυτή περνούσε ένα διαρκές μαρτύριο.

Πόσο κουραστικό θα ήταν για εκείνη να πηγαίνει κάθε Σάββατο στην Συναγωγή για να παρακολουθεί τη διδασκαλία του Νόμου! Και πόσο η κακή κατάστασή της θα την έκανε να σκέφτεται ότι προκαλεί σχόλια, ίσως και ειρωνείες από τους ανθρώπους! Θα ήταν έτσι δικαιολογημένη, αν παρέμενε στο σπίτι της. Όμως όχι! Ήταν τόση η δίψα της για τον Θεό, για τη μελέτη του Νόμου Του, για τη θεία λατρεία Του, που της έδινε τη δύναμη να ξεπερνά κάθε εμπόδιο και δυσκολία και να πηγαίνει με το ταλαιπωρημένο σώμα της στον ιερό εκείνο τόπο. Η συγκύπτουσα του σημερινού Ευαγγελίου μας διδάσκει με το παράδειγμά της ότι καμία δικαιολογία δεν πρέπει να μας εμποδίζει από τη λατρεία του Θεού. Δεν πρέπει να μας απομακρύνουν από τον ιερό χώρο του Ναού και από τον τακτικό μας εκκλησιασμό διάφοροι λόγοι, όπως η κούραση, η ορθοστασία, οι επαγγελματικές υποχρεώσεις, οι διάφορες ψυχαγωγικές δραστηριότητες.  

Ο καρδιογνώστης Κύριος διέκρινε τη δίψα και τη λαχτάρα που είχε η συγκύπτουσα να βρίσκεται στην Συναγωγή παρά τις δυσκολίες της και να παρακολουθεί τη διδασκαλία του Νόμου και γι’ αυτό την αντάμειψε με μοναδικό τρόπο. Κάποια στιγμή λοιπόν κι ενώ εκείνη άκουγε με προσοχή τη διδασκαλία Του, ο Χριστός την πρόσεξε ιδιαιτέρως, τη φώναξε και της είπε: «Γυναίκα, απαλλάσσεσαι από την αρρώστια σου» (ΛΟΥΚΑ 13, 12). Έβαλε πάνω της τα χέρια Του και η συγκύπτουσα γυναίκα απέκτησε και πάλι την όρθια στάση του σώματός της. Με το μεγάλο αυτό θαύμα του Κυρίου ελευθερώθηκε από την πολυετή οδύνη της. Θεραπεύθηκε πλήρως και γεμάτη ενθουσιασμό δόξαζε τον Θεό για τη μεγάλη ευεργεσία Του. Το θαύμα είναι ένα παράδοξο και ανεξήγητο περιστατικό, το οποίο προκαλεί έκπληξη, γιατί είναι μία πρόκληση προς τους φυσικούς νόμους. Ένα τέτοιο θαύμα ήταν και η θεραπεία της συγκύπτουσας γυναίκας.

Το θαυμαστό αυτό γεγονός κίνησε τον φθόνο του αρχισυναγώγου, ο οποίος αντέδρασε προφασιζόμενος ότι η θεραπεία κατέλυε την αργία του Σαββάτου. Ο Κύριος όμως που διέβλεπε την εμπαθή του διάθεση, τον έλεγξε δριμύτατα: «Υποκριτή! Ο καθένας σας δεν λύνει το βόδι του ή το γαϊδούρι του από το παχνί το Σάββατο και πάει να το ποτίσει; Κι αυτή, που είναι απόγονος του Αβραάμ, και ο σατανάς την είχε δεμένη δεκαοκτώ χρόνια, δεν έπρεπε να λυθεί από αυτά τα δεσμά το Σάββατο;» (ΛΟΥΚΑ 13, 15-16). Ο Ιησούς για μία ακόμη φορά ελέγχει τους υποκριτές ανθρώπους, ενώ σε άλλες περιπτώσεις έχει δείξει συμπάθεια σε αμαρτωλούς ανθρώπους. Η υποκρισία εξοργίζει τον Κύριο! Τα λόγια αυτά του Κυρίου αποστόμωσαν τον αρχισυνάγωγο και μετέδωσαν χαρά και ενθουσιασμό στο παρευρισκόμενο πλήθος. Οι πιστοί που βρίσκονταν στην Συναγωγή κατάλαβαν και αυτοί την υποκρισία του αρχισυναγώγου.

Κάνει εντύπωση πόσο πλούσια επιβραβεύει ο Κύριος την παρουσία της συγκύπτουσας στην Συναγωγή. Την ανορθώνει, την ελευθερώνει, της χαρίζει την υγεία της· στρέφει το ταπεινωμένο βλέμμα της και πάλι στον ουρανό! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αντίστοιχα και μεγαλύτερα ακόμη οφέλη αποκομίζουμε κι εμείς με τη συνειδητή συμμετοχή μας σε κάθε Θεία Λειτουργία. Μας χαρίζεται ανεκτίμητος θησαυρός! Εισερχόμαστε στο Ναό του Θεού με το κεφάλι κάποτε κυρτωμένο από τα πάθη, τις αδυναμίες και από τις δοκιμασίες που αντιμετωπίζουμε στη ζωή. Κατά την Θεία Λειτουργία όμως η ψυχή μας αλλοιώνεται. Λαμβάνει την ειρήνη και την ευλογία του Θεού, ανασταίνεται, ανορθώνεται, στρέφεται και πάλι στον ουρανό, ατενίζει τον Κύριο. Εκεί επιτελείται ό,τι ιερότερο και υψηλότερο συμβαίνει στη γη. Η ψυχή μας συναντά τον Δημιουργό της, τρέφεται με το Άχραντο Σώμα Του και το Τίμιο Αίμα Του.

Αγαπητοί μου φίλοι, μέσα στον Ορθόδοξο Ναό ο ταπεινός άνθρωπος ενώνεται με τον άπειρο Θεό, τον Ιατρό και Σωτήρα του. Θα τελειώσουμε με τα λόγια του Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης: «Η Εκκλησία είναι η μητέρα όλης της ανθρωπότητας που πιστεύει σωστά στον Θεό. Ικανοποιεί τις ζωτικές ανάγκες της ψυχής και του σώματος. Βοηθάει τον άνθρωπο με τη δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι η μεγάλη πνευματική οικογένεια στην οποία ο Θεός είναι ο πατέρας μας, η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η μητέρα μας, οι άγγελοι και οι άγιοι είναι τα μεγάλα αδέλφια μας και εμείς όλοι είμαστε αδέλφια, καθώς μας γέννησε η Εκκλησία στην κολυμβήθρα, όταν βαπτιστήκαμε. Τα μικρότερα αδέλφια είναι φυσικό να τιμούν τα μεγαλύτερα και να τα παρακαλούν να προσεύχονται στον Θεό, αφού είναι φίλοι Του». (Πνευματική Ανθολογία-Από τους βίους και τους λόγους Αγίων της Ρωσίας, σελίδα 87).

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.