«Αυτές τις γιορτές, θέλω να πατήσω ένα κουμπί και να ξημερώσει 7 Γενάρη.
Αυτές τις γιορτές, δε θέλω, φοβάμαι να τις ζήσω».
Φτάσαμε βλέπεις στο σημείο, περισσότεροι άνθρωποι να φοβούνται τις γιορτές, παρά χαίρονται με τον ερχομό τους…
Άλλος γιατί πονά. Άλλος γιατί του λείπουν οι αγαπημένοι. Άλλος γιατί ξέχασε τις ρίζες του. Άλλος γιατί έχασε τον προορισμό του…
“Χριστός γεννάται”, όμως αδελφοί. “Χριστός γεννάται”.
Και αυτό από μόνο του αρκεί. Αυτό, από μόνο του δίνει ελπίδα.
“Χριστός γεννάται” αδελφοί.
Και ναι, μπορεί να είναι μεγάλος ο σταυρός, μπορεί να είναι πολύς ο πόνος, “Χριστός” όμως “γεννάται”.
Το βράδυ της Παραμονής, βγες λίγο έξω. Στο μπαλκόνι. Στην αυλή. Στο κρύο του Δεκέμβρη.
Κλείσε τα μάτια. Και προσπάθησε…
Προσπάθησε να ακούσεις τη Πλάση που ετοιμάζεται…
Προσπάθησε να ακούσεις τη Πλάση που γιορτάζει…
Μια γιορτή, που με “Χριστός γεννάται” ξεκινά, και κορυφώνεται με το “ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ”.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα.
e-psyxologos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου