Πάντα κι όπου σ’ αντικρύζω,
με λαχτάρα σταματώ
και περήφανα δακρύζω,
ταπεινά σε χαιρετώ.
Δόξα αθάνατη στολίζει
κάθε θεία σου πτυχή
και μαζί σου φτερουγίζει
της Πατρίδος η ψυχή.
Όταν ξάφνου σε χαϊδεύη
τ’ αγεράκι τ’ αλαφρό,
μοιάζεις κύμα που σαλεύει
με χιονόλευκον αφρό.
Κι ο Σταυρός, που λαμπυρίζει
στην ψηλή σου κορυφή,
είν’ ο φάρος, που φωτίζει
μιαν ελπίδα μας κρυφή.
Σε θωρώ κι αναθαρρεύω
και τα χέρια μου χτυπώ,
σαν αγία σε λατρεύω,
σα μητέρα σ’ αγαπώ.
Κι απ’ τα στήθη μου ανεβαίνει
μια χαρούμενη φωνή:
Να είσαι πάντα δοξασμένη,
ω σημαία γαλανή!
Ιωάννης Πολέμης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου