Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου φίλοι, είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Αγίων Πατέρων που συγκρότησαν την Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδο στην Νίκαια της Βιθυνίας το έτος 787. Η Σύνοδος αυτή ασχολήθηκε με την αίρεση της εικονομαχίας. Η Εκκλησία μας όρισε την ημέρα αυτή να αναγινώσκεται από το Ιερό Ευαγγέλιο η διδακτική παραβολή του Σπορέως. Ο Κύριος ξεκίνησε τη διήγησή του με μια γνώριμη σε πολλούς εικόνα. Κάποτε βγήκε ένας γεωργός να σπείρει το χωράφι του. Καθώς έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο του χωραφιού και καταπατήθηκαν από τους περαστικούς και τους έφαγαν τα πουλιά. Άλλοι σπόροι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος κι ενώ στην αρχή φύτρωσαν, έπειτα ξεράθηκαν, επειδή δεν είχαν υγρασία. Άλλοι πάλι έπεσαν σε έδαφος που ήταν γεμάτο με σπόρους αγκαθιών, που όταν φύτρωσαν, έπνιξαν τους καλούς σπόρους του γεωργού. Άλλοι τέλος έπεσαν σε μαλακή και εύφορη γη κι όταν φύτρωσαν, έδωσαν καρπό εκατό φορές περισσότερο από τον σπόρο.
Οι Μαθητές που καθηλωμένοι άκουγαν τη
διήγηση, πλησίασαν τον Κύριο και Του ζήτησαν να τους ερμηνεύσει την παραβολή.
Κι ο Χριστός τους εξήγησε: «Ο σπόρος εστίν ο λόγος του Θεού…» (ΛΟΥΚΑ 8, 11). Ο
σπόρος δηλαδή συμβολίζει τον λόγο του Θεού, τα δε διάφορα είδη της γης στα
οποία έπεσε, συμβολίζουν τις ψυχές των ανθρώπων. Το ότι ο Κύριος παρομοιάζει
τον λόγο Του με τον σπόρο έχει μεγάλη σημασία. Τι είναι ο σπόρος; Είναι ένας
μικρός ξερός κόκκος που θάβεται στη γη. Όμως, όταν βρει τις κατάλληλες
συνθήκες, μπορεί να φυτρώσει από αυτόν βλαστάρι γεμάτο ζωή. Μπορεί να γίνει
μεγάλο δένδρο με βαθιές ρίζες, πλούσια φυλλώματα και κατάφορτο από καρπούς. Όλα
τα δένδρα που υπάρχουν στα δάση της γης, όλα τα άνθη των αγρών και η πρασινάδα
των κάμπων, κάποτε είχαν τη μορφή μικρού σπόρου. Ο σπόρος λοιπόν κρύβει μέσα
του μεγάλη δύναμη.
Όμως ακόμη μεγαλύτερη δύναμη έχει ο λόγος
του Θεού. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται αδύναμος, ασήμαντος και αδιάφορος.
Είναι όμως πανίσχυρος και παντοδύναμος. Εισέρχεται στην καρδιά του ανθρώπου κι
όταν βρει κατάλληλο έδαφος, αναπτύσσεται και μεταμορφώνει τον άνθρωπο, τον
ελευθερώνει και τον εξαγιάζει. Αυτή η μυστική δύναμη του λόγου του Θεού
αλλοίωσε τον Μέγα Αντώνιο, τον Ιερό Αυγουστίνο και αμέτρητους άλλους γνωστούς
και άγνωστους Αγίους. Αυτή η δύναμη του λόγου του Θεού μπορεί να εξαγιάσει κι
εμάς, αν βέβαια δείξουμε την ανάλογη επιμέλεια. Έλεγε ο Άγιος Ιωάννης της
Κροστάνδης: «Ένας είναι ο αληθινός διδάσκαλος, ο Χριστός. Ο λόγος Του διδάσκει
μέσα μας. Όταν δεν υπάρχει μέσα μας ο σωτήριος λόγος Του, τότε υπάρχουν λόγια
ασήμαντα, κούφιος θόρυβος…». (Πνευματική Ανθολογία από τους βίους και τους
λόγους Αγίων της Ρωσίας, σελίδα 212).
Οι άνθρωποι που μοιάζουν με το έδαφος που
είναι κοντά στο δρόμο, συνέχισε ερμηνεύοντας την παραβολή ο Κύριος, είναι αυτοί
που ακούνε τον λόγο του Θεού, η ψυχή τους όμως είναι σκληρή και δεν τον
αποδέχεται. Οι άλλοι που μοιάζουν με το πετρώδες έδαφος, είναι όσοι
ενθουσιάζονται αρχικά με το Ευαγγέλιο, από την επιφανειακή όμως πίστη τους στην
πρώτη δυσκολία απομακρύνονται από την Εκκλησία. Αυτοί δε που μοιάζουν με το
έδαφος που είναι γεμάτο αγκάθια, είναι εκείνοι που άκουσαν τον λόγο,
συμπορεύονται όμως με τις φροντίδες, με τον πλούτο και τις απολαύσεις της ζωής,
πνίγονται από τα αγκάθια και δεν καρποφορούν. Ακούνε και εφαρμόζουν με προθυμία
τον λόγο του Θεού. Αλλά σιγά-σιγά πνίγονται από τις βιοτικές μέριμνες, από τις
κοσμικές φροντίδες και τις αμαρτωλές επιδιώξεις και τελικά εγκαταλείπουν και
αυτοί τον Χριστό.
Υπάρχουν τέλος κι εκείνοι που μοιάζουν με
το καλό και εύφορο χώμα. Είναι όσοι ακούνε με πολλή προθυμία τον λόγο του Θεού,
τον κρατάνε σφιχτά μέσα τους και προσπαθούν να τον εφαρμόσουν στη ζωή τους. Ας
σταθούμε λίγο περισσότερο σε αυτούς που η ψυχή τους είναι γεμάτη με σπόρους
αγκαθιών. Οι άνθρωποι της κατηγορίας αυτής αποδέχονται την αλήθεια του
Ευαγγελίου και θέλουν να καρποφορήσουν στην πνευματική ζωή. Δεν είναι άπιστοι. Αγαπάνε
όμως και τις ψευτοχαρές του κόσμου. Επενδύουν στον πλούτο και στην πολυτέλεια.
Παρασύρονται σε κοσμικές διασκεδάσεις και εγκαταλείπουν τελικά τη φροντίδα της
ψυχής τους. Τα αγκάθια έτσι της αμαρτίας ολοένα και περισσότερο θεριεύουν μέσα
τους, τους απομυζούν κάθε ικμάδα και η ψυχή τους αγριεύει, αρρωσταίνει και
μαραίνεται. Αυτόν τον κίνδυνο δυστυχώς διατρέχουμε όλοι μας. Γι’ αυτό
χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Αγαπητοί μου φίλοι, ο μεγάλος Σποριάς, ο
Κύριός μας Ιησούς Χριστός μας εμπιστεύεται και κατά τη σημερινή Κυριακή τα θεία
λόγια Του και μας αποκαλύπτει τις θείες αλήθειες Του μέσα από το Ιερό Ευαγγέλιο
και την Ορθόδοξη διδασκαλία των Αγίων Πατέρων μας. Ας προσπαθήσουμε κι εμείς να
εφαρμόσουμε στην πράξη τα λόγια του Κυρίου μας, έτσι ώστε να ωφελούμε και τους
συνανθρώπους μας. Δεν αρκούν τα λόγια που λέμε στους άλλους για τον Χριστό.
Χρειάζεται και το παράδειγμά μας. Θα τελειώσουμε με τα λόγια του Αγίου Σεραφείμ
του Σάρωφ: «Το να διδάσκεις τους άλλους είναι τόσο εύκολο, όσο το να ρίχνεις
πέτρες από ένα καμπαναριό. Το να εφαρμόζεις, όμως, όσα διδάσκεις είναι τόσο
δύσκολο, όσο το ν’ ανεβάζεις πέτρες σ’ ένα καμπαναριό. Αυτή είναι η διαφορά
ανάμεσα στη διδασκαλία και την εφαρμογή». (Πνευματική Ανθολογία από τους βίους
και τους λόγους Αγίων της Ρωσίας, σελίδα 214).
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου