Η Εκκλησία μας σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου. Πολλά γεγονότα από τη ζωή της Θεοτόκου καθιερώθηκαν ως επίσημες θεομητορικές εορτές, όπως ο Ευαγγελισμός στις 25 Μαρτίου, το Γενέθλιο της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου, η Κοίμηση της Θεοτόκου στις 15 Αυγούστου και πολλές άλλες. Μεταξύ αυτών είναι και η σημερινή εορτή, της αφιέρωσης της Παναγίας από τους γονείς της Ιωακείμ και Άννα στο Ναό του Σολομώντα, σύμφωνα με την παράδοση του Πρωτευαγγελίου του Ιακώβου. Η εορτή αυτή καθιερώθηκε τον 9ο αιώνα. Η Εκκλησία μας μέσα από τη σημερινή εορτή θέλει να τονίσει την αγνότητα και αγιότητα της Μητέρας του Χριστού. Θέλει επίσης να τονίσει ότι έπρεπε να υπάρξει ένας ιερός χώρος όπου εκεί μέσα θα έβρισκε πνευματικό καταφύγιο η Μητέρα του Θεού, η υπερτέρα των Ουρανών. Και αυτό το γεγονός πραγματοποιήθηκε μέσα στο Ναό του Σολομώντα.
Από τα πρώτα χρόνια του βίου της στα άγια
των αγίων η Μαρία προετοιμαζόταν να καταστεί αντάξια για να δεχθεί τον Ίδιο τον
Θεό. Οικοδομούσε το κατάλυμα για Εκείνον που θα έφερνε τη σωτηρία στον κόσμο.
Αυτό σημαίνει ότι εξ αρχής βάδιζε το δρόμο τη τελείωσης. Η είσοδός της στο Ναό
και ο διαρκής προσανατολισμός του νου της στον Θεό επηρέασαν τη ζωή και τον
τρόπο σκέψης της. Έζησε μια αυστηρά πνευματική ζωή, με κύρια χαρακτηριστικά την
αποδέσμευση του νου από τα γήϊνα και τη στροφή στην εσωτερική ζωή. Στο Ναό και
στα άγια των αγίων όπου κατοικούσε, τίποτα το ανθρώπινο δεν αποσπούσε την
προσοχή της, αλλά μόνο τον Θεό φανταζόταν, μιλούσε μαζί Του και η καρδιά της
ήταν στραμμένη προς Εκείνον. Η Θεοτόκος ζούσε διαρκώς μέσα στη νοερά και αδιάλειπτη
προσευχή, στη θεωρία και στην έλλαμψη. Καλλιεργούσε τον εαυτό της καθ’ ομοίωση
Θεού, περισσότερο από όλους τους ανθρώπους.
Η Παναγία αναδείχθηκε το κατ’ εξοχήν
σκεύος εκλογής του Θεού. Η Παναγία κατέχει την πρώτη θέση μεταξύ των Αγίων της
Εκκλησίας. Οι ιεροί Πατέρες έγραψαν εγκωμιαστικούς λόγους στην Υπεραγία
Θεοτόκο. Η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος δογμάτισε, ότι ομολογούμε την Αγία Παρθένο
«Θεοτόκο». Ο όρος «Θεοτόκος» εκφράζει την έννοια και το θαύμα της σάρκωσης του
θείου Λόγου. Η ωραιότητα της Θεοτόκου ανέδειξε ωραία και την κοινή ανθρώπινη
φύση. Η Παναγία είναι η «καινή γη», χαρακτηρισμός που ερμηνεύεται διπλά. Πρώτα
επειδή η ίδια προέρχεται από τη γη και ακολούθως επειδή ανακαίνισε αυτή τη γη
με τον εαυτό της που έγινε το νέο φύραμα για τη ζύμωση του παλαιού και την
ανάδυση του ανακαινισμένου γένους των ανθρώπων. Πρόσφερε στην ανθρωπότητα το
καλύτερο. Κυοφόρησε και γέννησε τον Ίδιο τον Θεό για χάρη της σωτηρίας του
ανθρωπίνου γένους.
Στην εποχή που έζησε η Παναγία, η γυναίκα
ήταν «πράγμα» (res)
στη διάθεση του άνδρα. Η αντίληψη αυτή ήταν σαν μία μακρινή απήχηση ότι η
γυναίκα είναι η πρώτη υπεύθυνη για την πτώση του ανθρωπίνου γένους από τον
Παράδεισο. Ο Θεός Λόγος, για να σώσει το ανθρώπινο γένος από τις συνέπειες του
παραπτώματος των Πρωτοπλάστων, επιλέγει να έλθει στον κόσμο μέσω μίας γυναίκας,
της Παρθένου Μαρίας. Έτσι αποκαταστάθηκε ο άνθρωπος στο αρχαίο αξίωμα και η γυναίκα
απέναντι του άνδρα. Και αυτό φαίνεται και από τα λόγια του Αποστόλου Παύλου
«ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (ΓΑΛ. 3, 28). Δεν υπάρχει πλέον διαφορά και διάκριση
μεταξύ του άνδρα και της γυναίκας για τον Χριστιανισμό. Έτσι στο πρόσωπο της
Παναγίας εξυψώθηκε η γυναίκα. Στον Χριστιανισμό, η γυναίκα είναι η μητέρα, η
αδελφή, η σύζυγος, η ιέρεια που λειτουργεί στο μυστήριο της ζωής.
Η Παναγία, ως Μητέρα του Χριστού, έδωσε
στον κόσμο τη ζωή της χάριτος, της ελπίδας και της αγάπης. Η Παναγία με το ρόλο
της θείας μητρότητας συνδέεται στενά με την Εκκλησία, με τη ζωή και τη συνέχιση
της Εκκλησίας. Είναι η αιώνια μητέρα που εμπνέει όλες τις μητέρες του κόσμου
και τις καθαγιάζει με τη μητρότητά της, με τη συνέχιση της ζωής. Η μητέρα
γίνεται και αυτή ένα άγιο πρόσωπο με αιώνιο πρότυπο την Παναγία και εμπνευσμένη
από το παράδειγμα της Παναγίας να προσφέρει υιούς και θυγατέρες προς δόξαν του
Θεού και ανύψωση του ανθρωπίνου πολιτισμού με την καλή διαπαιδαγώγηση προς τα
παιδιά της. Η Παναγία έρχεται σήμερα, σε εποχή κλονισμού του θεσμού της
οικογενείας, έρχεται να ενισχύσει τις ενάρετες μητέρες να εμψυχωθούν στον αγώνα
τους για τη σωτηρία των παιδιών τους από τις σύγχρονες θανατηφόρες παγίδες που
μαστίζουν την κοινωνία μας.
Αγαπητοί μου φίλοι, η Παναγία, που
αναδείχθηκε η πρώτη Αγία με την προσωπική προετοιμασία της για την υποδοχή του
Σωτήρα Χριστού, άνοιξε τη θύρα της αγιότητας σε όλους τους ανθρώπους. Αρκεί
βέβαια οι άνθρωποι να θελήσουν να εισέλθουν στη ζωή αυτή της αγιότητας. Η
δύναμη της Παναγίας ήταν η τελειότητα της αρετής της. Με αυτήν νίκησε τον κόσμο
της πτώσης και μεταποίησε το ανθρώπινο γένος. Αφάνισε τη λύπη της προγονικής
κατάρας και φύτεψε στη γη τη θεϊκή ελπίδα, την προσδοκία της Βασιλείας του Θεού
και την αναλλοίωτη χαρά. Με τον ενάρετο βίο της δίδαξε στους ανθρώπους την οδό
των αληθινών αρετών. Η τελειότητα της Παρθένου που νοείται ως καθαρότητα νου
και καρδιάς, έργων και λόγων, υπήρξε πόλος έλξης της φιλανθρωπίας του Θεού. Την
Παναγία χρησιμοποίησε ο Θεός για την κάθοδό Του στη γη, προκειμένου να σώσει το
ανθρώπινο γένος!
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου