« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, είναι μία μικρή περικοπή από την πρώτη επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τον Τιμόθεο, Επίσκοπο της Εκκλησίας της Εφέσου. Όμως, όσο μικρό είναι το Αποστολικό αυτό κείμενο, τόσο μεγάλη είναι η αλήθεια, που σε αυτό κηρύττει ο Απόστολος του Χριστού. «Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι» (Α΄ ΤΙΜ. 1, 15). Σε αυτή την πρόταση περιλαμβάνεται όλη η αλήθεια του Θεού για τον άνθρωπο. Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους ανθρώπους από την αμαρτία. Και δεν αρκείται να το γράψει αυτό ο Απόστολος Παύλος, αλλά και βεβαιώνει ότι αυτός ο λόγος είναι αληθινός «και πάσης αποδοχής άξιος» (Α΄ ΤΙΜ. 1, 15). Είναι τόσο αξιόπιστες οι μαρτυρίες σε όλη την Αγία Γραφή για το πρόσωπο και το έργο του Ιησού Χριστού, ώστε κανένας δεν μπορεί να αμφιβάλλει ούτε για το γεγονός ότι ήλθε ούτε για το σκοπό για τον οποίο ήλθε.

«Χριστός Ιησούς ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι» (Α΄ ΤΙΜ. 1, 15). Αυτό σαν αδιαμφισβήτητη αλήθεια, όχι μόνο το τονίζει ο Απόστολος Παύλος, αλλά και το βεβαιώνει και το στηρίζει στην προσωπική του εμπειρία. Και η προσωπική εμπειρία του κάθε ανθρώπου είναι η πιο δυνατή και η πιο βέβαιη απόδειξη. Δεν είναι εξωτερική απόδειξη ή αλήθεια, αλλά εσωτερική προσωπική μαρτυρία. Τα εξωτερικά γεγονότα, που δεν λείπουν ποτέ, ο άνθρωπος του Θεού ξέρει να τα βλέπει και να τα διαβάζει σωστά, και προ πάντων ξέρει να τα γράφει μέσα του και να τα κηρύττει, όπως ακριβώς κάνει στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος. Όλοι οι Άγιοι έτσι μιλάνε, ώστε η αλήθεια της πίστης να μην είναι θεωρητική και υποκειμενική, αλλά η ζωή και η πείρα των ανθρώπων του Θεού. Η πίστη είναι η προσωπική πράξη και εμπειρία των Αγίων, είναι μαρτυρία Ιησού Χριστού.

Η τραγικότητα των περισσότερων ανθρώπων της εποχής μας, και μιλάμε πάντα για τους λεγόμενους Χριστιανούς, είναι ότι έχουν γνώση και αίσθηση πολλών πραγμάτων, αλλά δεν έχουν να δώσουν προσωπική μαρτυρία. Νομίζουν πως είναι σοφοί και αισθάνονται πως είναι δυνατοί. Ένα μόνο πράγμα δεν ξέρουν και δεν αισθάνονται· την αμαρτία. Όχι πως την ξεπέρασαν, απλώς τη συνήθισαν. Λυπούνται, διαμαρτύρονται και επαναστατούν οι άνθρωποι για πολλά πράγματα, για την πολιτική τους ελευθερία, για το ψωμί, για το ένδυμα, για τη στέγη και για άλλα πολλά, που δικαιωματικά τους ανήκουν και που ίσως τους λείπουν. Για ένα μόνο πράγμα δεν στενοχωρούνται και δεν επαναστατούν· για την αμαρτία. Αν και πληρώνουν πολύ ακριβά τα αποτελέσματα της αμαρτίας, είναι αναίσθητοι και δεν τους πονάει καθόλου η αμαρτία. Μάλιστα τη συνήθισαν τόσο πολύ, που φοβούνται μην τύχει και την χάσουν.

Δυστυχώς κι εμείς που υποτίθεται ότι αγωνιζόμαστε μέσα στο χώρο της Εκκλησίας εναντίον της αμαρτίας, πολλές φορές πέφτουμε και δεν θέλουμε να την αποχωρισθούμε. Το χειρότερο δε είναι να μην αντιλαμβανόμαστε ότι κάποια μας πράξη είναι αμαρτωλή. Γι’ αυτό και στο Μυστήριο της Εξομολόγησης πολλοί είναι εκείνοι που δεν έχουν να πουν τίποτα στον Πνευματικό! Δεν έχουν τα πνευματικά αισθητήρια για να καταλάβουν ότι κάποια τους πράξη δεν είναι σωστή και σύμφωνα  με το θέλημα του Θεού. Είναι τραγικό άνθρωποι που βρίσκονται στο χώρο της Εκκλησίας και έχουν γεράσει να μην κατανοούν την πνευματική ζωή! Γιατί αμαρτία δεν είναι μόνο το να σκοτώσουμε, αλλά και το να κατακρίνουμε ή να συκοφαντήσουμε τον συνάνθρωπό μας. Δυστυχώς κάποιοι πέφτουν στην παγίδα, ότι αμαρτάνουν μόνον όταν κάνουν κάποια μεγάλη αμαρτία. Αποτέλεσμα αυτού να συσσωρεύονται πολλές «μικρές» αμαρτίες και στο τέλος να χάνουν και τον Παράδεισο!

Ίσως κάποιοι πουν πως ο Χριστός ήλθε για να κηρύξει στους ανθρώπους ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη. Όσο για τα παραπέρα ποιος τα είδε και ποιος τα ξέρει; Αυτοί οι άνθρωποι περιορίζουν το έργο του Ιησού στη λέξη αγάπη. Και την αγάπη αυτή την εννοούν σαν μια καθαρά κοινωνική δραστηριότητα και θαρρούν πως δεν είναι παρά εκείνο, που στη γλώσσα της κρατικής οργάνωσης λέγεται «Κοινωνική Πρόνοια». Ο Ιησούς Χριστός, λένε, πέρασε κάποτε από τη γη και κήρυξε την αγάπη· αυτό είναι όλο. Και αγάπη θα πει· να υποστηρίζεις κάποιους, που δεν τους ξέρεις και δεν τους είδες ποτέ σου· να βάζεις τους ανθρώπους στη γραμμή και να τους μοιράζεις ρούχα και τρόφιμα· να εξαντλείς τον εαυτό σου σε τέτοια πράγματα. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι παρουσιάζουν έναν «γλυκούλη» Χριστό που μόνο αγαπά. Όμως αυτή η θέση δεν είναι η σωστή, αφού ο Χριστός θέλει να μας μεταμορφώσει και να μας μετακινήσει από την αμαρτία.

Αγαπητοί μου φίλοι, ο Χριστός δεν ήλθε στον κόσμο για να προσφέρει την ευημερία του ανθρώπου. Ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην Βασιλεία Του, την οποία έχει ετοιμάσει γι’ αυτούς. Ο Θεός πράγματι είναι αγάπη, αλλά όχι όπως την εννοούν κάποιοι άνθρωποι. Αν οι Χριστιανοί πιστεύουμε στην αγάπη του Θεού μόνο σαν κοινωνική πρόνοια τότε «ελεεινότεροι πάντων ανθρώπων εσμέν» (Α΄ ΚΟΡ. 15, 19), είμαστε οι πιο αξιολύπητοι από τους ανθρώπους. Μα ο «πιστός» λόγος «και πάσης αποδοχής άξιος»  (Α΄ ΤΙΜ. 1, 15) είναι ότι ο Ιησούς Χριστός, η θεία αγάπη «ήλθεν εις τον κόσμον αμαρτωλούς σώσαι» (Α΄ ΤΙΜ. 1, 15). Βέβαια στην ενέργεια αυτή του Χριστού, στο να θέλει να μας σώσει, εμείς οφείλουμε να ανταποκριθούμε θετικά. Και πως θα γίνει αυτό; Με τον πνευματικό μας αγώνα, έτσι ώστε να ενωθούμε με τον Χριστό! 

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.