« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας αποκαλύπτει το μυστικό της δύναμής του. Μας αποκαλύπτει την πηγή από την οποία αντλούσε το θάρρος για να ξεπερνά κάθε εμπόδιο που συναντούσε στην επιτέλεση της ιερής αποστολής του. «Εις τούτο γαρ και κοπιώμεν και ονειδιζόμεθα, ότι ηλπίκαμεν επί Θεώ ζώντι, ος εστι σωτήρ πάντων ανθρώπων, μάλιστα πιστών» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 10). Δηλαδή, «κι εμείς γι’ αυτό υπομένουμε κόπους και ονειδισμούς, γιατί στηρίξαμε την ελπίδα μας στον αληθινό Θεό, που είναι σωτήρας όλων των ανθρώπων και ιδιαίτερα των πιστών» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 10). Κοντά στον Θεό υπάρχει ησυχία και ασφάλεια. Επικρατεί εσωτερική ειρήνη. Ο άνθρωπος του Θεού δεν αισθάνεται φόβο, οτιδήποτε και αν του συμβεί. Έχει συμπαραστάτη στην καθημερινή του ζωή τον αληθινό Θεό. Έτσι βιώνει διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους αυτή τη ζωή.

Πολλοί είναι εκείνοι οι άνθρωποι στις ημέρες μας που στηρίζουν με  αλαζονεία την ελπίδα τους στις φτωχές ανθρώπινες δυνάμεις τους, στα εφήμερα πλούτη τους και στις πεπερασμένες γνώσεις τους. Βλέπουμε τον σοφό λόγο της Παλαιάς Διαθήκης να επιβεβαιώνεται διαρκώς: «ελπίς ασεβούς…ως καπνός υπό ανέμου διεχύθη» (ΣΟΦ. ΣΟΛ. 5, 14). Δηλαδή, αυτό που ελπίζουν και επιδιώκουν οι ασεβείς μοιάζει με τον καπνό που διαλύεται από τον άνεμο. Αντίθετα, οι Χριστιανοί δεν στηρίζουμε την ελπίδα μας σε ανθρώπους ή σε είδωλα ή σε κάποια απρόσωπη δύναμη, αλλά στον ζωντανό Θεό. Στον παντογνώστη Κύριο, που γνωρίζει σε βάθος κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζουμε· στον στοργικό Πατέρα, που άγρυπνα παρακολουθεί το κάθε μας βήμα· στον παντοδύναμο Θεό, ο Οποίος μπορεί να υπερβεί ακόμη και τους φυσικούς νόμους για να μας βοηθήσει.

Στη συνέχεια του Αποστολικού αναγνώσματος ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τον νεαρό μαθητή του Τιμόθεο, να διδάσκει τους πιστούς όχι μόνο με τον λόγο του, αλλά και με το παράδειγμά του: «Τύπος γίνου των πιστών εν λόγω, εν αναστροφή, εν αγάπη, εν πνεύματι, εν πίστει, εν αγνεία» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 12). Δηλαδή, «να γίνεις υπόδειγμα για τους πιστούς με το λόγο, με τη συμπεριφορά σου, με την αγάπη, με την πνευματική ζωή, με την πίστη, με την αγνότητα» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 12). Το παράδειγμα πράγματι διδάσκει περισσότερο από τα λόγια. Είναι αυτό που επικυρώνει τη γνησιότητα των λόγων και της διδασκαλίας μας. Τι να τα κάνουμε τα λόγια, αν αυτά που διδάσκουμε δεν τα κάνουμε και πράξη! Ας προσέχουμε λοιπόν τη συμπεριφορά μας, ώστε να μην σκανδαλίζουμε τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, αλλά να γινόμαστε παράδειγμα με τη ζωή μας και αφορμή να δοξάζεται το όνομα του Κυρίου μας.

Ο Απόστολος Παύλος στη συνέχεια της περικοπής συμβουλεύει τον Τιμόθεο να δείχνει ιδιαίτερη επιμέλεια στη μελέτη των θείων Γραφών: «Ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 15), του παραγγέλλει. «Αυτά να έχεις στον νου σου, με αυτά να ασχολείσαι» (Α΄ ΤΙΜ. 4, 15). Του συνιστά να μελετά αυτά που του γράφει και ολόκληρη η διάνοιά του και η ύπαρξή του να είναι σε αυτά. Δεν ζητά ο Απόστολος Παύλος από τον μαθητή του Τιμόθεο να διαβάζει απλώς τις θείες Γραφές, αλλά να βάζει τον εαυτό του ολόκληρο μέσα στα ιερά τους κείμενα. Πόσο βαρυσήμαντοι και διδακτικοί για εμάς είναι οι λόγοι αυτοί του Αποστόλου Παύλου! Δεν πρέπει απλώς να ακούμε, ίσως και με επιπολαιότητα κάποτε, τον λόγο του Θεού την ώρα που αναγιγνώσκεται στην Θεία Λειτουργία ή στις ιερές συνάξεις στις οποίες τον μελετάμε. Ο Απόστολος μας καλεί να εμβαθύνουμε στα ιερά κείμενα με ενδιαφέρον.

Οφείλουμε ως πιστοί Χριστιανοί που είμαστε να μελετάμε τον λόγο του Θεού με ιδιαίτερο σεβασμό. Μέσα από τα ιερά κείμενα μας μιλάει ο Ίδιος ο Θεός! Αν μελετάμε με αυτή την προσοχή τον λόγο του Θεού και τον διατηρούμε στον νου και στην καρδιά μας, τότε ολόκληρη η ύπαρξή μας θα κατευθύνεται από το θέλημα του Κυρίου και έτσι θα δοξάζεται το όνομά Του με τη ζωή και τα έργα μας. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή πολλοί άνθρωποι δεν είναι πρόθυμοι και δεν θέλουν να ακούσουν καν λόγο της Εκκλησίας. Τάχα πως αυτά που ακούμε στο κήρυγμα είναι παλιά και πρέπει στο σημείο αυτό να εκσυγχρονισθεί η Εκκλησία. Τάχα πως οι ποιμένες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας δεν είναι στο ύψος της αποστολής τους και σωστά δεν ακούνε οι άνθρωποι. Τάχα πως ο λαός δεν θέλει να ακούει λόγια, αλλά θέλει να βλέπει έργα. Η διδασκαλία της Εκκλησίας δεν είναι λόγια, αλλά είναι ο λόγος του Θεού.

Αγαπητοί μου φίλοι, απέναντι στον λόγο του Θεού είμαστε το ίδιο υπεύθυνοι και οι ποιμένες της Εκκλησίας και ο λαός. «Ο αθετών εμέ και μη λαμβάνων τα ρήματά μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν· ο λόγος ον ελάλησα, εκείνος κρινεί αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα» (ΙΩΑΝ. 12, 48). Δηλαδή, «αυτός που με απορρίπτει και δεν δέχεται τα λόγια μου, σ’ αυτά θα βρει εκείνον που θα τον δικάσει· ο λόγος που κήρυξα, αυτός θα τον κρίνει την έσχατη ημέρα» (ΙΩΑΝ. 12, 48). Όριο, δηλαδή, στη συντέλεια του κόσμου είναι να κηρυχθεί παντού το Ευαγγέλιο, γιατί κριτής των ανθρώπων θα είναι ο λόγος του Θεού. Είμαστε υπεύθυνοι όλοι απέναντι στον λόγο του Θεού. Και συμβαίνει ο λαός να ακούει και να σώζεται και οι ποιμένες να διδάσκουν και να κρίνονται. Ας μην χωριζόμαστε λοιπόν στην Εκκλησία, αλλά όλοι ενωμένοι να προσπαθούμε να τηρούμε τον λόγο του Θεού, ο οποίος τελικά θα μας οδηγήσει στην αιώνια σωτηρία. 

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.