« Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ »

Οι Μάρτυρες, αγαπητοί μου φίλοι, κατέχουν τη σημαντικότερη θέση στην Εκκλησία μας. Η περίοδος της βασιλείας του Διοκλητιανού κατά τον 3^ο αιώνα μ.Χ., ανέδειξε πολλούς Μάρτυρες, που λάμπουν σαν πολύφωτα αστέρια στο νοητό στερέωμα της Εκκλησίας του Χριστού. Μεταξύ των Μαρτύρων υπήρξαν και πολλές γυναίκες. Οι Μάρτυρες γυναίκες υπήρξαν το ίδιο ηρωϊκές με τους άνδρες, και σε πολλές περιπτώσεις τους ξεπερνούσαν σε θάρρος, ηρωϊσμό και παρρησία μπροστά στους δημίους τους. Μία από αυτές είναι και η σήμερα εορταζόμενη Αγία Μεγαλομάρτυς Κυριακή, ένα εύοσμο άνθος πίστης, ευσέβειας, αγνότητας, ηρωϊσμού και καρτερίας. Μεγαλωμένη σε περιβάλλον ευλαβείας και αγάπης στον αληθινό Θεό ποτιζόταν με τα νάματα της Ευαγγελικής ζωής και αναδείχθηκε Μεγαλομάρτυς δίνοντας τη ζωή της για τον Χριστό.

Γεννήθηκε την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, που είναι αφιερωμένη στον Κύριο, γι’ αυτό και έλαβε το όνομα Κυριακή. Είναι καρπός προσευχής. Είναι δώρο του Θεού στον Δωρόθεο και στην Ευσεβία, τους ευσεβείς γονείς της που ήσαν άτεκνοι και προσεύχονταν στον Θεό ημέρα και νύκτα, με πολλή πίστη και αγάπη να τους χαρίσει ένα παιδί. Η Κυριακή μεγάλωνε μέσα στην ευσέβεια της οικογένειάς της. Εξάλλου οι γονείς της είχαν υποσχεθεί στον Θεό να αναθρέψουν το παιδί σύμφωνα με το θέλημά Του. Από μικρή η Κυριακή απέκτησε πίστη στον Θεό και απέραντη αγάπη για τον Χριστό. Εκείνος την προίκισε με σπάνια σωματική ομορφιά και υπέρμετρη ευγένεια ψυχής, ώστε να ξεχωρίζει από όλα τα άλλα κορίτσια της μεγαλούπολης της Νικομηδείας της Μικράς Ασίας, όπου ζούσε. Είχε αποφασίσει από νωρίς να αφιερωθεί στον Χριστό, διαφυλάσσοντας την παρθενία της για τον Νυμφίο Χριστό.

Για τον Χριστιανό υπάρχουν δύο δρόμοι: ο δρόμος της παρθενίας και ο δρόμος του γάμου. Και οι δύο δρόμοι είναι ευλογημένοι και ισότιμοι για την Εκκλησία. Όμως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που καλούνται με ιδιαίτερη κλήση από τον Χριστό, για το δρόμο της παρθενίας και του μοναχισμού. Μία τέτοια περίπτωση ήταν και της Αγίας Κυριακής. Η Κυριακή είχε κατά την επίγεια ζωή της άλλο σκοπό και άλλη προοπτική. Στόχευε ψηλά, σε πνευματικές καταστάσεις που προξενούν άλλες χαρές και συγκινήσεις. Άλλωστε το μαρτύριο, στο οποίο προχώρησε με προθυμία, δεν είναι αποτέλεσμα ισχυρής θέλησης και δυνατού χαρακτήρα, αλλά καρπός των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στην καθαρή καρδιά των Αγίων. Για να υποστεί κάποιος μαρτύριο για τον Χριστό δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Κάποιοι αρνήθηκαν τον Χριστό μπροστά στο μαρτύριο. Χρειάζεται πνευματικός κόπος και Χάρη από τον Θεό.

Η σαρκική ζωή έχει ως ύψιστο σκοπό τη βίωση της ηδονής, που όμως είναι συνυφασμένη με την πίκρα και την οδύνη. Ο σύγχρονος άνθρωπος κουρασμένος και από τον τρόπο της ζωής του, αλλά και από τις σκληρές κοινωνικές συνθήκες, δεν βρίσκει πάντα τη σωστή διέξοδο προς τον αληθινό τρόπο και σκοπό της ζωής και στρέφεται στην ηδονή. Αυτή όμως προκαλεί περισσότερο πόνο και οδύνη με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος. Την ηδονή την ακολουθεί αργά ή γρήγορα η οδύνη. Η μοναδική διέξοδος από αυτόν τον σύγχρονο λαβύρινθο είναι η ανακάλυψη και βίωση μιας άλλης ζωής, μιας καινούργιας ζωής, που βιώνεται με κόπο και πόνο, αλλά που όμως προξενεί εσωτερική πληρότητα και την αληθινή χαρά που είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. «Ο δε καρπός του Πνεύματος εστιν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια», μας λέει ο Απόστολος Παύλος (ΓΑΛ. 5, 22-23).

Η πνευματική ζωή είναι δύσκολη, γι’ αυτό άλλωστε και όμορφη. Δίνει ζωή στην ψυχή και υποτάσσει τη σάρκα, δηλαδή, το σαρκικό φρόνημα, στο πνεύμα. Αντίθετα η αισθησιακή ζωή ζωώνει τη σάρκα και νεκρώνει την ψυχή με αποτέλεσμα να μην υπάρχει δυνατότητα να τεθούν υψηλότεροι στόχοι για βίωση ανώτερης ζωής, που καταξιώνει τον άνθρωπο ως ψυχοσωματική ύπαρξη. Η μαρτυρία και το μαρτύριο της Αγίας Κυριακής, ήταν επισφράγισμα αυτής της αληθινής βιοτής και επίτευξη του σκοπού της ζωής που είναι η θέωση, η ζωντανή επικοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Σκοπός της ζωής δεν είναι μόνο να παντρευόμαστε, να κάνουμε παιδιά, να αποκτάμε περιουσίες, να λαμβάνουμε πανεπιστημιακές περγαμηνές. Καλά είναι και αυτά, αλλά το βασικότερο είναι η επικοινωνία μας με τον Θεό. Αν χάσουμε την επικοινωνία αυτή, χάσαμε τα πάντα. Και φυσικά την αιωνιότητα!

Αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία Κυριακή ήταν σε επικοινωνία με τον Θεό εξαιτίας της αγίας ζωής της. Γι’ αυτό και άκουσε τη φωνή του Θεού, μέσα στο σκοτεινό δεσμωτήριό της λίγο πριν το μαρτύριό της, να της λέει: «Μη φοβάσαι Κυριακή τα βασανιστήρια, το πνεύμα μου είναι μαζί σου!» Δυστυχώς στη σημερινή εποχή ο άνθρωπος έχει χάσει την επαφή του με τον Θεό. Είναι λυπηρό, γιατί θα έλθουν δυσκολίες στη ζωή μας και αν δεν προστρέχουμε στον Θεό από που θα βρούμε λύσεις και παρηγοριά; Νομίζουμε ότι με τις δικές μας δυνάμεις θα αντιμετωπίσουμε τις δοκιμασίες στη ζωή μας; Αν νομίζουμε κάτι τέτοιο, είμαστε βαθιά νυκτωμένοι. Μόνο κοντά στον Χριστό και στην Εκκλησία Του θα λάβουμε θάρρος, δύναμη και παρηγοριά για να συνεχίσουμε την επίγεια πορεία μας. Η Αγία Κυριακή, αν και ήταν μόλις εικοσιένα ετών όταν μαρτύρησε, όλα αυτά τα είχε φιλοσοφήσει και τα είχε κάνει βίωμα στη ζωή της. Γι’ αυτό και ο Νυμφίος της Χριστός την αξίωσε με το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.