« ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει να μισούμε και να απεχθανόμαστε το κακό. «Αποστυγούντες το πονηρόν» (ΡΩΜ. 12, 9). Ας δούμε λοιπόν τι καλούμαστε ως Χριστιανοί να μισήσουμε. Ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει να μισούμε την αμαρτία, την πράξη, το πάθος· όχι τον άνθρωπο που τη διαπράττει. Ο άνθρωπος είναι πλάσμα του Θεού, είναι άξιος της αγάπης μας, ενώ η αμαρτία δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό· είναι το αποτέλεσμα της κακής επιλογής του ανθρώπου. Αλλά για ποιον λόγο οφείλουμε να μισούμε την αμαρτία; Οφείλουμε να το κάνουμε, διότι η αμαρτία είναι η αθέτηση και περιφρόνηση του θελήματος του Θεού. Με την αμαρτία διακόπτουμε την κοινωνία μας με τον Θεό, ο Οποίος είναι η πηγή της ζωής και κάθε αγαθού. Η αμαρτία είναι η διαστροφή της φύσης μας, η αυτοκαταστροφή, η αιτία όλων των δεινών.

Όμως δεν αρκεί μόνο να μη διαπράττουμε την αμαρτία, αλλά πρέπει και να νεκρώσουμε την εσωτερική έλξη μας προς αυτήν. Αν καταλάβουμε ότι στην πραγματικότητα δεν μισούμε την αμαρτία, αλλά κατά βάθος θέλουμε να την διαπράξουμε, τότε η μετάνοιά μας είναι ελλιπής. Δεν έχουμε μετανοήσει ειλικρινά. Όμως πως μπορεί η ψυχή μας να πληροφορηθεί ότι έχει καθαρισθεί από την αμαρτία; Όταν μισήσει και σιχαθεί την αδικία και όταν βλέποντας ασύνετους ανθρώπους να αμαρτάνουν λυπάται για την πνευματική τους κατάσταση. Ως Χριστιανοί οφείλουμε να καταδικάζουμε την αμαρτία και όχι τον αμαρτωλό. Τον άνθρωπο πρέπει να τον συμπονούμε για την πτώση του. Κάθε άνθρωπος που πέφτει στην αμαρτία είναι θύμα του διαβόλου και των επιλογών του. Όμως παρόλα αυτά είναι αξιολύπητος ο αμαρτωλός άνθρωπος. Εμείς οι Χριστιανοί οφείλουμε να βοηθάμε και τον εαυτό μας και τους άλλους.

Ως Χριστιανοί οφείλουμε επίσης να αντιδράσουμε στο πνεύμα της αποστασίας. Η αποστασία είναι τόση στην εποχή μας, ώστε σήμερα οι άνθρωποι όχι απλώς καταπατούν τον Νόμο του Θεού, αλλά και θεωρούν ότι και η πιο αντίθεη και ανήθικη επιλογή τους πρέπει να γίνεται από όλους σεβαστή χωρίς καμία κριτική. Στο όνομα της αγάπης επιβάλλεται η τάση να συμπροσευχόμαστε με τους ετεροδόξους και τους αλλοθρήσκους και να σεβόμαστε τη διαστροφική αμαρτία κάποιων συνανθρώπων μας. Δηλαδή, να αποδεχόμαστε τους πάντες όπως είναι, τους μεν αμετανόητους για τις κακοδοξίες τους, τους δε υπερήφανους για τις βδελυκτές ασέλγειές τους. Αλλά αυτή η αγάπη δεν είναι ειλικρινής και σωστή. Αυτή η αγάπη είναι ανθρωποκεντρική, γήϊνη και απατηλή. Είναι μία ψεύτικη αγάπη που δεν έχει να προσφέρει τίποτα στον άνθρωπο. Δεν μπορεί να τον οδηγήσει στην αλήθεια και στη σωτηρία του.

Η αληθινή αγάπη πηγάζει από τον άγιο Θεό. Αληθινή αγάπη έχει ο αγιασμένος, αυτός που έχει το Άγιο Πνεύμα μέσα του. Αυτός ο άνθρωπος έχει φθάσει να μισεί την αμαρτία. Αυτή είναι και η σύγχρονη πρόκληση για εμάς τους Χριστιανούς: να αντιπροτείνουμε την αληθινή εν Χριστώ αγάπη στον πλανεμένο κόσμο, χωρίς φανατισμό και εμπάθεια, όχι τόσο με το λόγο μας αλλά κυρίως με την αγία και χαριτωμένη ζωή μας. Αλλά για να γίνει αυτό, είναι ανάγκη να μείνουμε ανεπηρέαστοι από το κοσμικό πνεύμα που ασκεί καθημερινά έντονη επίδραση πάνω μας. Είναι ανάγκη να πηγαίνουμε αντίθετα στο ρεύμα κάνοντας υπακοή στο θέλημα του Θεού. Είναι ανάγκη να αποστρεφόμαστε σταθερά κάθε είδους αμαρτία. Μην μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι υπόλοιποι που θέλουν να ζουν μέσα στην αμαρτία και αδιαφορούν για κάθε τι που διδάσκει η Εκκλησία μας. Ας προσευχόμαστε γι’ αυτούς να τους φωτίσει ο Θεός.

«Ο Γέροντας (Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης) έλεγε: “Ο Θεός δεν δίνει στον άνθρωπο ελαττώματα αλλά δυνάμεις. Ανάλογα με το πως θα χρησιμοποιήση ο άνθρωπος τις δυνάμεις αυτές, μπορεί να γίνη καλός ή κακός”. Αν δηλαδή χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις αυτές σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πλησιάζουμε στον Θεό και γινόμαστε κατά χάριν όμοιοι με Εκείνον. Αν τις χρησιμοποιήσουμε σύμφωνα με “τα θελήματα του παλαιού ανθρώπου”, γινόμαστε δούλοι των παθών και απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Για να γίνουμε “καινοί άνθρωποι” χρειάζεται να ταυτίσουμε το θέλημά μας με το θέλημα του Θεού, το οποίο εκφράζεται με τις άγιες εντολές Του. “Τηρώντας τις εντολές του Θεού, έλεγε ο Γέροντας, εργαζόμαστε την αρετή και αποκτούμε την υγεία της ψυχής”.» (Πάθη και Αρετές, Λόγοι Ε΄, σελίδες 10-11). Πέφτοντας σε διάφορα πάθη διώχνουμε την Χάρη του Θεού. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή και εγρήγορση.

Αγαπητοί μου φίλοι, δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε συνέχεια με το κακό, να πολεμάμε το σκοτάδι. Όχι. Ας στραφούμε προς το Φως. Και όπως μας προτρέπει ο Απόστολος Παύλος: «Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (ΡΩΜ. 13, 12). Ας πέσουμε με λαχτάρα στην αγκαλιά του Χριστού. Ας αγωνισθούμε να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε, να ζούμε μέσα στην παρουσία Του, να αναπνέουμε την ατμόσφαιρα του Αγίου Πνεύματος μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Και τότε θα έλθει το μίσος εναντίον του κακού και της αμαρτίας. Και αυτό το μίσος δεν θα είναι όπως το εμπαθές, αλλά θα είναι φωτισμένο, απαθές, άγιο, ειρηνικό και ειρηνοποιό, συντροφευμένο με την πραότητα και την αγάπη προς τους συνανθρώπους μας που ζουν μακριά από τον Θεό. Αυτή θα είναι η πιο δυνατή, η πιο αποτελεσματική μαρτυρία της Πίστης μας στον σύγχρονο κόσμο.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.