« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ »

Η πιο ιδανική κοινωνία, αγαπητοί μου φίλοι, ήταν η κοινωνία των Χριστιανών των αποστολικών χρόνων. Θεμέλιό της είχε την εντολή της αγάπης και από αυτήν πήγαζε η κοινοκτημοσύνη. Όλα τα αγαθά ήταν κοινά για όλους. Έμοιαζε τότε η Εκκλησία σαν μια μεγάλη οικογένεια. Ήταν ένα σώμα με κεφαλή αγία τον Χριστό. Δεν έπαυε όμως να είναι κοινωνία ανθρώπινη. Οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν και αυτοί τις αδυναμίες τους. Κάποια στιγμή λοιπόν έγινε μια παρεξήγηση. Οι Ελληνιστές, δηλαδή οι Ιουδαίοι που κατάγονταν από χώρες εκτός της Παλαιστίνης και είχαν ως μητρική γλώσσα την Ελληνική, αγανάκτησαν και παραπονέθηκαν ότι οι Ιουδαίοι της Παλαιστίνης τους αδικούσαν στη διανομή των υλικών αγαθών. Γόγγυσαν, καθώς ένιωθαν αδικημένοι. Το γεγονός αυτό μας δίνει μια καλή αφορμή να δούμε τι επιπτώσεις έχει ο γογγυσμός και πως θα τον αποφύγουμε.

Στην περίπτωση που εξετάζουμε, πρέπει να πούμε ότι τα παράπονα των Ελληνιστών δεν ήταν αβάσιμα. Είχαν αδικηθεί κάπως στη διανομή, η δε αδικία αυτή δεν είχε γίνει μία μόνο φορά, όπως φαίνεται από τα λόγια του θείου Αποστόλου. Η ζημιά όμως που προέκυψε από τον γογγυσμό τους ήταν πολύ μεγαλύτερη. Διότι έτσι προήλθε το πρώτο τραύμα στο σώμα της Εκκλησίας. Αυτό προκαλεί ο γογγυσμός· τραυματίζει τη σχέση μας με τους συνανθρώπους μας. Η γκρίνια και η αγανάκτηση δημιουργούν ρήγμα στην ενότητά μας, το οποίο κάποτε μπορεί να είναι βαθύ. Φυγαδεύεται τελικά η αγάπη. Παύει ο άνθρωπος να αισθάνεται μέλος ενός συνόλου και αντιμετωπίζει τον εαυτό του ως άτομο. Υπερασπίζεται τα δικαιώματά του, περιχαρακώνει τα συμφέροντά του, σκληραίνει η καρδιά του και μένει τελικά μόνος. Δεν μπορεί πλέον να συνεργασθεί και να ζήσει μέσα σε μια κοινωνία ανθρώπων.

Τέτοια ρήγματα συμβαίνουν συχνά στην οικογένεια, όταν π.χ. γογγύζουν οι σύζυγοι και ακολουθούν συγκρούσεις ή όταν παραπονιούνται τα αδέλφια για κληρονομικά ζητήματα. Άλλοτε συμβαίνουν μεταξύ συναδέλφων, όταν παρουσιάζεται κάποια αδικία στην εργασία, ή μεταξύ φίλων. Ακόμη και μέσα στον χώρο της Εκκλησίας, όπως είδαμε στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα. Πάντα θα υπάρχουν αφορμές κι όχι μόνο αβάσιμες, αλλά και πραγματικές. Άλλωστε κάθε κοινωνικό σύνολο, ακόμη και μέσα στην Εκκλησία, δεν αποτελείται από αγγέλους, αλλά από ανθρώπους, απογόνους του παλαιού Αδάμ. Δυστυχώς οι αδικίες δεν μπορούν να εκλείψουν και γι’ αυτόν τον λόγο υπάρχουν οι γογγυσμοί και οι συγκρούσεις μεταξύ των ανθρώπων. Όμως θα πρέπει να αγωνισθούμε να αντιμετωπίσουμε αυτές τις καταστάσεις και να τις δούμε υπό το πρίσμα της Χριστιανικής διδασκαλίας.

Κάθε φορά που νιώθουμε αδικημένοι, είναι απαραίτητο να εξετάζουμε αντικειμενικά αν είναι βάσιμη η δυσαρέσκειά μας. Διότι ο εχθρός της ψυχής μας διάβολος συνήθως μας παρουσιάζει πιο τραγικά τα γεγονότα. Ακόμη κι αν έχουμε δίκιο, πολύ θα μας ωφελήσει η θυσία των δικαιωμάτων μας. Συνήθως τα θέλουμε όλα δικά μας και γι’ αυτό διαμαρτυρόμαστε, όταν μας θίγουν τα συμφέροντά μας. Αν όμως είχαμε ταπείνωση και βάζαμε στην άκρη τα νομιζόμενα δικαιώματά μας, τότε θα απολαμβάναμε πολύ περισσότερα αγαθά και κυρίως τη χαρά της αγάπης. Τότε οι αποστάσεις θα χάνονταν, τα τείχη που μας χωρίζουν θα έπεφταν, τα πικρά λόγια θα εξέλειπαν, διότι ο εγωϊσμός τελικά είναι η αιτία των συμφορών στην ψυχή μας και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Δυστυχώς όμως στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει ταπείνωση. Παντού επικρατεί ο εγωϊσμός και ο δικαιωματισμός με τραγικά αποτελέσματα.

Επιπλέον είναι πολύ ευεργετική η ευγνωμοσύνη προς τους αδελφούς μας. Πολύ δε περισσότερο ευεργετική είναι η ευγνωμοσύνη προς τον πανάγαθο Θεό για όσα δώρα μας έχει χαρίσει και συνεχίζει να μας χαρίζει. Οι Ισραηλίτες στην Παλαιά Διαθήκη γόγγυσαν κατά του Θεού, ο Οποίος τους είχε απελευθερώσει από τη δουλεία του Φαραώ, επειδή νοστάλγησαν τα σκόρδα και τα κρεμμύδια της Αιγύπτου! Αυτό δυστυχώς επαναλαμβάνεται και στις ημέρες μας. Είναι θλιβερό να βλέπουμε ανθρώπους, αν δεν το κάνουμε και οι ίδιοι, που δεν είναι ευχαριστημένοι από τίποτε, και να ακούγονται από το στόμα τους μόνο παράπονα, λόγια πικρά και μία διαρκή δυσφορία. Ειδικά στις ημέρες μας έχουμε άφθονα υλικά αγαθά, ανέσεις που δεν είχαν παλαιότερα και πάλι δεν είμαστε ευχαριστημένοι. Όλα τα θεωρούμε δεδομένα. Αυτή η κατάσταση δεν είναι ευάρεστη στον Θεό.

Αγαπητοί μου φίλοι, να ευγνωμονούμε τον Κύριο και μάλιστα για όσα μας επιφυλάσσει στην ουράνια Βασιλεία Του. Άλλωστε αυτός είναι ο προορισμός μας. Στη γη αυτή είμαστε περαστικοί. Θα αντιμετωπίσουμε αδικίες και περιφρονήσεις στην καθημερινότητά μας. Είναι το μόνο σίγουρο. Μπορούμε με ευγένεια να ζητήσουμε τη διόρθωσή τους. Πέρα από αυτό όμως ας υψώνουμε το βλέμμα μας στον Ουρανό, εκεί όπου θα απολαμβάνουμε την απόλυτη πληρότητα από την ένωσή μας με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Ας αφήνουμε λοιπόν στην άκρη τον γογγυσμό κι ας ξεπερνάμε τις ανθρώπινες μικρότητες, ώστε να είμαστε πάντοτε ενωμένοι με τους συνανθρώπους μας και να χαιρόμαστε τις ευλογίες του Θεού στη ζωή μας. Είναι δύσκολο στις αδικίες που μας συμβαίνουν να παραμένουμε ήρεμοι. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Τουλάχιστον ας κάνουμε μια προσπάθεια. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.