« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής του Παραλύτου, αγαπητοί μου φίλοι, μας περιγράφει τη θαυματουργική θεραπεία του Αινέα, ο οποίος ήταν κατάκοιτος για οκτώ χρόνια. Όταν κάποτε ο Απόστολος Πέτρος επισκέφθηκε την πόλη Λύδδα, συνάντησε εκεί τον παράλυτο αυτό άνθρωπο και του είπε: «Αινέα σε γιατρεύει ο Ιησούς Χριστός. Σήκω και στρώσε το κρεβάτι σου» (ΠΡΑΞ. 9, 34). Με την προσταγή λοιπόν του Αποστόλου ο Αινέας σηκώθηκε τελείως υγιής. Πραγματικά ήταν εντυπωσιακό το γεγονός! Ένας παράλυτος άνθρωπος να σηκώνεται και να περπατά! Έχει όμως ιδιαίτερη σημασία και ο λόγος του Αποστόλου: «Σε θεραπεύει ο Ιησούς Χριστός» (ΠΡΑΞ. 9, 34). Γιατί είπε τον λόγο αυτό ο Απόστολος Πέτρος στον Αινέα και τι σημασία έχει στη δική μας ζωή; Αυτός ο λόγος του Αποστόλου θα μας απασχολήσει κατά τη σημερινή Κυριακή.

Ο Απόστολος Πέτρος με τον λόγο αυτό δεν άφησε περιθώρια τιμής προς το πρόσωπό του. Έστρεψε τη δόξα και τον θαυμασμό των ανθρώπων προς το πρόσωπο του Κυρίου Ιησού Χριστού. Ο ίδιος βέβαια δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο στην πρώτη Εκκλησία. Ήταν πρωτοκορυφαίος Απόστολος. Είχε δει πολλές φορές τον Αναστημένο Κύριο. Είχε λάβει το Άγιο Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής και με το πρώτο κήρυγμά του πίστεψαν στον Χριστό τρεις χιλιάδες άνθρωποι. Στο πέρασμά του ακόμη και η σκιά του θεράπευε τους ασθενείς. Από όλα αυτά φανερώνεται το πνευματικό μέγεθος του Αποστόλου Πέτρου. Δεν ήταν ένας απλός Χριστιανός. Και όμως ο θεοκίνητος Απόστολος είχε πλήρη συνείδηση ότι τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν δικό του. Όλα τα επιτελούσε η Χάρη και η θεία δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού, όπως άλλωστε το είχε πει και ο Ίδιος. Όσοι θα πίστευαν σε Εκείνον θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα.

Το γνώριζε πολύ καλά αυτό ο Απόστολος Πέτρος. Γι’ αυτό επικαλέσθηκε το όνομα του Κυρίου. Δεν είπε στον Αινέα «εγώ σε θεραπεύω». Δεν ήταν δικό του το θαύμα, αλλά του Αναστημένου Χριστού. Εκείνος είναι ο μόνος Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων. Εκείνος έχει την απόλυτη εξουσία «εν ουρανώ και επί γης» (ΜΑΤΘ. 28, 18). Εκείνος έχει τη θεία δύναμη να υπερβαίνει τους νόμους της φύσης· ο Παντοδύναμος Θεός. Ο Απόστολος ήταν απλώς και μόνο ένα όργανό Του· ένας ταπεινός δούλος  Του. Οι Απόστολοι, οι άγιοι Πατέρες, οι σωστοί πνευματικοί πατέρες και οι αληθινά αγωνιζόμενοι Χριστιανοί δεν επιθυμούν να τους επαινούν οι άλλοι ή να συγκεντρώνονται γύρω τους, αλλά δείχνουν πάντα προς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Το μόνο που επιθυμούν είναι οι πιστοί να αγαπάνε ένα και μόνο πρόσωπο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Ο θεόπνευστος αυτός λόγος έχει πολύ μεγάλη σημασία και για εμάς. Επιβεβαιώνει ότι κάθε αγαθό που συμβαίνει στη ζωή μας το ενεργεί ο Ιησούς Χριστός. Ό,τι καλό έχουμε, μας το έχει δώσει Εκείνος. Όποια ικανότητα διαθέτουμε, είναι δικό Του δώρο. Όλα τα καλά έργα μας δεν τα κατορθώνουμε μόνοι μας, αλλά με την Χάρη και την ευλογία του Χριστού. Εμείς είμαστε μόνο όργανά Του. Γι’ αυτό τον λόγο είναι ανόητο να καυχιέται κάποιος για κάτι που πέτυχε, για κάτι που δεν είναι τελικά δικό του, αλλά της Χάριτος του Θεού. «Όποιος φαντάζεται πως είναι κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε· εξαπατά τον εαυτό του» (ΓΑΛ. 6, 3), υπογραμμίζει ο Απόστολος Παύλος. Όλοι μας είμαστε μηδενικά ενώπιον του Θεού. Και αν νομίζουμε ότι είμαστε κάποιοι σε αυτόν τον κόσμο, εξαπατάμε τον εαυτό μας. Λίγο να φύγει η Χάρη του Θεού από πάνω μας και θα γίνουμε οι χειρότεροι όλων.

Την όποια αξία έχουμε, μας τη δίνει ο Χριστός. Εκείνος βάζει τη μονάδα μπροστά στα δικά μας μηδενικά και μας δίνει αξία, όπως πολύ εύστοχα σημειώνει ο Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης. Συνεπώς κάθε καλό έργο μας πρέπει να προβάλλει τον Κύριο Ιησού Χριστό. Για παράδειγμα, ο προσωπικός πνευματικός αγώνας μας, η άσκηση, η εγκράτεια, η προσευχή, η μελέτη μας, ακόμη και η επιστήμη μας, να μην αποβλέπουν στην προσωπική μας προβολή και ανάδειξη, αλλά στη δόξα του Κυρίου. Δυστυχώς κάποιες φορές στο χώρο της Εκκλησίας υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να προβάλλουν τον εαυτό τους και αρέσκονται στο να συγκεντρώνουν γύρω τους οπαδούς και να δημιουργούν κλίκες. Αυτά δεν έχουν καμία σχέση με την Ορθόδοξη Πνευματικότητα και το Ορθόδοξο ήθος. Είναι δαιμονικές καταστάσεις που πρέπει να εκλείψουν, αν θέλουμε να είμαστε πραγματικοί Χριστιανοί.

Αγαπητοί μου φίλοι, να καλλιεργούμε με όλη μας τη δύναμη την αρετή της ταπείνωσης. Να διώχνουμε κάθε λογισμό υψηλοφροσύνης, ότι κάποιοι είμαστε και να προσπαθούμε να βλέπουμε τα πνευματικά μας χάλια. Ότι καλό κάνουμε είναι του Θεού και ότι κακό κάνουμε είναι δικό μας. Να λέμε: «Δεν είναι δική μου η τυχόν επιτυχία που είχα, αλλά της Χάριτος του Θεού». Ο Απόστολος Πέτρος μας δίνει σήμερα μια καλή αφορμή να αναρωτηθούμε αν έχουμε τη συναίσθηση ότι όλα τα καλά τα ενεργεί η Χάρη του Κυρίου στη ζωή μας. Μιμούμενοι λοιπόν το παράδειγμά του ας ταπεινοφρονούμε κι ας κρύβουμε τον εαυτό μας. Τότε θα ελκύουμε πλουσιότερη την ευλογία του Θεού. Θα ενεργεί Εκείνος μέσα από εμάς και θα μεγαλύνεται το Όνομά Του. Ας προσπαθήσουμε να βιώσουμε τη Χριστιανική ζωή με σοβαρότητα, προκειμένου να λάβουμε την Χάρη του Θεού. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.