« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ »

Η σημερινή Αποστολική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι μεταξύ άλλων μας δίνει μία ιστορική πληροφορία που έχει μεγάλη αξία. Μας λέει ότι στην Αντιόχεια, κατά τους Αποστολικούς χρόνους, είχαν αυξηθεί πολύ οι πιστοί που είχαν γίνει μέλη της Εκκλησίας. Έτσι οι ειδωλολάτρες για να τους διακρίνουν από τους υπόλοιπους Ιουδαίους, τους ονόμασαν για πρώτη φορά Χριστιανούς. Από την Αντιόχεια λοιπόν ξεκίνησε η ονομασία αυτή και επεκτάθηκε και σε άλλες Εκκλησίες και επικράτησε τελικά παντού. Ποιο είναι όμως το νόημα του ονόματος «Χριστιανός» και τι συνέπειες έχει στη ζωή μας για όσους το φέρουμε; Σε αυτό το ερώτημα θα επικεντρώσουμε την προσοχή μας. Η ονομασία αυτή είναι πολύ τιμητική για όλους εμάς τους πιστούς, αλλά φέρει και μεγάλη ευθύνη. Δεν είναι μια απλή ονομασία. Έχει  άμεση σχέση με τον Αρχηγό της πίστης μας, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.

Οι πιστοί της Αντιόχειας δεν ονομάσθηκαν «Χριστιανοί» από τους Ιουδαίους. Οι Ιουδαίοι δεν αναγνώριζαν τον Ιησού ως τον Χριστό, δηλαδή τον κεχρισμένο Βασιλιά, τον Μεσσία που περίμεναν. Τον ονόμαζαν περιφρονητικά «Ναζωραίο». Συνεπώς τους ακολούθους του Χριστού δεν τους ονόμαζαν «Χριστιανούς», διότι θα αναγνώριζαν έμμεσα ότι ήταν ακόλουθοι του Μεσσία. Τους ονόμαζαν «Ναζωραίους». Την ονομασία «Χριστιανοί» τη χρησιμοποίησαν οι ειδωλολάτρες της Αντιόχειας, θέλοντας να ειρωνευθούν τους ακολούθους του Κυρίου. Θεωρούσαν παράλογο και υποτιμητικό να είναι ακόλουθοι ενός Εσταυρωμένου. Στους ειδωλολάτρες και στους αρνητές του Χριστού όλων των εποχών έχει απαντήσει ο Απόστολος Παύλος: «Το κήρυγμα για τον σταυρικό θάνατο του Χριστού είναι μωρία γι’ αυτούς που πάνε προς τον χαμό τους· για εμάς όμως που είμαστε στο δρόμο της σωτηρίας είναι η δύναμη του Θεού» (Α΄ ΚΟΡ. 1, 18).

Οι μαθητές του Εσταυρωμένου, ωστόσο, όχι μόνο δεν θεώρησαν ντροπή τους το να ονομάζονται «Χριστιανοί», αλλά αντίθετα υιοθέτησαν το όνομα αυτό. Θεωρούσαν τιμή τους να δηλώνουν με αυτό ότι αναγνωρίζουν τον Ιησού ως αιώνιο Βασιλιά, ως παντοδύναμο Θεό. Θεωρούσαν τιμή τους να ανήκουν εξ ολοκλήρου στον Χριστό, να ακολουθούν το παράδειγμά Του και τις άγιες εντολές Του. Γι’ αυτό και με καμάρι οι άγιοι Μάρτυρες της Εκκλησίας μας στις ερωτήσεις των ανακριτών απαντούσαν: «Χριστιανός ειμί!» Αυτό είναι το όνομά μου, η αληθινή μου ταυτότητα. Με το όνομα αυτό επιπλέον οι πρώτοι Χριστιανοί εξέφραζαν την προσδοκία να κληρονομήσουν την ουράνια Βασιλεία του Κυρίου. «Χριστιανός» λοιπόν σημαίνει άνθρωπος που ανήκει ολοκληρωτικά στον Χριστό και προσδοκά την ουράνια Βασιλεία Του. Δεν υπάρχει πιο τιμημένο όνομα από αυτό!

Το όνομα «Χριστιανός» λάβαμε κι εμείς, όταν γίναμε μέλη της Εκκλησίας του Χριστού κατά το άγιο Βάπτισμα. Αυτή τη μεγάλη κληρονομιά δεχθήκαμε. Αυτή τη βαριά ευθύνη έχουμε επωμισθεί. Διότι το όνομα αυτό δεν είναι μια τυχαία λέξη χωρίς περιεχόμενο, αλλά προϋποθέτει άμεση συνέπεια στον τρόπο με τον οποίο ζούμε. Επομένως όσοι λεγόμαστε «Χριστιανοί» και αποδεχόμαστε τον Ιησού Χριστό ως Θεό, πρέπει να έχουμε τη συνείδηση ότι ανήκουμε ολοκληρωτικά σε Εκείνον. «Ουκ εστέ εαυτών· ηγοράσθητε γαρ τιμής» (Α΄ ΚΟΡ. 6, 19-20), τονίζει ο Απόστολος Παύλος. Δεν ανήκουμε πλέον στον εαυτό μας, διότι εξαγορασθήκαμε με το πολύτιμο Αίμα του Κυρίου. Γίναμε μέλη του μυστικού Σώματός Του, της Εκκλησίας Του. Γι’ αυτό μόνο μέσα στην Εκκλησία είμαστε ενωμένοι με τον Χριστό. Έξω από την Εκκλησία χάνουμε αυτή την επικοινωνία. Δεν είμαστε αληθινοί Χριστιανοί.

Αν θέλουμε να λεγόμαστε Χριστιανοί και να είμαστε στην πραγματικότητα θα πρέπει να παραδοθούμε ολοκληρωτικά στον Κύριο, ώστε να ζει Εκείνος μέσα μας. «Ζω ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός» (ΓΑΛ. 2, 20). Όλη η ζωή μας να είναι μία έκφραση του Χριστού. Εκείνος να δρα και να ενεργεί μέσα μας. Να μιλάμε, να συναναστρεφόμαστε, να συμπεριφερόμαστε όπως Εκείνος. Ο νους, η καρδιά, τα ελατήρια, οι διαθέσεις μας, όλα να ευωδιάζουν από το άρωμα του Χριστού. Ο προορισμός μας πάνω στη γη δεν είναι να παντρευθούμε, να αποκτήσουμε παιδιά, να κάνουμε περιουσία, να αποκτήσουμε μια καλή κοινωνική θέση. Ο προορισμός μας είναι να γίνουμε άγιοι. «Κάθε άγιος είναι ο Χριστός επαναλαμβανόμενος», υπογραμμίζει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (Άνθρωπος και Θεάνθρωπος, σελίδα 99). Οφείλουμε ως Χριστιανοί που είμαστε να αγωνισθούμε πνευματικά για την επίτευξη του σκοπού αυτού.

Αγαπητοί μου φίλοι, ζούμε σε μια κοινωνία μόνο κατ’ όνομα Χριστιανική. Κάποτε το όνομα «Χριστιανός» αναγραφόταν στις ταυτότητές μας. Δυστυχώς στις ημέρες μας τείνει να ξεθωριάσει κι από την καρδιά μας. Δεν είναι λίγοι αυτοί που με αλαζονεία το αρνούνται, προτιμώντας να αυτοπροσδιορίζονται ως αγνωστικιστές, νεοειδωλολάτρες ή άθεοι. Κι από αυτούς που ονομάζονται «Χριστιανοί» αρκετοί είναι μόνο κατ’ επίφαση, επηρεασμένοι από τα σύγχρονα είδωλα του ατομισμού και της σαρκολατρίας. Ας μην επηρεαζόμαστε από τα ρεύματα αυτά. Ας συναισθανόμαστε τη μεγάλη τιμή που μας έκανε ο Κύριος να ονομαζόμαστε «Χριστιανοί» κι ας αγωνιζόμαστε, ώστε να αποτυπώνεται το όνομα αυτό στη ζωή και στα έργα μας. Δεν πρέπει να είμαστε Χριστιανοί μόνο την Κυριακή που πάμε στην Εκκλησία, αλλά να είμαστε Χριστιανοί όλη την εβδομάδα και όλες τις ώρες της ημέρας. Χριστός Ανέστη!

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,

π. Βασίλειος.