« ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ »

Στη σημερινή Αποστολική περικοπή, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται προς τους Εφεσίους και τους κάνει λόγο για τα ποικίλα χαρίσματα, τα οποία χορηγεί ο Κύριος στους ανθρώπους. Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χάρισμα. Δεν είμαστε όλοι το ίδιο. Και αυτό έχει τη χάρη του, αφού ο ένας συμπληρώνει τον άλλο. Είναι μια μεγάλη ευεργεσία του Κυρίου που μας έχει δοθεί, προκειμένου να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στους συνανθρώπους μας. Αρκεί βέβαια να το καταλάβουμε και να μην εκμεταλλευόμαστε το χάρισμά μας για ιδιοτελείς σκοπούς. Εστιάζει δε ο Παύλος ιδιαιτέρως το βλέμμα του στα χαρίσματα που ο Χριστός  χορηγεί μέσα στην Εκκλησία μας, για να καταλήξει να μας υπενθυμίσει τον ύψιστο προορισμό που έχουμε οι άνθρωποι στη ζωή αυτή. Ποιος είναι λοιπόν ο προορισμός του ανθρώπου και πως μπορούμε να φθάσουμε με ασφάλεια σε αυτόν; Αυτά τα ερωτήματα θα μας απασχολήσουν στη συνέχεια.

Στο ιερό βιβλίο της Γενέσεως στην Παλαιά Διαθήκη ο Προφήτης Μωϋσής μας περιγράφει τη δημιουργία της κτίσης από τον Θεό. Μας εξιστορεί επιπλέον με πόσο μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο απ’ όλη την υπόλοιπη Δημιουργία έπλασε ο Θεός τον άνθρωπο. «Κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν αυτόν» (ΓΕΝ. 1, 27), μας πληροφορεί. Δηλαδή, τον έπλασε σύμφωνα με τη δική του εικόνα. Του χάρισε τα δικά Του θεϊκά χαρίσματα: τη λογική, τη δύναμη να δημιουργεί, να εξουσιάζει και την ελευθερία να επιλέγει. Μαζί δε με αυτά τα θεϊκά στοιχεία της εικόνας Του του χάρισε και μία υψηλή προοπτική: να φθάσει στο «καθ’ ομοίωσιν» (ΓΕΝ. 1, 26), να ομοιάσει δηλαδή στον Θεό. «Θεού κτίσμα τυγχάνων και θεός είναι κεκελευσμένος» ((ΕΠΕ 6, 210) ο άνθρωπος, σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος. Ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού και έχει διαταχθεί να γίνει ένας μικρός θεός κατά Χάριν.

Παρόλο που έπεσε ο άνθρωπος στην αμαρτία και αμαυρώθηκε η θεϊκή αυτή εικόνα, ο προορισμός του παραμένει ο ίδιος. Αυτό τον ύψιστο προορισμό μας υπενθυμίζει ο Απόστολος Παύλος γράφοντας ότι σκοπός μας είναι να φθάσουμε «εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (ΕΦΕΣ. 4, 13). Να γίνουμε δηλαδή, από πνευματικά νήπια που είμαστε, τέλειοι και να αποκτήσουμε την πνευματική ωριμότητα του Χριστού· να φθάσουμε στην πνευματική τελειότητα του Χριστού. Είναι πραγματικά ασύλληπτες οι πνευματικές διαστάσεις του ανθρώπου! Έχουμε άραγε αναλογισθεί σε τι ύψος μας καλεί ο Κύριος; Εμείς οι φτωχοί, οι φθαρτοί και πεπερασμένοι άνθρωποι να γίνουμε όμοιοί Του, συγκληρονόμοι της ουράνιας Βασιλείας Του! Είναι όμως εφικτό αυτό; Ποιο είναι αλήθεια το μέσο για να φθάσουμε στον ανώτερο αυτό προορισμό μας;

Το μέσο αυτό είναι η αγία μας Εκκλησία. Οι Πρωτόπλαστοι πριν από την πτώση τους στον Παράδεισο απολάμβαναν την κοινωνία τους με τον Θεό. Είχαν ροπή προς το αγαθό, προς το καλό, προς την αρετή. Όλα αυτά τα έχασαν με την παρακοή τους στην εντολή του Θεού. Από τότε ο αγώνας όλων μας για την πνευματική τελείωση και ομοίωσή μας με τον Κύριο είναι δυσκολότερος. Ο άνθρωπος ελκύεται πλέον από την αμαρτία. «Έγκειται η διάνοια του ανθρώπου επιμελώς επί τα πονηρά εκ νεότητος αυτού» (ΓΕΝ. 8, 21). Από την παιδική ηλικία του ρέπει προς το κακό. Είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγουμε από τα διάφορα πάθη που μας ταλαιπωρούν. Αν έχουμε έστω λίγη αυτογνωσία αυτό θα μπορέσουμε να το κατανοήσουμε καλύτερα. Τα πάθη μας δυσκολεύουν στο να ελευθερωθούμε και να προσεγγίσουμε τον Ιησού Χριστό. Γίνονται αλυσίδες που μας κρατάνε δέσμιους πάνω στη γη.

Μέσα όμως στην αγία μας Εκκλησία ο άνθρωπος οδηγείται και πάλι στον χαμένο προορισμό του, να ομοιάσει με τον Θεό. Μέσω της Εκκλησίας εργάζεται ο Θεός τη σωτηρία μας. Αυτός είναι ο σκοπός της Εκκλησίας. Σε αυτό συντελούν τα χαρίσματα που χορηγεί ο Κύριος μέσα σ’ αυτή. Γι’ αυτό έθεσε στην Εκκλησία Του τους οικονόμους της Χάριτός Του –τους αρχιερείς, τους ιερείς, τους θεολόγους, τους κήρυκες του θείου λόγου Του- «προς τον καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού» (ΕΦΕΣ. 4, 12). Στον ιερό χώρο της Εκκλησίας όλοι οι πιστοί διακριτικά και αθόρυβα αγιάζονται, οικοδομούνται, οδηγούνται στην κατά το δυνατόν τελειοποίησή τους, αυξάνουν πνευματικά. Λατρεύουν τον αληθινό Θεό, μελετούν τον θείο λόγο Του, μετέχουν στα ιερά Μυστήρια, εξομολογούνται τα αμαρτήματά τους στον πνευματικό, μεταλαμβάνουν δε το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου.

Αγαπητοί μου φίλοι, μέσα από την Εκκλησία γεννιούνται οι Άγιοι, τα μυρίπνοα άνθη του Παραδείσου, το αγλάϊσμα όλης της οικουμένης! Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς ας αναλογισθούμε τον υψηλό προορισμό μας, που είναι ο αγιασμός μας, η ομοίωσή μας με τον Θεό. Ας πάρουμε δε την απόφαση να ανταποκριθούμε στην ιερή αυτή κλήση, που μας έχει απευθύνει ο Κύριος, κι ας ζήσουμε ως ενεργά μέλη της αγίας μας Εκκλησίας. Κάποιοι δεν το θεωρούν απαραίτητο να πηγαίνουν στην Εκκλησία και να μετέχουν των αγίων Μυστηρίων. Όλοι αμαρτωλοί είμαστε, αλλά μη μένουμε εκτός της Εκκλησίας γιατί τότε τα πάθη γίνονται θηρία που κάποια στιγμή θα μας κατασπαράξουν. Μέσα στην Εκκλησία τα πάθη καταπολεμούνται ή καταπραΰνονται. Η Εκκλησία είναι το μοναδικό μέσο για τη σωτηρία μας· η μόνη ασφαλής σταθερά στον διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.