«Ακούμε συχνά ότι οι οπαδοί των διαφόρων θρησκειών, βουδιστές, μωαμεθανοί, Εβραίοι είναι καλύτεροι από τους χριστιανούς και ότι εφαρμόζουν πιο πιστά τους νόμους της θρησκείας τους. Πολλοί μάλιστα μας υποδεικνύουν και τους απίστους, τους αθέους, τους υλιστές σαν ανωτέρους από τους χριστιανούς, πιο ιδεολόγους στη ζωή, πιο ικανούς για θυσίες. Αλλά η αναξιότητα πολλών χριστιανών εντοπίζεται στο γεγονός ότι δεν εφαρμόζουν πιστά τις διδασκαλίες της πίστεώς τους και ότι τις παραποιούν και τις παραμορφώνουν. Στην πραγματικότητα οι χριστιανοί κρίνονται για την αδυναμία τους να ανέλθουν στο ύψος και στην ανωτερότητα του Χριστιανισμού. Αλλ’ όμως πως μπορεί κανείς να αποδώσει στον Χριστιανισμό την αναξιότητα των χριστιανών και μάλιστα όταν αυτοί κατηγορούνται ακριβώς για το ότι είναι σε ασυμφωνία με την πίστη τους! Αυτές οι κατηγορίες είναι πράγματι αλληλοσυγκρουόμενες. Αν πράγματι οι οπαδοί των θρησκειών είναι συνεπέστεροι με την πίστη τους και εάν εφαρμόζουν ακριβέστερα τις αρχές τους, απ’ ό,τι οι χριστιανοί, αυτό συμβαίνει γιατί οι διδασκαλίες αυτών των θρησκειών έχουν προσαρμοστεί στα ανθρώπινα μέτρα τους, σε αντίθεση με τη χριστιανική αλήθεια που παρέμεινε στην υπερβατικότητα και το ύψος της. Μ’ αυτό το σκεπτικό είναι πιο εύκολο να είσαι μωαμεθανός από το να είσαι χριστιανός. Πιο δύσκολα εφαρμόζεται στη ζωή μας η θρησκεία της αγάπης, αλλά αυτό δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να αποτελέσει λόγο για να συμπεράνουμε ότι αυτή η θρησκεία της αγάπης είναι κατώτερη, λιγότερο αληθινή. Ο Χριστός δεν είναι υπεύθυνος για το ότι η αλήθειά Του δεν εφαρμόστηκε, δεν πραγματοποιήθηκε στη ζωή. Ο Χριστός δεν είναι υπεύθυνος για το ότι οι διδασκαλίες Του καταπατήθηκαν από τους ανθρώπους».
(«Για την αξία του Χριστιανισμού και την απαξία των χριστιανών», εκδόσεις «Αποστολικής Διακονίας», [Β΄], Αθήνα 2011, σελίδες 17-19)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου