Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου που
εορτάζουμε σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, είναι η μεγαλύτερη από όλες τις
θεομητορικές εορτές. Εάν ο θάνατος των οσίων είναι τίμιος –«τίμιος εναντίον
Κυρίου ο θάνατος των οσίων αυτού» (ΨΑΛΜ. 115, 6)– και εάν η μνήμη δικαίου
συνοδεύεται από εγκώμια –«μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων»– πόσο μάλλον η μνήμη της
Υπεραγίας Θεοτόκου! Είναι όχι τίμιος, αλλά τιμιότατος ο θάνατός της! Η δε μνήμη
της Κοιμήσεώς της συνοδεύεται με πανηγυρικά εγκώμια και ύμνους. Η Υπεραγία
Θεοτόκος αξιώθηκε να γίνει η Μητέρα του Σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του Θεού.
Ήταν η μόνη άξια από όλες τις γυναίκες για να υπηρετήσει στο Μυστήριο της Θείας
Οικονομίας. Η αγιότητά της ξεπερνά κάθε ανθρώπινο μέτρο. Η ζωή της ολόκληρη
ήταν μια προετοιμασία γι’ αυτό το σπουδαίο Γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, το
να γεννήσει τον Ίδιο τον Θεό!
Η Παναγία πέρασε και αυτή από τον θάνατο,
όπως θα περάσουμε όλοι μας. Όμως στη συνέχεια «μετέστη», ανέβηκε με την ψυχή
και το σώμα στον Ουρανό και βρίσκεται εκεί κοντά στον Χριστό, για να πρεσβεύει
και να παρακαλεί για όλους εμάς. Ο τάφος της, εκεί στον Ναό της, στην
Γεθσημανή, βρέθηκε κενός τρεις ημέρες μετά την Κοίμησή της, όταν ανοίχθηκε για
να προσκυνήσει το Πανάγιο Σώμα της ο Απόστολος Θωμάς, που έφθασε
καθυστερημένος, όπως οικονόμησε ο Θεός. Γιατί για τους άλλους Αποστόλους και
Ιεράρχες είχε οικονομήσει να φθάσουν εγκαίρως πάνω σε σύννεφα, ο καθένας από τα
πέρατα του κόσμου, όπου ήταν σκορπισμένοι, για να κηρύττουν το Ευαγγέλιο. Η
Παναγία είχε πληροφορηθεί την επικείμενη Κοίμησή της τρεις ημέρες νωρίτερα, όχι
απλώς για να μην ταραχθεί που θα πέθαινε και να προετοιμασθεί, αλλά και για να
χαρεί που θα πήγαινε στην αιώνια Βασιλεία δίπλα στον αγαπημένο της Υιό!
Όσα και να πει κανείς για την Παναγία
είναι αδύνατον να την εξυμνήσει όσο της αξίζει. Όλα στην Θεοτόκο είναι
υψηλότερα από κάθε έπαινο και ανώτερα από κάθε εγκώμιο. Χρειάζονται χαρίσματα
εξαίρετα και έμπνευση ουράνια και σπάνια, καθώς και μεγάλη δύναμη πνεύματος και
λόγου ώστε να μιλήσει κανείς για την Παναγία. Επειδή ο πλούτος της ο
πνευματικός, ο πολύτιμος θησαυρός της, τα πολύτιμα πνευματικά της κοσμήματα είναι
στον εσωτερικό της κόσμο, γι’ αυτό και δύσκολα ανιχνεύονται. Όσοι τολμούμε να
προσεγγίσουμε το σεπτό πρόσωπό της, ατενίζουμε με δέος και θαυμασμό την
απαστράπτουσα αγνότητά της, την υπέροχη σεμνότητά της, την βαθύτατη ταπείνωσή
της, την ολοκληρωτική αφοσίωσή της και την τέλεια αγάπη της προς τον Θεό και
την υπακοή της σε πράγματα που ήταν ακατάληπτα στην ανθρώπινη λογική και
αντίθετα στους φυσικούς νόμους.
Η Παναγία, ως φιλόστοργη Μητέρα μας,
συγκαταβαίνει στην αδυναμία μας και δέχεται τα φτωχά ψελλίσματά μας που
απευθύνονται στο σεπτό πρόσωπό της, για να εμπνεόμαστε κι εμείς από την αγία
ζωή της. Η Παναγία πρέπει να γίνει για όλους μας παράδειγμα μίμησης. Ας
εμπνευσθούμε από την καρτερικότητά της, με την οποία υπέμεινε τον θάνατο του
Υιού της. Θα μας χρειασθεί στις πολλές δοκιμασίες που θα αντιμετωπίσουμε στην
πορεία της επίγειας ζωής μας. Ιδιαιτέρως ας συγκινηθούμε από την αγιότητα του
βίου της. Η αρετή είναι υπέρτατο ιδεώδες της ζωής. Η Παναγία πρέπει να γίνει το
πρότυπο για όλους μας. Να προσπαθήσουμε να ζήσουμε με καθαρότητα και αγνότητα,
όπως έζησε εκείνη κατά την επίγεια ζωή της. Αξίζει τον κόπο να την μιμηθούμε
γιατί κατ’ αυτόν τον τρόπο θα βρεθούμε κι εμείς στην Βασιλεία των Ουρανών μαζί
της.
Η Παναγία είναι η μεσίτριά μας προς τον
φιλάνθρωπο Θεό. Έχει τη δύναμη να μας βοηθήσει σε όλα τα προβλήματά μας. Είναι
έτοιμη να εισακούσει κάθε αίτημά μας, που είναι βέβαια προς το συμφέρον της
ψυχής μας. Η Παναγία είναι έτοιμη να βοηθήσει τους πονεμένους γονείς που έχασαν
το παιδί τους, τις χήρες, τα ορφανά, τους ανθρώπους που βιώνουν μοναξιά, τους
άνεργους νέους μας, τους διαζευγμένους, τους αμαρτωλούς ανθρώπους, όλους τους
πονεμένους. Όλες μας οι αιτήσεις και όλα μας τα προβλήματα εναποτίθενται στα
χέρια της. Αναστενάζουμε μπροστά της, όσοι πονάμε κι αμέσως κομματιάζεται ο
πόνος μας, φεύγει η πίκρα μας και οι αναστεναγμοί μας. Ο κουρασμένος άνθρωπος
της σημερινής περίεργης εποχής μας επιζητά στο σεπτό πρόσωπό της παρηγοριά και
ανακούφιση, που σίγουρα θα τα βρει κοντά της. Γι’ αυτό να είμαστε βέβαιοι.
Αγαπητοί μου φίλοι, η σημερινή εορτή της
Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου ας γίνει η αφορμή για τη δική μας αναθεώρηση
στη στάση μας απέναντί της. Από τη στάση μας αυτή θα εξαρτηθεί η σχέση μας και με
τον Θεό. Μέσα από τη σχέση μας με την Παναγία θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε
με τον Τριαδικό μας Θεό. Την Παναγία οφείλουμε να τη βλέπουμε ως Μητέρα μας, η
οποία θα μεσιτεύει για εμάς προς τον Υιό της. Θα τελειώσουμε με τα λόγια του Αγίου Νικολάου
του Καβάσιλα : «Τον Θεόν, που κανείς ποτέ δεν περιέλαβε τόπος, που η κτίσις
όλη, και αν ακόμη γίνη μύριες φορές μεγαλυτέρα απ’ ό,τι είναι, δεν τον χωρεί,
αυτόν τον ενέδυσε με το αίμα το ιδικόν της η Παρθένος». (Πατερικόν
Κυριακοδρόμιον, σελίδα 666). Πως είναι λοιπόν δυνατόν η επικοινωνία μας με τον
Θεό να μην περάσει μέσα από τη σχέση μας με την Παναγία;
Με αγάπη Χριστού,
π. Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου