« Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΑΥΤΗΣ, ΠΙΣΤΗ, ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ »

Οι Αγίες Σοφία και οι τρεις θυγατέρες της Πίστη, Ελπίδα και Αγάπη, αγαπητοί μου φίλοι, ζούσαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138 μ.Χ.). Κατάγονταν από λαμπρό και ένδοξο γένος. Είχαν λάβει ως παρακαταθήκη από τους προγόνους τους την πίστη στον Ιησού Χριστό και ζούσαν τη ζωή τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Κάποτε αυτές οι Αγίες πήγαν στην Ρώμη. Εκεί τις συνόδευσε η φήμη για τη λαμπρότητα της γενιάς τους και η πληροφορία για την πίστη τους στον Χριστό. Για το λόγο αυτό ο ηγεμόνας πρόσταξε να του τις φέρουν μπροστά του. Μόλις αυτό έγινε, εκείνος θαμπώθηκε από την ομορφιά τους και αφού χώρισε τη μητέρα από τις τρεις θυγατέρες της, άρχισε να συζητά μαζί της περί πίστης. Προσπαθούσε άλλοτε με κολακείες και υποσχέσεις και άλλοτε με απειλές να την απομακρύνει από την Χριστιανική πίστη. Η Αγία Σοφία όμως έμενε ακλόνητη στην πίστη της και υπερμαχόταν γι’ αυτήν. Έτσι οι προσπάθειες του ηγεμόνα, για να αλλάξει την πίστη της, απέτυχαν.

Τότε ο ηγεμόνας, επειδή νικήθηκε από την Αγία, πρόσταξε να οδηγήσουν ενώπιόν του τις τρεις θυγατέρες της. Προσπάθησε κι εκείνες με σαγηνευτικές κολακείες και υποσχέσεις να τις πείσει να αλλάξουν την πίστη τους. Είχε την ελπίδα, επειδή ήσαν μικρές στην ηλικία, ότι μπορούσε να τα καταφέρει με τις θυγατέρες της Αγίας Σοφίας καλύτερα. Όμως η απογοήτευση δεν άργησε να έλθει. Οι Αγίες αυτές κόρες πίστευαν συνειδητά στον Χριστό και δεν ήθελαν να αλλάξουν την πίστη τους. Ύστερα από το γεγονός αυτό, ο ηγεμόνας θέλησε να δοκιμάσει την καθεμιά χωριστά. Πρώτα λοιπόν του πήγαν τη μεγαλύτερη στην ηλικία, την Πίστη, η οποία τότε ήταν δώδεκα ετών. Αυτή, αφού ομολόγησε με παρρησία την πίστη της στον Χριστό, έλεγξε και απέκρουσε με γενναίο φρόνημα τις μεθοδεύσεις του τυράννου. Τότε εκείνος πρόσταξε να  υποβάλουν την Πίστη σε διάφορα βασανιστήρια τα οποία δεν μπορούσαν να τη θανατώσουν, μέχρι που στο τέλος της έκοψαν με ξίφος το κεφάλι της.

Αφού έγιναν όλα αυτά με την Αγία Πίστη, ακολούθησε η δεύτερη κόρη της Αγίας Σοφίας, η Αγία Ελπίδα, η οποία ήταν δέκα ετών. Αλλά και αυτή, παρά την τόσο νεαρή ηλικία της, στάθηκε ακλόνητη στην πίστη της στον Χριστό και απέρριψε κατηγορηματικά τις κολακείες και τις υποσχέσεις του τυράννου. Τότε εκείνος πρόσταξε να της κάνουν διάφορα βασανιστήρια από τα οποία η Αγία παρέμεινε αβλαβής. Γι’ αυτό ο τύραννος διέταξε να την αποκεφαλίσουν. Έτσι λοιπόν και ο δεκάχρονος αυτός άγγελος του Χριστού, η μικρή Ελπίδα, τελειώθηκε και ανήλθε στεφανηφόρος στην Ουράνια Βασιλεία του Θεού. Ο ηγεμόνας έβλεπε σιγά σιγά να σβήνουν οι ελπίδες που είχε, ότι θα μπορούσε να μεταπείσει τις μικρές κόρες της Αγίας Σοφίας. Δεν το περίμενε αυτό. Νόμιζε πως θα ήταν μία εύκολη υπόθεση τα τρία αυτά μικρά κοριτσάκια και ότι θα τα έπειθε. Όμως διαψεύσθηκε!

Ακολούθως πήγαν μπροστά στον ηγεμόνα την τρίτη και μικρότερη από τις αδελφές, την Αγάπη. Αυτή ήταν μόλις εννέα ετών. Η Αγία Αγάπη, με ασυνήθιστη φρόνηση και θάρρος απερίγραπτο, διακήρυξε ότι ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός και χλεύασε τη θρησκεία των ειδώλων. Η διακήρυξή της δε αυτή εξέπληξε και εξερέθισε τόσο πολύ τον τύραννο, ώστε εκείνος πρόσταξε αμέσως τους δημίους να την υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια. Από όλα τα βασανιστήρια διασώθηκε θαυματουργικά. Κατόπιν ο τύραννος διέταξε να την αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι λοιπόν και ο εννιάχρονος αυτός άγγελος, η Αγάπη, τελειώθηκε και κοσμήθηκε από τον Κύριο, όπως και οι δύο άλ­λες αδελφές της, με τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου. Η Αγία Αγάπη, αν και ήταν η μικρότερη στην ηλικία, ακολούθησε το παράδειγμα των άλλων αδελφών της και βγήκε κερδισμένη αποκτώντας μία θέση στην Βασιλεία του Θεού.

Και στις τρεις περιπτώσεις των θυγατέρων της η Αγία Σοφία ήταν παρούσα και τους ενθάρρυνε να δεχθούν μετά χαράς τον θάνατο για τον Χριστό! Για να το κάνει αυτό μία μητέρα σίγουρα θα ήταν σε υψηλή πνευματική κατάσταση. Το ανθρώπινο είναι να λυγίσει κάποια μητέρα μπροστά στο μαρτύριο του παιδιού της. Όμως όταν ο άνθρωπος αγαπήσει υπερβολικά τον Χριστό, αφήνει στην άκρη όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα και αφιερώνεται ολοκληρωτικά στον έρωτα της ζωής του που είναι ο Χριστός. Όχι ότι οι Άγιοι δεν πονούν στα σωματικά μαρτύρια ή δεν υποφέρουν ψυχικά. Σίγουρα γίνεται μία πάλη μέσα τους. Ανάμεσα στον πόνο τον ψυχικό και τον σωματικό και στην αγάπη για τον Χριστό. Και φυσικά υπερισχύει η αγάπη για τον Χριστό, αφού έχει προηγηθεί και η Θεία Χάρη. Όμως για να έλθει η Θεία Χάρη χρειάζεται και η δική μας συγκατάθεση.

Αγαπητοί μου φίλοι, η μητέρα τους, η Αγία Σοφία, ευφράνθηκε πάρα πολύ, που ανέθρεψε κατ’ αυτόν τον τρόπο την θεοευλόγητη αυτή τριάδα των βλασταριών, και ανέπεμψε δόξα και ευχαριστίες προς τον Κύριο για τα αγγελικά αυτά θρέμματά της. Κατόπιν κήδευσε και ενταφίασε με τιμές μητρικές τα τίμια λείψανα των πολυαγαπημένων αυτών και ισαγγέλων θυγατέρων της. Στη συνέχεια δε η Αγία Σοφία παρέμεινε επί τρεις ημέρες στους τάφους της και παρακαλούσε τον Θεό να την πάρει και αυτήν από την πρόσκαιρη ζωή. Και πράγματι, ο Θεός άκουσε την προσευχή της και κάλεσε κοντά Του την πανευτυχή ψυχή της. Το τίμιο δε λείψανό της ενταφιάσθηκε δίπλα στους τάφους των τριών θυγατέρων της, εις μαρτύριον αιώνιο της ενιαίας πίστης και των τεσσάρων τους στον εν ουρανοίς Χριστό, που τις στεφάνωσε. Να έχουμε τις ευλογίες στη ζωή μας και των τεσσάρων Αγίων της Εκκλησίας μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.