« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Η Πεντηκοστή, αγαπητοί μου φίλοι, είναι ημέρα της φανέρωσης της αγίας μας Εκκλησίας. Είναι η ημέρα κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα, το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, κατήλθε με τη μορφή φωτιάς στον ευρύτερο κύκλο των Μαθητών και διαμερίσθηκε σε πύρινες γλώσσες, που κάθισαν από μία στον καθένα από αυτούς. Οι μέχρι τότε αγράμματοι Μαθητές άρχισαν να μιλάνε ξένες γλώσσες. Το θαυμαστό αυτό γεγονός οι ιεροί ερμηνευτές το συσχετίζουν με ένα πολύ διδακτικό περιστατικό, που περιγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη και το οποίο είχε συμβεί αιώνες νωρίτερα· τότε που οι άνθρωποι αποφάσισαν με αλαζονεία να χτίσουν έναν ψηλό πύργο, του οποίου η κορυφή να φθάσει μέχρι τον ουρανό, τον πύργο της Βαβέλ. Ο Θεός επέφερε τότε σύγχυση στην επικοινωνία τους τιμωρώντας τους με την πολυγλωσσία. Γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός τότε και πως το Άγιο Πνεύμα επανέφερε πάλι την ενότητα;

Μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων ο άνθρωπος έχασε την κοινωνία του με τον Θεό. Απομακρύνθηκε κι από τον συνάνθρωπό του. Αγρίεψε. Έφθασε ο αδελφός να σκοτώσει τον αδελφό του, ο Κάϊν τον Άβελ. Ο Θεός για να σταματήσει τη διαστροφή αυτή επέτρεψε τον φοβερό κατακλυσμό. Οι άνθρωποι ωστόσο παρέμειναν ασυγκίνητοι από την πρωτοφανή εκείνη καταστροφή. Δεν ταπεινώθηκαν μετά από αυτό το γεγονός. Η αλαζονεία και η έπαρση τους οδήγησαν να οικοδομήσουν έναν πύργο πανύψηλο, που η κορυφή του να φθάσει στον ουρανό και να γίνουν έτσι ονομαστοί. Πόσο ανόητοι όμως αποδείχθηκαν! Ο παντοδύναμος Κύριος με την πολυγλωσσία που επέφερε ματαίωσε τα υπερφίαλα σχέδιά τους. Η επικοινωνία τους τότε διασαλεύθηκε. Επικράτησε σύγχυση μεταξύ τους και έτσι ματαιώθηκε το αλαζονικό σχέδιό τους. Με τη λέξη «σύγχυση» αποδίδεται η εβραϊκή λέξη «Βαβέλ».

Ο Θεός επέτρεψε τη διαίρεση αυτή, τον χωρισμό των ανθρώπων εξαιτίας του εγωϊσμού τους. Διότι ο εγωϊσμός είναι που χωρίζει τον άνθρωπο από τον Θεό. Τον χωρίζει επιπλέον από τους συνανθρώπους του. Τον απομονώνει και τον απομακρύνει από όλους. Αγριεύει ο άνθρωπος που θεωρεί ως κέντρο τον εαυτό του και τις επιθυμίες του. Πνίγεται τελικά στη φιλαυτία και στον ατομισμό του. Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Η υπερηφάνεια είναι το Γενικό Επιτελείο όλων των παθών. Αν λοιπόν χτυπήσης την υπερηφάνεια, χτυπάς όλα τα πάθη και έρχεται μέσα σου η ταπείνωση και η αγάπη. Γι’ αυτό, νομίζω, αρκετό είναι να ασχοληθής ή μάλλον να ανοίξης μέτωπο μάχης με την υπερηφάνεια· να στρέψης όλα τα πυρά προς το κάστρο της υπερηφανείας, το οποίο μας χωρίζει από τον Θεό. Βλέπεις, όταν ο εχθρός πολεμάη ένα κράτος, τις περισσότερες δυνάμεις θα τις στείλη να χτυπήσουν την πρωτεύουσα. Μία βόμβα αν ρίξη στην πρωτεύουσα και την καταστρέψη, πάει μετά, κατέστρεψε όλο το κράτος». (Λόγοι Ε΄-Πάθη και αρετές, σελίδα 59). 

Αιώνες μετά το φοβερό εκείνο γεγονός της Βαβέλ, και συγκεκριμένα την ημέρα της Πεντηκοστής, θεμελιώθηκε ένας άλλος Πύργος, ακατάβλητος και αιώνιος. Ένα οικοδόμημα πνευματικό, που αγγίζει τον ουρανό: η αγία μας Εκκλησία. Την ημέρα εκείνη, όπως ακούσαμε στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, υπήρχαν στα Ιεροσόλυμα Ιουδαίοι από όλα τα μέρη του κόσμου. Το Άγιο Πνεύμα με τη μορφή πυρίνων γλωσσών επιφοίτησε στους αγίους Αποστόλους και τους κατέστησε πάνσοφους, ώστε να κηρύττουν τα μεγαλεία του Θεού, τη σωτηρία που χαρίζει ο Χριστός. Ενώθηκαν τότε όλοι σε μία πίστη, μία ψυχή, μία Εκκλησία. Ενώθηκαν οι άνθρωποι, που ήταν άλλοτε ξένοι και διαιρεμένοι μεταξύ τους. Το Άγιο Πνεύμα τους ένωσε, προκειμένου να αποτελούν από τότε την Εκκλησία του Χριστού και μέσω αυτής να κερδίζουν την Βασιλεία του Θεού.

Τις αλήθειες αυτές περιγράφει πολύ εύστοχα το Κοντάκιο της Πεντηκοστής: «Ότε καταβάς τας γλώσσας συνέχεε, διεμέριζεν έθνη ο Ύψιστος· ότε του πυρός τας γλώσσας διένειμεν, εις ενότητα πάντας εκάλεσε». Δηλαδή, όταν ο Θεός κατέβηκε στους ανθρώπους, την εποχή που κατασκεύαζαν τον πύργο της Βαβέλ, επέφερε σύγχυση στη γλώσσα τους και χώρισε μεταξύ τους τα έθνη. Όταν την ημέρα της Πεντηκοστής κατήλθε το Άγιο Πνεύμα στους αγίους Αποστόλους και διαμοιράσθηκε σε αυτούς με τη μορφή πυρίνων γλωσσών, κάλεσε όλους τους ανθρώπους σε μία αρραγή ενότητα. Το Άγιο Πνεύμα, λοιπόν, ενώνει τον άνθρωπο με τον Θεό. Ενώνει τους ανθρώπους μεταξύ τους. Αυτό σημαίνει Εκκλησία: ενότητα πίστης, λατρείας και ζωής. Γι’ αυτό και οφείλουμε να βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία. Διότι μέσα εκεί διαφυλάσσεται αυτή η ενότητα με τον Θεό και με τους συνανθρώπους μας.

Αγαπητοί μου φίλοι, από τότε το Άγιο Πνεύμα δεν σταμάτησε να ενεργεί μέσα στην Εκκλησία. Ο κόσμος μας όμως εξακολουθεί να είναι διχασμένος. Επικρατεί η εχθρότητα, κάποτε ακόμη και μέσα στο ίδιο το σπίτι μας. Εντάσεις μέσα στην οικογένεια, πείσματα, νεύρα, ασυμφωνία χαρακτήρων, χωρισμοί. Νομίζουμε πως αν βρεθούμε σε κάποια άλλη κατάσταση θα ξεφύγουμε από τα διάφορα προβλήματα που έχουμε ή από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Το πρόβλημα είναι ο εαυτός μας. Ποια στάση θα κρατήσουμε στις αντιξοότητες της ζωής. Για να αλλάξουμε τον τρόπο συμπεριφοράς μας χρειάζεται να γίνουμε άνθρωποι του Θεού, να κατοικήσει μέσα μας το Άγιο Πνεύμα. Διότι μόνο το Άγιο Πνεύμα μπορεί να μας ενώσει μεταξύ μας, να μας χαρίσει ειρήνη και ομόνοια, να μας εμπνεύσει να μιλάμε την ίδια γλώσσα, τη γλώσσα της αγάπης, και να μας ανεβάσει στον Ουρανό. Ας επικαλεσθούμε λοιπόν τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, έτσι ώστε να αλλάξουμε ως άνθρωποι.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.