Ο Θεός πεντακόσια χρόνια περίπου προ Χριστού, αγαπητοί μου φίλοι, είχε «προβλέψει» ότι ο Υιός Του θα έμπαινε στην Ιερουσαλήμ καθισμένος σε ένα γαϊδουράκι! «Χαίρε πάρα πολύ, κόρη μου, Σιών! Να, σου έρχεται ο Βασιλιάς σου δίκαιος και λυτρωτής, γεμάτος πραότητα, καθισμένος επάνω σε ένα υποζύγιο, δηλαδή σε ένα νέο γαϊδουράκι» (ΖΑΧ. 9, 9). Και η προφητεία Του εκπληρώθηκε ακριβώς! Ας δούμε στο σημείο αυτό πως οι αυτόπτες μάρτυρες, οι Ευαγγελιστές περιγράφουν το μεγάλο και συμβολικό αυτό γεγονός. Ήταν Κυριακή πρωΐ. Ο Χριστός ξεκίνησε από την Βηθανία για την Ιερουσαλήμ με τελικό προορισμό τον Ναό. Μαζί Του, όπως πάντα, ήταν και πλήθη λαού. Όταν πλησίασαν το όρος των Ελαιών, έκαναν μια στάση. Ο Χριστός έπρεπε κατά την προφητεία, να μπει καβάλα σε νέο γαϊδουράκι. Όμως, γαϊδουράκι δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή στο σημείο που σταμάτησαν.
Έτσι ο Ιησούς είπε σε δύο μαθητές Του:
«Πηγαίνετε στο απέναντι χωριό και μόλις μπείτε σ’ αυτό θα βρείτε ένα πουλάρι
δεμένο, στο οποίο κανένας άνθρωπος ακόμη δεν έχει καθίσει. Λύστε το και φέρτε
το εδώ. Αν κανείς σας ρωτήσει “γιατί το κάνετε αυτό;” Να του πείτε, “ο Κύριος
το χρειάζεται κι αμέσως ύστερα θα το στείλει πάλι πίσω”» (ΜΑΡΚ. 11, 2-3). Τους
περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια αυτά που θα έβρισκαν μπροστά τους. Και ήταν η
πρώτη φορά που αναφερόταν σε λεπτομέρειες! Ο κόσμος Τον άκουγε έκπληκτος! Ο
Χριστός ήθελε να τονώσει με τον τρόπο αυτό την πίστη των μαθητών Του εν όψει
του Πάθους Του, αλλά και να προβληματίσει τον Ιούδα, δείχνοντάς του ότι
γνωρίζει τα πάντα! Και οι μαθητές έκαναν αυτό που τους είπε ο Κύριος. Έπειτα ο
Ιησούς κάθισε στο πουλάρι και έτσι εισήλθε στα Ιεροσόλυμα. Πολύς κόσμος
παρακολουθούσε το εξαίσιο αυτό θέαμα!
Όλες οι επιλογές και οι κινήσεις του
Κυρίου είχαν τη σημασία τους. Ο Χριστός μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε εισέλθει
πολλές φορές στα Ιεροσόλυμα, όμως πρώτη φορά εισήλθε καβάλα σε γαϊδουράκι. Ήταν
η κατάλληλη στιγμή. Είχε αναστήσει τον Λάζαρο, είχε γίνει πασίγνωστος και σε
λίγο θα σταυρωνόταν. Το γαϊδουράκι ήταν για την εποχή εκείνη απαραίτητο για την
επιβίωση μιας οικογένειας. Και όμως αυτοί που είχαν το γαϊδουράκι, όταν είδαν
τους μαθητές να το λύνουν και να το παίρνουν μέσα από την αυλή τους, αν και δεν
τους γνώριζαν, δεν διαμαρτυρήθηκαν. Τους άφησαν να το πάρουν. Παραδόθηκαν εξ
ολοκλήρου στο θέλημα του Χριστού! Ήταν, θα λέγαμε, μια «επίδειξη» της δύναμής
Του! Με τον τρόπο αυτό έστελνε μήνυμα ο Κύριος στους Ιουδαίους που σε λίγο θα
Τον έπιαναν και θα Τον σταύρωναν, ότι θα μπορούσε να τα αποτρέψει όλα αυτά που
θα ακολουθούσαν αν το ήθελε.
Οι Ιουδαίοι ήθελαν έναν ηγέτη που θα τους
απελευθέρωνε από τον ρωμαϊκό ζυγό, γι’ αυτό και φαντάζονταν τον Χριστό σαν
επίγειο βασιλιά. Είχε προηγηθεί η ανάσταση του Λαζάρου και αυτό το γεγονός
μεγάλωνε τις προσδοκίες των Ιουδαίων για το μεγάλο και σωτήριο θαύμα εκ μέρους
του Χριστού. Μπαίνοντας στην Ιερουσαλήμ έγινε παλλαϊκός ξεσηκωμός! Ήταν ημέρες
του Πάσχα και τα Ιεροσόλυμα αλλά και τα περίχωρα είχαν κατακλυσθεί από
προσκυνητές. Χιλιάδες Ιουδαίοι συνόδευαν τον Χριστό από την Βηθανία προς τα
Ιεροσόλυμα. «Πολλοί έστρωναν τα ρούχα τους στο δρόμο κι άλλοι έκοβαν κλαδιά από
τα δένδρα και τα έστρωναν κάτω. Όσοι βάδιζαν μπροστά και όσοι ακολουθούσαν από
πίσω κραύγαζαν: “Δόξα στον Θεό! Ευλογημένος αυτός που έρχεται σταλμένος από τον
Κύριο!”» (ΜΑΡΚ. 11, 8-9). Ο δε κόσμος που ήταν μέσα στην πόλη της Ιερουσαλήμ
έτρεξε να Τον προϋπαντήσει.
Όμως μετά από λίγες ημέρες Τον σταύρωσαν!
Γιατί δεν ήταν ο Χριστός αυτό που εκείνοι ήθελαν! Που να καταλάβαιναν ότι ο
Ιησούς ήταν κάτι το ασύγκριτα ανώτερο από αυτό που εκείνοι ζητούσαν και
περίμεναν; Και πως να το καταλάβαιναν, όταν το μυαλό τους είχε «κολλήσει» στον
επίγειο βασιλιά; Βλέπετε, μεταξύ επιγείου και επουρανίου Βασιλιά υπάρχει χάσμα
αγεφύρωτο! Η πίστη στον Ιησού θέλει δύναμη. Χρειάζεται να ταπεινώσουμε τον
εαυτό μας και να Τον αποδεχθούμε όπως ακριβώς είναι και όχι όπως θα Τον θέλαμε!
Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να πιστέψουμε στον Κύριο. Η ομολογία της Θεότητας του
Χριστού είναι χάρισμα του Θεού, που χαρίζεται στους ταπεινούς! «Κανείς εξάλλου
δεν μπορεί να πει: “ο Ιησούς είναι ο Κύριος”, παρά μόνο με τη φώτιση του Αγίου
Πνεύματος» (Α΄ ΚΟΡ. 12, 3), μας λέει ο Απόστολος Παύλος. Κι εμείς ομολογούμε
την Θεότητα του Χριστού, χάρη στο Άγιο Πνεύμα που λάβαμε κατά το Βάπτισμά μας.
Αγαπητοί μου φίλοι, οι Ιουδαίοι δεν έθεταν
με ταπείνωση το ερώτημα «μήπως ο Χριστός είναι ο Θεός;», γι’ αυτό και δεν
έλαβαν από τον Θεό το χάρισμα της πίστης. Δεν ήθελαν τον Χριστό Σωτήρα που θα
τους ελευθέρωνε από τον διάβολο, τον θάνατο και τον Άδη, αλλά ήθελαν έναν
Χριστό που θα τους ελευθέρωνε από τον ρωμαϊκό ζυγό. Τότε οι Ιουδαίοι βγήκαν έξω
στον δρόμο, για να υποδεχθούν τον Χριστό σαν έναν κοσμικό απελευθερωτή! Εμείς
ας κάνουμε κάτι άλλο, σωτήριο! Ας βγούμε έξω από τα πάθη μας, για να
υποδεχθούμε τον Χριστό ως ελευθερωτή από την τυραννία του διαβόλου, των παθών
και της αμαρτίας. Ας γονατίσουμε ενώπιόν Του και ας Του φωνάξουμε μέσα από την
καρδιά μας: «Σώσε μας Υιέ Δαβίδ! Ευλογημένος Συ, που μας έρχεσαι στον Όνομα του
Κυρίου»! Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να συναντήσουμε τον Χριστό πάνω στον Σταυρό,
αλλά και Αναστημένο! Καλή Μεγάλη Εβδομάδα!
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
