« ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος παροτρύνει τους πιστούς της Εκκλησίας της Κορίνθου να μην αφήσουν να πάει χαμένη η Χάρη του Θεού που δέχθηκαν. Προσπαθεί να τους δείξει την αξία της Χάριτος του Θεού. Η ενέργεια της Θείας Χάριτος διαρκεί μέχρις ότου η προσοχή του ανθρώπου μέσα του είναι ενωμένη με τον Θεό. Η σχέση μας με τον Θεό εξαρτάται και από τις δύο πλευρές. Δεν επεμβαίνει στη ζωή μας ο Θεός, αν εμείς δεν του ανοίξουμε την πόρτα της καρδιάς μας. Αυτό προσπαθεί να εξηγήσει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους. Να τους πει ότι χρειάζεται και η δική τους προσπάθεια, προκειμένου να κρατήσουν την Χάρη του Θεού. Ο Θεός περιμένει και την πιο μικρή κίνησή μας για να μας πλησιάσει και να μας χαριτώσει. Σέβεται το αυτεξούσιό μας και δεν καταργεί την ελευθερία μας.

Όταν αρχίσουμε να ασχολούμαστε με τα επίγεια πράγματα παραπάνω από ότι πρέπει, χάνουμε την επικοινωνία μας με τον Θεό. Παρεμβαίνουν σε αυτή τη σχέση αυτά τα πράγματα στα οποία έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας, όπως είναι η δόξα, ο πλούτος, η ομορφιά, οι επίγειες απολαύσεις. Και τότε όλα αυτά καταλαμβάνουν τη θέση του Θεού στην καρδιά μας. Όπως μας διδάσκει ο Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: «Το πράγμα, στο οποίο αφιερώσαμε την προσοχή μας, αμέσως μπαίνει μέσα μας και καταλαμβάνει τον θρόνο του Κυρίου, δηλαδή την καρδιά μας. Κι αυτό μπορεί να είναι η δόξα, η τιμή, ο πλούτος, η ομορφιά…Μόλις ανέβει στον θρόνο μέσα μας, τότε αρχίζει να ζει μέσα μας. Σε οτιδήποτε αφιερώνουμε την προσοχή μας, αυτό ζει μέσα μας». (Γέρων Θαδδαίος, ένας πνευματικός της εποχής μας, σελίδα 58). Από εμάς εξαρτάται λοιπόν να κρατήσουμε την Χάρη του Θεού στην καρδιά μας.

«Ιδού νυν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νυν ημέρα σωτηρίας» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 2). Δηλαδή, «Να, τώρα είναι ο καιρός της Χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 2). Όσο ζούμε στην παρούσα ζωή, μπορούμε να αγωνισθούμε εναντίον των παθών μας, να μετανοήσουμε, να ζούμε Μυστηριακή ζωή. Όταν φύγουμε από αυτή τη ζωή χάνουμε αυτές τις δυνατότητες. Γι’ αυτό να μην αμελούμε τον πνευματικό μας αγώνα. Μην παρασυρόμαστε από το κοσμικό φρόνημα και απομακρυνόμαστε από τον δρόμο του Θεού. Σίγουρα το να αγωνίζεται κάποιος μέσα σε ένα αμαρτωλό περιβάλλον, όπως είναι αυτό της εποχής μας, δεν είναι μία εύκολη υπόθεση. Θέλει κόπο και αγώνα διαρκή. Όμως αυτή η πνευματική προσπάθεια θα μας οδηγήσει σε ασφαλή μονοπάτια που οδηγούν κατευθείαν στην Βασιλεία του Θεού! Μας οδηγούν κοντά στον θρόνο του Χριστού!

Η παρούσα ζωή περνάει πολύ γρήγορα, Ούτε που το καταλαβαίνουμε. Πότε περνάνε οι ημέρες, οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια, ούτε που προλαβαίνουμε να υπολογίσουμε. Όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί και πάλι ο Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα:  «…Σκοπός της ζωής μας είναι η επιστροφή στην αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα μας. Τι είναι, άνθρωπε, η ζωή; Μα, τίποτα δεν είναι. Είναι τόσο σύντομη, που δεν μπορείς να φανταστείς. Ο άνθρωπος κατά τα νεανικά του χρόνια δεν το αντιλαμβάνεται. Πολλές φορές σκέπτομαι: είμαστε κακόμοιροι στη γη, αφού δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε τέσσερα δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα. Αυτό θα σήμαινε ότι θα ζούσαμε 120 χρόνια, 100 χρόνια έχουν τρία δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα. Τι είναι λοιπόν εκατό χρόνια;…τίποτα…στιγμή…σύντομη…ζούμε στην αιωνιότητα…» (Γέρων Θαδδαίος, ένας πνευματικός της εποχής μας», σελίδα 43).

Επειδή λοιπόν η ζωή μας είναι πολύ σύντομη, χρειάζεται από σήμερα κιόλας να αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Και πως θα γίνει αυτό; Πρώτα πρώτα να αγαπήσουμε τον Ιησού Χριστό. Να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και να συμμετέχουμε στα Μυστήριά της, τα οποία μας ζωογονούν. Να προσευχόμαστε όπου και να βρισκόμαστε. Να λέμε την Ευχή του Ιησού «Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Να διαβάζουμε την Αγία Γραφή και πνευματικά βιβλία, τα οποία είναι πολλά στην εποχή μας. Να προσπαθούμε να κάνουμε πράξη τις ποικίλες αρετές. Να κάνουμε ελεημοσύνη. Να εργαζόμαστε με ευσυνειδησία. Να είναι η ζωή μας γεμάτη από το Φως του Χριστού. Να μην είμαστε Χριστιανοί μόνο την Κυριακή που πηγαίνουμε στην Εκκλησία. Να προσπαθούμε να βιώνουμε την πίστη μας ολόκληρη την εβδομάδα. Τότε πράγματι θα έχουμε ένα Ορθόδοξο ήθος και δεν θα καταντάμε ηθικιστές και ευσεβιστές.

Αγαπητοί μου φίλοι, να προσπαθούμε να μοιάσουμε στον Απόστολο Παύλο και στους υπόλοιπους Αποστόλους του Χριστού. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούμε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί να επαναλαμβάνουμε τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Με κάθε τρόπο συσταίνουμε τον εαυτό μας ως υπηρέτες του Θεού: με τη μεγάλη υπομονή μας, με τις θλίψεις, με τις δυσχέρειες, τις στενοχώριες, τις κακοποιήσεις, τις φυλακίσεις, τις εναντίον μας εξεγέρσεις, τις ταλαιπωρίες, τις αγρύπνιες, την πείνα. Συσταίνουμε τον εαυτό μας με την εντιμότητα, τη γνώση της αλήθειας, την ανεκτικότητα, την καλωσύνη, τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, την ανυπόκριτη αγάπη, με το κήρυγμα για την αλήθεια, με τη δύναμη του Θεού, με τα όπλα της σωτηρίας τα επιθετικά και τα αμυντικά» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 4-7). Να προσπαθήσουμε να μην είμαστε Χριστιανοί μόνο στο όνομα, αλλά και στις καθημερινές πράξεις μας.  

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.