« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ »

Το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, μας μεταφέρει στην πόλη των Φιλίππων. Το κήρυγμα των Αποστόλων Παύλου και Σίλα, που είχε ήδη αποδώσει καρπούς στην ψυχή της Αγίας Λυδίας,  κάποια από τις επόμενες ημέρες συναντά ένα παράδοξο εμπόδιο. Μία νεαρή δούλη, η οποία κατεχόταν από μαντικό πνεύμα, ακολουθούσε τους Αποστόλους λέγοντας: «Αυτοί οι άνθρωποι είναι δούλοι του Υψίστου Θεού, που μας κηρύττουν την οδό της σωτηρίας!» (ΠΡΑΞ. 16, 17). Ο πατέρας του ψεύδους, διάβολος, μέσω της ταλαίπωρης εκείνης δούλης ομολογούσε μία μεγάλη αλήθεια. Για ποιον λόγο όμως το έκανε αυτό; Τι είχε να κερδίσει; Ενεργούσε πονηρά. Ήθελε να αποσπάσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων και κατόπιν να τους παρασύρει στην πλάνη. Ο Απόστολος Παύλος αγανάκτησε. Δεν κολακεύθηκε! Γι’ αυτό στράφηκε στη δούλη και αφού επικαλέσθηκε το όνομα του Ιησού Χριστού έδιωξε το δαιμόνιο.

Πόσο ύπουλα, πράγματι, προσπάθησε ο διάβολος να παρασύρει τους ανθρώπους στην απώλεια! Αντίστοιχες μεθόδους, όμως, χρησιμοποιεί και στις ημέρες μας, με τα μέντιουμ, τις χαρτορίχτρες, τους μάγους, τους αστρολόγους κι όσους «διαβάζουν» το φλιτζάνι. Μάλιστα κάποια μέντιουμ έχουν και εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και διαφόρων Αγίων στα γραφεία τους για να παρασύρουν ευκολώτερα τους αφελείς. Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανισθεί και νέες μορφές πλάνης: ο διαλογισμός, η γιόγκα, ο αποκρυφισμός, η σαϊεντολογία και άλλες, που υποτάσσουν τον άνθρωπο στον αρχηγό του ψεύδους διάβολο. Να μένουμε μακριά από τέτοιες δαιμονικές μεθόδους, αλλιώς ανοίγουμε την πόρτα της ψυχής μας στον διάβολο και μετά είναι δύσκολο να φύγει από μέσα μας. Όποιος πηγαίνει σε όλα αυτά που προαναφέραμε έχει μεγάλη ευθύνη! Το ίδιο ισχύει και για τη γιόγκα που δήθεν προσφέρεται σαν γυμναστική μέσα από τα γυμναστήρια.

Τα όργανα του διαβόλου, που είδαν την πελατεία και τα κέρδη τους να χάνονται τώρα που η δούλη τους ήταν ελεύθερη από το δαιμόνιο, συκοφάντησαν τους Αποστόλους στους άρχοντες της πόλης, οι οποίοι τους συνέλαβαν. Εκείνοι τους ξέσκισαν τα ενδύματα, τους χτύπησαν σκληρά, τους έβαλαν στη φυλακή και τους έδεσαν σφικτά τα πόδια τους στην ξυλοπέδη η οποία ήταν τιμωρητικό όργανο, ώστε να μην μπορούν καθόλου να μετακινηθούν. Κατά τη διάρκεια της νύκτας όμως, την ώρα που οι υπόλοιποι φυλακισμένοι ίσως βλασφημούσαν και έβριζαν, ο Απόστολος Παύλος κι ο Σίλας, παρά τις κακοπάθειες και τους πόνους, υμνούσαν και δοξολογούσαν τον Θεό! Όπως είχαν κάνει άλλοτε οι Τρεις Παίδες μέσα στο καμίνι του πυρός, οι οποίοι ένιωθαν να φυσά δροσερός άνεμος και με ένα στόμα υμνούσαν και ευλογούσαν τον Κύριο. Συνήθως οι Άγιοι στον καιρό του μαρτυρίου τους φέρονταν ανάλογα.

Οι υπόλοιποι φυλακισμένοι άκουγαν τον Παύλο και τον Σίλα να ψάλλουν με χαρά και εκπλήσσονταν. Δεν μπορούσαν να κατανοήσουν την πράξη τους αυτή. Ήταν γι’ αυτούς αδιανόητη! Τους άκουσε όμως κι ο Θεός κι έκανε μεγάλο σεισμό, ώστε να σεισθούν τα θεμέλια της φυλακής. Οι Απόστολοι ήταν ακίνητοι, οι ύμνοι τους όμως κινούσαν τη γη. Ήταν δεμένοι, αλλά η προσευχή τους έλυσε τα δεσμά όλων των κρατουμένων. Πραγματικά το ηρωϊκό φρόνημα των Αποστόλων είναι άξιο θαυμασμού! Αξίζει να παραδειγματισθούμε κι εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί από την πράξη τους αυτή, έτσι ώστε να δοξολογούμε τον Θεό όχι μόνο όταν τα πράγματα έρχονται ευνοϊκά στη ζωή μας, αλλά και μέσα στο καμίνι της δοκιμασίας. Να θυμόμαστε τον Κύριο, όχι μόνο για να Του ζητήσουμε να μας απαλλάξει από τα διάφορα προβλήματα της ζωής μας, αλλά και για να Τον ευχαριστήσουμε για ό,τι επιτρέπει για το καλό μας.

Ο δεσμοφύλακας, νομίζοντας ότι δραπέτευσαν οι φυλακισμένοι και έντρομος για τις συνέπειες που θα είχε μετά το γεγονός αυτό, αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Ο Απόστολος Παύλος όμως τον πρόλαβε και τον βεβαίωσε ότι όλοι βρίσκονταν στις θέσεις τους. Ο φύλακας τότε συγκλονισμένος από όσα συνέβησαν, έπεσε στα πόδια των Αποστόλων αναζητώντας τη σωτηρία της ψυχής του και αφού κατηχήθηκε στην πίστη μαζί με την οικογένειά του, βαπτίσθηκαν όλοι από τους Αποστόλους. Μετά τους παρέθεσε τραπέζι. Όλα αυτά έγιναν κρυφά μέσα στη νύκτα. «Και παραλαβών αυτούς εν εκείνη τη ώρα της νυκτός έλουσεν από των πληγών, και εβαπτίσθη αυτός και οι αυτού πάντες παραχρήμα, αναγαγών τε αυτούς εις τον οίκον αυτού παρέθηκε τράπεζαν, και ηγαλλιάτο πανοικί πεπιστευκώς τω Θεώ» (ΠΡΑΞ. 16, 33-34). Ο δεσμοφύλακας, όπως και η οικογένειά του, αποδείχθηκαν καλοπροαίρετοι άνθρωποι!

Αγαπητοί μου φίλοι, μεγάλη χαρά επικράτησε στην οικογένεια του δεσμοφύλακα! Ποια ήταν η αιτία της χαράς αυτής; Ασφαλώς η είσοδός της στη ζωή της Εκκλησίας. Δηλαδή ο σύνδεσμος των μελών της με τον Ιησού Χριστό, τον χορηγό της αληθινής χαράς. Αυτή η αληθινή χαρά θα βασιλεύει σε κάθε οικογένεια, όταν κατοικεί σε αυτήν ο Χριστός. Παράδεισος γίνεται ο τόπος όπου κατοικεί ο Κύριος. Όταν στα μέλη της υπάρχει η ζωντανή πίστη στο πρόσωπό Του και η εφαρμογή των θείων εντολών Του, η οικογένεια γίνεται λιμάνι ευτυχίας, γίνεται κατ’ οίκον Εκκλησία. Και αυτή την αληθινή χαρά, τίποτα δεν θα μπορεί να τη διώξει: ούτε η φτώχεια, ούτε η ασθένεια, ούτε άλλα τυχόν εμπόδια που θα παρουσιάζονται μέσα στην καθημερινότητα. Για να επικρατήσει αυτή η κατάσταση, θα πρέπει η οικογένεια να δώσει τη δική της συγκατάθεση στην παρουσία του Χριστού στη ζωή της. Χριστός Ανέστη! 

Με αγάπη Χριστού Αναστάντος,  

π. Βασίλειος.