Πολλοί άνθρωποι σήμερα ερευνούν την Αλήθεια της Εκκλησίας αλλά με λάθος τρόπο (και για λάθος λόγους).
Πάνε στο βουνό για ψάρια και στην θάλασσα για λαγούς και γι’ αυτό τελικά πελαγώνουν, χάνονται μέσα στο πλήθος των πληροφοριών που δεν μπορούν να τεκμηριώσουν αν έχουν βάση, αν είναι αληθινές…
Και αφού το μυαλό τους έχει γεμίσει με όλα αυτά τότε στο τέλος μελετούν και την Αγία Γραφή, μελετούν τα λόγια του Χριστού που μιλά για τον εαυτό του.
Και καταλήγουν να πιστεύουν αυτά που λένε οι άλλοι για τον Χριστό και όχι τον ίδιο τον Χριστό που μίλησε και για τον εαυτό Του.
Η έρευνα είναι ένα φυσικό έργο που προέρχεται από την σκέψη του ανθρώπου. Ψάχνει για το σωστό και την αλήθεια, κρίνοντας, ελέγχοντας, αμφισβητώντας.
Όμως πολλές φορές η σκέψη αντί να ψάχνει, μένει στις εκδηλώσεις της λειτουργίας της (κρίση, αμφιβολία, αμφισβήτηση, έρευνα) και μάλιστα τις κάνει από «μέσα», «αυτοσκοπό». Τότε η σκέψη διαστρέφεται.
Τότε ο άνθρωπος καταντά σκεπτικιστής (δηλ. άνθρωπος, που αμφισβητεί τα πάντα, χωρίς τελικά να ξέρει το γιατί!) και σοφιστής (δηλ. ένας σαδιστής του διαλόγου, που συνομιλεί, σαν να έχει μοναδικό σκοπό του, να φέρει τον συνομιλητή του σε αδιέξοδο). Θέλει λοιπόν προσοχή ώστε ο άνθρωπος να μην χαθεί στο ψάξιμο και τελικά ξεχάσει γιατί ξεκίνησε να ψάχνει…
agios-dimitrios.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου