Σε μια εποχή όπου δεν μένει λίθος επί λίθου, όπου τα πάντα φαντάζουν ευτελή και δοκιμασμένα και οι βαθύτερες ανθρώπινες αξίες, όπως ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια, αλλά πολύ περισσότερο στο χώρο της Εκκλησίας έχουν χαθεί, ο συγγραφέας, πνευματικός πατέρας ο ίδιος, μας εμπιστεύεται τις ανησυχίες του κι έρχεται μ' αυτό το βιβλίο να επισημάνει το ρόλο της πατρότητας του κληρικού που όλοι μας ποθούμε να ξαναβρούμε στο χώρο της Εκκλησίας.
Αν
αναζητήσουμε κάποια χαρακτηριστικά στην προσωπικότητα του κληρικού, που θα
επιλέγαμε ως ποιμένα, θα καταλήγαμε διαισθητικά, αλλά ασφαλώς: «σ’ ένα γνήσιο
άνθρωπο, καλόκαρδο, με επιείκεια για τις αμαρτίες των ανθρώπων, που να μην
αντιμετωπίζει με αγανάκτηση και επικρίσεις την κατάστασή μας, όποια και αν
είναι. Καλό ακροατή που δεν προσπαθεί να μονοπωλεί τη συζήτηση, είτε με
ανακριτικές ερωτήσεις, είτε με δογματικές απαντήσεις, αλλά με συμπάθεια. . .
και σεβασμό για ό, τι του εμπιστευόμεθα.
,,,Να
έχει γνήσιο και ανιδιοτελές ενδιαφέρον για τους άλλους, να μην χρησιμοποιεί την
ποιμαντική σχέση για να ελέγχει…ή για να ικανοποιήσει τον εαυτό του.
…Να
μην είναι εγωκεντρικός και ψυχρός επαγγελματίας…ούτε χωρίς χρόνο για ησυχία και
χαλάρωση και επαφές με τους ανθρώπους.
[Χωρίς]…την
δογματική και ανελαστική στάση που αρνείται να δεχθεί την ανθρώπινη
πραγματικότητα και την καλύπτει με τον ζόφο της αποδοκιμασίας…ματαιώνοντας την
έκφραση προσωπικών συναισθημάτων…[αλλά και χωρίς] τη γλυκερή στάση του διαρκώς
χαμογελαστού κληρικού, που επιμένει ότι όλα είναι θαυμάσια…»
Και
πάνω απ’ όλα: «Θα πρέπει, βέβαια, να περιμένουμε ο κληρικός να είναι ένας
άνθρωπος, που βιώνει την παρουσία του Θεού στη ζωή του, να είναι αφοσιωμένος
στην καθόλου Εκκλησία και σε μία συγκεκριμένη εκκλησιαστική κοινότητα, καθώς
επίσης και σε κάθε μέλος της ξεχωριστά!»
(ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου