« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ »

Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται προς τους πιστούς της Εκκλησίας της Κορίνθου. Τους παρακαλεί να μην αφήσουν την Χάρη που έλαβαν από τον Θεό να πάει χαμένη, αλλά να συνεχίζουν τον πνευματικό τους αγώνα. «Συνεργάτες του Θεού καθώς είμαστε, σας παρακαλούμε να μην αφήσετε να πάει χαμένη η χάρη του Θεού που δεχθήκατε, γιατί η Γραφή λέει: Στον καιρό της χάρης σε άκουσα, και την ημέρα της σωτηρίας σε βοήθησα. Να, τώρα είναι ο καιρός της χάρης, τώρα είναι η ημέρα της σωτηρίας» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 1-2). Όσο ζούμε στον παρόντα κόσμο, μπορούμε να αγωνισθούμε, να μετανοήσουμε για τις πτώσεις μας και να κερδίσουμε τελικά την Βασιλεία των Ουρανών. Να κερδίσουμε την αιώνια ένωσή μας με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Και αυτό μπορεί να γίνει τώρα που βρισκόμαστε στη ζωή.

Και παρακάτω ο Απόστολος Παύλος παρουσιάζει τις δυσκολίες αλλά και τις ευλογίες τόσο του εαυτού του όσο και των άλλων Αποστόλων. «Αντίθετα, με κάθε τρόπο συσταίνουμε τον εαυτό μας ως υπηρέτες του Θεού: με τη μεγάλη υπομονή μας, με τις θλίψεις, με τις δυσχέρειες, τις στενοχώριες, τις κακοποιήσεις, τις φυλακίσεις, τις εναντίον μας εξεγέρσεις, τις ταλαιπωρίες, τις αγρύπνιες, την πείνα» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 4-5). Εμείς οι Χριστιανοί αξίζει να μιμούμαστε στην καθημερινή μας ζωή τους Αποστόλους, με το να παρουσιαζόμαστε, στην πραγματικότητα όμως, ως υπηρέτες του Θεού απέναντι στους συνανθρώπους μας. Και αυτό με ότι συνεπάγεται. Ακόμη και αν αντιμετωπίζουμε θλίψεις, δυσχέρειες, στενοχώριες, κακοποιήσεις, ακόμη και φυλακίσεις για την πίστη μας. Αυτά που διαβάζουμε και ακούμε, καλό είναι να τα εφαρμόζουμε και στην πράξη.

Και συνεχίζει ο Απόστολος: «Συσταίνουμε τον εαυτό μας με την εντιμότητα, τη γνώση της αλήθειας, την ανεκτικότητα, την καλωσύνη, τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος, την ανυπόκριτη αγάπη, με το κήρυγμα για την αλήθεια, με τη δύναμη του Θεού, με τα όπλα της σωτηρίας τα επιθετικά και τα αμυντικά» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 6-7). Και ως Χριστιανοί οφείλουμε να είμαστε έντιμοι, να μεταδίδουμε τη γνώση της αλήθειας, να είμαστε ανεκτικοί στις αδυναμίες των συνανθρώπων μας, να έχουμε καλωσύνη. Οφείλουμε να προσευχόμαστε, έτσι ώστε να λαμβάνουμε τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος που τη χρειαζόμαστε στην καθημερινή μας ζωή. Και για να υπάρξει πραγματική ένωση με τον Χριστό, θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τα επιθετικά και αμυντικά όπλα της σωτηρίας, που είναι η συμμετοχή μας στα Μυστήρια της Εκκλησίας και ο καθημερινός πνευματικός μας αγώνας εναντίον των παθών.

Στο σημείο αυτό να ακούσουμε τι μας διδάσκει ο αείμνηστος π. Μιχαήλ Καρδαμάκης: «Η ορθόδοξη πνευματικότητα είναι ασκητική. Και αυτό σημαίνει ότι δε σχετίζεται με τη μοιρολατρία ή τη μαγεία, αλλά με μια διαρκώς και ενωδύνως εμπλουτιζόμενη εμπειρία και συνεχή πρόοδο. Δε σχετίζεται με κάποιο θρησκευτικοηθικιστικό διανοουμενιτισμό ή στοχασμό, αλλά με την αδιάλειπτη πάλη της αυθυπερβάσεως και υπερβάσεως.  Οφείλουμε να υπερβούμε απείρως τον εαυτό μας για να τον πραγματοποιήσουμε μέσα στους ασκητικούς αγώνες ή την άσκηση των αρετών του Χριστού. Αλλά όλη αυτή η ασκητική προσπάθεια θα παρέμενε ατελής χωρίς τη θεία συνδρομή του Αγίου Πνεύματος, που είναι η τελείωση και η πλήρωση της ανθρώπινης υπάρξεως και ζωής και βέβαια η δυνατότητα πραγματοποιήσεως του τέλους και του σκοπού της ίδιας της ασκήσεως, που είναι η κοινωνία με το Θεό, η θέωση». (Ορθόδοξη Πνευματικότητα, σελίδα 228).

Και τελειώνει ο Απόστολος Παύλος, στη σημερινή Αποστολική περικοπή ως εξής: «Δοκιμάζουμε δόξα και ατίμωση, δυσφήμηση και έπαινο. Μας θεωρούν λαοπλάνους, και όμως λέμε την αλήθεια· μας αγνοούν και όμως γινόμαστε γνωστοί· φθάνουμε στον θάνατο, και να που ζούμε· μας βασανίζουν, αλλά δεν πεθαίνουμε· μας προξενούν στενοχώριες κι όμως πάντοτε χαιρόμαστε· είμαστε φτωχοί, κάνουμε όμως πολλούς να πλουτίσουν· τίποτα δεν έχουμε και τα πάντα κατέχουμε» (Β΄ ΚΟΡ. 6, 8-10). Στο σημείο αυτό ο Απόστολος παρουσιάζει τις θετικές και αρνητικές συνέπειες της πνευματικής ζωής. Από τη μία δοκιμάζουμε δόξα που τη δίνει ο Θεός και από την άλλη ατίμωση από ανθρώπους που είναι μακριά από την Εκκλησία. Οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι μας αγνοούν και όμως γινόμαστε γνωστοί, μας προξενούν διάφορες στενοχώριες, μας βασανίζουν και όμως παραμένουμε ζωντανοί.

Αγαπητοί μου φίλοι, αξίζει να προσπαθήσουμε να βιώσουμε την πνευματική ζωή. Χωρίς να έχουμε άγχος και αγωνία. Εμείς ας κάνουμε την προσπάθειά μας και ας αφεθούμε στο έλεος του Θεού. Ο Θεός γνωρίζει την ανθρώπινη αδυναμία, όμως παρακολουθεί και την φιλότιμη προσπάθειά μας που κάνουμε στην καθημερινή μας ζωή. Μην απογοητευόμαστε από τις διάφορες δυσκολίες και μην ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας με διάφορες αρνητικές σκέψεις που δεν βοηθούν στην πνευματική ζωή. Να έχουμε στραμμένο το βλέμμα μας στον Χριστό και από εκεί να αντλούμε δύναμη, χαρά, ειρήνη, σοφία, ελπίδα και αγάπη. Αν έτσι πορευόμαστε σε αυτή την επίγεια ζωή, να είμαστε σίγουροι πως θα ζήσουμε τελικά αιωνίως κοντά στον Χριστό και θα χαιρόμαστε μαζί Του. Όμως μην αμελούμε τον πνευματικό μας αγώνα, αλλά να τον ξεκινήσουμε από σήμερα κιόλας. Ο καιρός περνάει και δεν μας περιμένει. 

Με αγάπη Χριστού,  

π. Βασίλειος.