« ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ »

Κατά τη σημερινή Κυριακή της Πεντηκοστής, αγαπητοί μου φίλοι, εορτάζουμε την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, την έκχυση της θείας Χάριτος στο ανθρώπινο γένος. Το γεγονός αυτό είναι ο ύψιστος καρπός του απολυτρωτικού έργου του Κυρίου, η τελευταία και κορυφαία υπόσχεση της εποχής της Καινής Διαθήκης. Στην προ Χριστού εποχή οι άνθρωποι λόγω της δουλείας τους στην αμαρτία ήταν χωρισμένοι από τον Θεό. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός με την Σταύρωσή Του εξασφάλισε την άφεση των αμαρτιών τους, την καταλλαγή με τον επουράνιο Πατέρα. Απόδειξη της καταλλαγής είναι η αποστολή του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο. Σήμερα εορτάζουμε την έλευση του τρίτου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Αγίου Πνεύματος, στους μαθητές του Κυρίου αλλά και στους υπόλοιπους πιστούς. Από σήμερα το Άγιο Πνεύμα, μένει μόνιμα στον κόσμο, μέσα στην Εκκλησία και εργάζεται τη μεταμόρφωση του κόσμου.

Ο Κύριος, στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, δείχνει την απέραντη αγάπη Του αλλά και τον πόθο Του για τη σωτηρία μας. Γι’ αυτό και λέει: «εάν τις διψά, ερχέσθω προς με και πινέτω» (ΙΩΑΝ.7, 37). Μόνον κοντά στον Χριστό μπορούμε να βρούμε ανάπαυση και να ξεδιψάσουμε. Και όχι μόνο θα ξεδιψάσουμε κοντά Του, αν έχουμε πίστη και μετάνοια, αλλά από το εσωτερικό μας θα τρέχουν ποταμοί θείας Χάριτος. Και αυτό το διαβεβαιώνει ο Ίδιος ο Κύριος: «Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος» (ΙΩΑΝ. 7, 38). Δηλαδή, «Μέσα από εκείνον που πιστεύει σε Εμένα, καθώς λέει η Γραφή, ποτάμια ζωντανό νερό θα τρέξουν» (ΙΩΑΝ. 7, 38). Αυτή την πραγματικότητα τη διαπιστώνουμε στους Αγίους μας. Τα λόγια τους είναι φωτισμένα, τα αγαθά έργα τους πολλά και θαυμαστά, η προσευχή τους φλογερή και αποτελεσματική, η παρουσία τους τόσο ευεργετική στο περιβάλλον τους.

Οι Άγιοι ειρηνεύουν, αναπαύουν, συγκλονίζουν όσους αναστρέφονται μαζί τους. Εκπέμπουν με τη ζωή τους το Φως του Χριστού και την Χάρη Του. Οι Άγιοι φανερώνουν πόσο μεγάλη ευεργεσία είναι η Πεντηκοστή. Και μας καλούν να τους ακολουθήσουμε. Διότι το ζητούμενο δεν είναι να μετέχουμε τυπικά στη ζωή της Εκκλησίας, αλλά να έχουμε εμπειρία Χάριτος, να κατοικήσει μόνιμα μέσα μας ο Κύριος. Η σχέση μας με τον Χριστό πρέπει να είναι αγαπητική. Να Τον αγαπάμε με όλη μας την ψυχή. Όχι να πηγαίνουμε στην Εκκλησία και απλώς να επιτελούμε τα θρησκευτικά μας καθήκοντα. Ο νους μας πρέπει να είναι συνεχώς στραμμένος προς τον Χριστό, κάθε στιγμή της ζωής μας. Να προσπαθήσουμε να δώσουμε στον Κύριο ολόκληρη την καρδιά μας. Να αγωνιζόμαστε να τηρούμε τις θείες εντολές Του. Και όσο θα προσπαθούμε, τόσο θα ενισχύεται η παρουσία Του και η ενέργειά Του μέσα μας.

Πως όμως αυξάνεται η αγάπη προς τον Θεό; Έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Να έχετε τον νου σας συνέχεια στον Θεό, να σκέφτεσθε τον Θεό. Να λέτε την ευχή, να μιλάτε με τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος κάνη αυτήν την εργασία, κατ’ αρχάς νιώθει λίγο την αγάπη του Θεού και αργότερα, όσο προχωράει, την νιώθει όλο και πιο πολύ. Ο νους του βρίσκεται μόνιμα πλέον στον Θεό, και δεν τον συγκινεί τίποτε το γήινο και μάταιο. Στην καρδιά του φουντώνει η αγάπη προς τον Θεό, γεμίζει και δεν θέλει πια να σκέφτεται τίποτε άλλο εκτός από τον Θεό. Αδιαφορεί για όλα τα του κόσμου και σκέφτεται συνέχεια τον Ουράνιο Πατέρα. Βλέπεις, όσοι ασχολούνται με εφευρέσεις, απορροφούνται από την επιστήμη. Που είναι όμως η δική μας απορρόφηση από τον Χριστό;» (Λόγοι Ε΄-Πάθη και αρετές, σελίδα 202).

Όταν ο Κύριος μίλησε για την ύψιστη αυτή δωρεά, δεν έγινε αποδεκτός από όλους. «Σχίσμα ουν εν τω όχλω εγένετο δι’ αυτόν» (ΙΩΑΝ. 7, 43). Άλλοι από τον λαό πίστεψαν, ενώ άλλοι όχι. Οι υπηρέτες των Φαρισαίων που είχαν σταλεί να Τον συλλάβουν, γύρισαν άπρακτοι ομολογώντας ότι ποτέ δεν μίλησε άνθρωπος όπως Εκείνος, γεγονός που εξόργισε τους κυρίους τους. Τότε ένας από τους Φαρισαίους, ο Νικόδημος, θέλησε να υπερασπισθεί τον Κύριο: «Μη ο νόμος ημών κρίνει τον άνθρωπον, εάν μη ακούση παρ’ αυτού πρότερον και γνω τι ποιεί;» (ΙΩΑΝ. 7, 51). Δηλαδή, «Μήπως μπορούμε σύμφωνα με τον νόμο μας να καταδικάσουμε έναν άνθρωπο, αν πρώτα δεν τον ακούσουμε και δεν μάθουμε τι έκανε;» (ΙΩΑΝ. 7, 51). Αλλά εκείνοι δεν πείσθηκαν, διότι δεν ήθελαν. Η αποκάλυψη του Θεού στον κόσμο, αν και είναι αποκάλυψη αγάπης και φέρνει τη μεγάλη δωρεά της ειρήνης και της ενότητας, προκαλεί αντιδράσεις. Και αυτό γιατί δεν καταργεί την ανθρώπινη ελευθερία.

Αγαπητοί μου φίλοι, προκειμένου ο άνθρωπος να δεχθεί τον Θεό, πρέπει να απαρνηθεί τον αμαρτωλό εαυτό του. Αυτοί όμως που αγαπούν τα πάθη τους, δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν. Έτσι, με αφορμή τη φανέρωση του Θεού στον κόσμο, η ανθρωπότητα χωρίζεται σε δύο στρατόπεδα: σε όσους δέχονται τη δωρεά και σε όσους την αρνούνται. Σε όσους υποτάσσονται στον Χριστό και μεταμορφώνονται από την θεία αγάπη Του και σε όσους αντιτίθενται σε Εκείνον και μισούν τα παιδιά του Θεού. Μακάρι όλοι μας να παραδοθούμε ολοκληρωτικά στο Άγιο Πνεύμα, ώστε να λάμπουμε, να εκπέμπουμε με τη ζωή μας το αστραφτερό φως της αγιότητας. Να είμαστε αλλοιωμένοι, μεταμορφωμένοι και να μην υπάρχει καμία καρδιά που να αρνείται πεισματικά την ανεκτίμητη δωρεά του Αγίου Πνεύματος. Μην αφήνουμε επουσιώδη πράγματα της παρούσας ζωής να καταλαμβάνουν την ψυχή μας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.