« ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ »

Σήμερα, αγαπητοί μου φίλοι, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη του Αγίου Μάρκου, Επισκόπου Εφέσου του Ευγενικού. Ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός γεννήθηκε το 1392 μ.Χ. από ευσεβείς και πιστούς γονείς. Λόγω των πολλών του πνευματικών χαρισμάτων έκανε περίλαμπρες θεολογικές και φιλοσοφικές σπουδές και μαθήτευσε στους πλέον φημισμένους δασκάλους της εποχής του, τον Ιωάννη Χορτασμένο (έπειτα Ιγνάτιο Μητροπολίτη Σηλυβρίας) και τον μαθηματικό και φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα. Μεταξύ των συμμαθητών του ήταν και ο μετέπειτα άσπονδος εχθρός του Βησσαρίων, ο καρδινάλιος που ήταν υπέρμαχος της ένωσης μεταξύ Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον διαδέχθηκε στο επάγγελμα του δασκάλου.  Διακρίθηκε ως δάσκαλος της ρητορικής και μεταξύ των μαθητών του, που διέπρεψαν αργότερα, ήταν ο Γεώργιος Γεννάδιος Σχολάριος (ο πρώτος μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης Πατριάρχης).

Σε ηλικία εικοσιπέντε ετών αποφάσισε να γίνει μοναχός και πήγε σε μία Μονή στα Πρισκηπόννησα, κοντά σε έναν ενάρετο μοναχό, τον Συμεών. Ο Συμεών τον έκειρε μοναχό και τον μετονόμασε από Εμμανουήλ, που ήταν το πρώτο του όνομα, σε Μάρκο. Κατόπιν έφυγε από τα νησιά αυτά και πήγε στην Μονή των Μαγκάνων, όπου χειροτονήθηκε ιερέας. Αφού έγινε κληρικός, το 1436 μ.Χ. εκλέχθηκε Αρχιεπίσκοπος Εφέσου. Έπειτα ο Άγιος Μάρκος ακολούθησε τον αυτοκράτορα Ιωάννη Παλαιολόγο στην Φερράρα και στην Φλωρεντία, όπου πραγματοποιήθηκε Σύνοδος για την ένωση της Ανατολικής και της Δυτικής Εκκλησίας. Εκεί ο Μάρκος αναδείχθηκε υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, αρνούμενος να υπογράψει τον όρο της ψευδοένωσης, έτσι που όταν ο Πάπας Ευγένιος ο Δ΄ (1431-1447 μ.Χ.) πληροφορήθηκε την απόφασή του είπε: «Μάρκος ουχ υπέγραψε, λοιπόν εποιήσαμεν ουδέν».

Μετά την προδοτική ένωση της Φερράρας-Φλωρεντίας οι Βυζαντινοί εγκατέλειψαν την Ιταλία. Ο αυτοκράτορας παρέλαβε τον Μάρκο στο αυτοκρατορικό πλοίο. Όταν τελικά έφθασαν στην Κωνσταντινούπολη, οι κάτοικοι δέχθηκαν με αισθήματα εχθρικά και αποδοκίμασαν αυτούς που υπέγραψαν την ένωση με τους Παπικούς, αλλά επιδοκίμασαν και τίμησαν τον Άγιο Μάρκο, ο οποίος δεν υπέγραψε την προδοτική αυτή ένωση. Ήταν η εποχή που οι πιστοί ενδιαφέρονταν για την Ορθοδοξία και δεν την εγκατέλειπαν σε χέρια ανάξια και προδοτικά! Φεύγοντας ο Άγιος Μάρκος από την Έφεσο εξαιτίας του διωγμού του από τους Τούρκους και τους ενωτικούς και πηγαίνοντας προς το Άγιον Όρος, φυλακίσθηκε με εντολή του αυτοκράτορα στην Λήμνο για δύο χρόνια. Εκεί υπέστη πολλές ταλαιπωρίες.

Από την Λήμνο ο Άγιος απευθύνθηκε με εγκύκλιο επιστολή του προς τους Ορθοδόξους Χριστιανούς όλης της γης. Με αυτή ελέγχει αυστηρά τους Ορθοδόξους εκείνους που αποδέχθηκαν την ένωση και με αδιάσειστα στοιχεία αποδεικνύει ότι οι Λατίνοι είναι καινοτόμοι και αιρετικοί. Μετά την αποφυλάκισή του ο Άγιος Μάρκος λόγω της ασθενείας του δεν μπόρεσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, αλλά επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη, όπου έγινε δεκτός με τιμές ως άγιος και ομολογητής. Από την Μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων ο νέος ομολογητής διηύθυνε τον αγώνα κατά των ενωτικών, γράφοντας επιστολές στους μοναχούς και στους κληρικούς ενθαρρύνοντάς τους να κρατούν την ορθή πίστη και να μην συνεργάζονται με τους ενωτικούς. Από τους διωγμούς και τις εξουθενώσεις επιβαρύνθηκε η υγεία του και στις 23 Ιουνίου 1444 μ.Χ. παρέδωσε την αγία του ψυχή στον αθλοθέτη Κύριο, σε ηλικία 52 ετών.

Αμέσως μετά την κοίμησή του ο Μάρκος τιμήθηκε ως άγιος και ομολογητής. Οι αγώνες του για την Ορθόδοξη Πίστη δεν άφησαν ασυγκίνητους τους πιστούς, οι οποίοι τον τίμησαν όπως του άξιζε. Τότε ο λαός κρατούσε την Ορθοδοξία και δεν αποδέχθηκε με τίποτα αυτούς τους αρχιερείς που υπέγραψαν την ψευδοένωση, ενώ σήμερα ο λαός δεν στέκεται πλάϊ στους αγωνιζόμενους ποιμένες. Την πρώτη ακολουθία προς τιμή του Αγίου Μάρκου συνέθεσε ο αδελφός του, Ιωάννης ο φιλόσοφος. Η μνήμη του στην αρχή εορταζόταν στις 23 Ιουνίου, αλλά ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος το 1456 μ.Χ., όρισε με Συνοδική Πράξη να εορτάζεται η μνήμη του στις 19 Ιανουαρίου, ημέρα προφανώς της ανακομιδής του λειψάνου του Αγίου και ταφής αυτού στην Μονή του Λαζάρου στον Γαλατά. Οι αγώνες του Μάρκου και του μαθητή του Γενναδίου αναγνωρίσθηκαν από την μεγάλη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης  που τελείωσε το 1484 μ.Χ. 

Αγαπητοί μου φίλοι, η φωτεινή μορφή του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού πρέπει να μας εμπνέει στον αγώνα που κάνουμε για Ορθοδοξία και Ορθοπραξία. Μην ακούμε τις Οικουμενιστικές σειρήνες της εποχής μας, οι οποίες προσπαθούν να μας αποπροσανατολίσουν και να μας αλλοιώσουν την Ορθόδοξη Πίστη μας. Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί οφείλουμε να αγωνιζόμαστε σθεναρά εναντίον του Οικουμενισμού και του Συγκρητισμού, γιατί μόνο έτσι δείχνουμε την πραγματική μας αγάπη για τους συνανθρώπους μας. Αφυπνίζοντας τους αδελφούς μας τους βγάζουμε από την αίρεση και τους οδηγούμε στην Ορθοδοξία και τελικά στην αιώνια σωτηρία. Αφήνοντάς τους στην πλάνη τους οδηγούμε στην απώλεια. Μην ακούμε αυτούς που μιλούν για αγάπη προς τους αιρετικούς. Αυτούς αν τους πλησιάσουμε θα αντιληφθούμε το μίσος που έχουν για αυτούς που αγαπούν την Ορθοδοξία. Ας ακολουθήσουμε την πορεία των Αγίων μας και να είμαστε σίγουροι. ότι θα βρεθούμε κοντά τους στην Βασιλεία του Θεού.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.