« ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ »

Στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου φίλοι, ο Κύριος περπατά στους δρόμους της Ιεριχούς. Πολλοί άνθρωποι Τον περιστοιχίζουν και Τον ακολουθούν. Ένας μεγάλος αμαρτωλός όμως, ο Ζακχαίος, έχει ιδιαίτερο πόθο να συναντήσει τον Χριστό. Ο Ζακχαίος ήταν αρχιτελώνης και είχε πλουτίσει με πολλές αδικίες. Είχε φθάσει στην κορυφή της ευτυχίας όπως την αντιλαμβάνονται οι πολλοί, αλλά δεν τη βρήκε. Ένιωθε ένα κενό μέσα του, που δεν μπορούσαν να ικανοποιήσουν τα επίγεια πλούτη του. Γι’ αυτό «εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστι» (ΛΟΥΚΑ 19, 3). Ζητούσε με επιμονή να δει ποιος είναι αυτός ο Ιησούς, ο πράος και ταπεινός διδάσκαλος, που δίδασκε την αγάπη και την έδειχνε ακόμη και στους τελώνες και αμαρτωλούς. Ο Ζακχαίος αναζητούσε τον Κύριο. Εμείς άραγε Τον αναζητάμε στην καθημερινή μας ζωή; Ή ζούμε χωρίς τον πόθο να Τον γνωρίσουμε;

Εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί ίσως έχουμε γνωρίσει τον Κύριο επιφανειακά. Η γνωριμία όμως μαζί Του δεν τελειώνει ποτέ. Στην πραγματικότητα αυτό είναι το περιεχόμενο της πνευματικής ζωής, να αναζητάμε τον Κύριο και να Τον γνωρίζουμε όλο και περισσότερο. Η κάθε συνάντηση με τον Χριστό μας δίνει την αληθινή χαρά. Αν λοιπόν βλέπουμε ότι δεν ποθούμε τον Κύριο, θα πρέπει να προβληματισθούμε μήπως δεν Τον έχουμε γνωρίσει αληθινά, μήπως δεν καλλιεργήσαμε τον σύνδεσμό μας μαζί Του, και κάτι άλλο έχει κερδίσει το ενδιαφέρον και την αγάπη μας. Ο Ζακχαίος δεν μπορούσε να δει τον Κύριο, διότι ήταν κοντός. Δεν παραιτήθηκε όμως από την επιθυμία του. Έτρεξε μπροστά από το πλήθος που συνόδευε τον Κύριο και ανέβηκε σε μια συκομουριά που βρισκόταν δίπλα στον δρόμο από τον οποίο θα περνούσε ο Κύριος. Ο Ζακχαίος είχε μεγάλο πόθο να συναντήσει τον Χριστό.

Ο Ζακχαίος έκανε μια πράξη που δεν ταίριαζε στην κοινωνική του θέση. Δεν τον ενδιέφερε τι θα έλεγε ο κόσμος. Πως θα μας φαινόταν αν βλέπαμε ένα επίσημο πρόσωπο να σκαρφαλώνει σε ένα δένδρο για να βλέπει καλύτερα; Αυτό θα μας έκανε να γελάσουμε· ίσως κάποιοι θα το σχολίαζαν ειρωνικά. Ο Ζακχαίος λοιπόν έκανε μια τρέλα. Αλλά ήταν μια αγία τρέλα. Το έκανε για τον Χριστό. Όλοι θέλουμε να διαφυλάξουμε την κοινωνική μας αξιοπρέπεια και δεν θέλουμε να εκτεθούμε στα μάτια των άλλων ανθρώπων. Αυτό μέχρις ενός βαθμού είναι υγιές. Συμβαίνει όμως κάποιες φορές να χάνουμε τον Χριστό, επειδή φοβόμαστε τα σχόλια των ανθρώπων. Τότε θα πρέπει να αποκτήσουμε την τόλμη του Ζακχαίου, την παιδική απλότητα να ανεβούμε στη δική μας «συκομουριά» για την αγάπη του Χριστού. Αν το τολμήσουμε, τότε θα συναντήσουμε τον Κύριο όπως τον Ζακχαίο.

Ενώ ο Ζακχαίος είχε ανέβει στην συκομουριά, εκείνη ακριβώς τη στιγμή έφθασε ο Κύριος κάτω από το δένδρο, σήκωσε τα μάτια Του και είπε: «Ζακχαίε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι» (ΛΟΥΚΑ 19, 5). «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου» (ΛΟΥΚΑ 19, 5). Ο Κύριος είπε: «δει» (πρέπει). Σαν να λέει: Γι’ αυτό ήλθα στην Ιεριχώ, Ζακχαίε, γι’ αυτό τριγυρνούσα στους δρόμους της, για να συναντήσω εσένα. Για μένα δεν υπάρχει πιο αναπαυτικό κατάλυμα στην Ιεριχώ από το σπίτι σου, το σπίτι ενός μετανοημένου αμαρτωλού. Θέλω να σε ελευθερώσω από τα νύχια του διαβόλου. Εμπρός, λοιπόν, κατέβα και μην αργείς. Όταν δώσουμε τη συγκατάθεσή μας στον Θεό, τότε σπεύδει να μας αγκαλιάσει και να μας σώσει. Ο φιλάνθρωπος Θεός είναι Εκείνος που πρώτος μας αναζητά με πόθο.

Ο Θεός προσπαθεί να μας συναντήσει και να μας σώσει με κάθε τρόπο. Γι’ αυτό μας δίνει διάφορες ευκαιρίες. Εξάλλου το διακήρυξε ο Ίδιος στο τέλος της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής: «ήλθε γαρ ο υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός» (ΛΟΥΚΑ 19, 10). Δεν είναι δυνατόν να μην εμφανισθεί σε όποιον ειλικρινά αναζητά το πρόσωπό Του. Όμως δεν αρκεί μόνο να Τον αναζητήσουμε, χρειάζεται και έμπρακτη μετάνοια. Να διώξουμε, όσο μπορούμε, την αμαρτία από τη ζωή μας. Γιατί η αμαρτία είναι εκείνη που διώχνει την Θεία Χάρη και μας κάνει να απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Η αμαρτία μπαίνει ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο και δεν μπορεί να αναπτυχθεί κάποια σχέση μεταξύ τους. Ο Ζακχαίος υποδέχθηκε τον Κύριο με χαρά. Αλλά δεν αρκέσθηκε μόνο σε αυτό. Έκανε δημόσια διακήρυξη της τέλειας και οριστικής μεταστροφής του. Θα έδινε τη μισή του περιουσία στους φτωχούς και θα απέδιδε στο τετραπλάσιο το ποσό που είχε πάρει από όσους είχε αδικήσει.

Αγαπητοί μου φίλοι, η αληθινή μετάνοια εκδηλώνεται με ανάλογα έργα. Δεν περιλαμβάνει μόνο ομολογία της ενοχής, αλλά και έμπρακτη διόρθωση. Πρέπει να επανορθώσουμε δηλαδή το κακό που κάναμε, όσο μπορούμε, και να ασκηθούμε στην αρετή την αντίθετη από την κακία στην οποία υποκύπτουμε. Αν ασχολούμαστε με τα ελαττώματα των άλλων και κατακρίνουμε, να καλλιεργήσουμε τον καλό λογισμό για τους άλλους και την κριτική του εαυτού μας· στη ζήλεια και στο μίσος να αντιτάξουμε την αγάπη, στη λαιμαργία την εγκράτεια. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή οι περισσότεροι άνθρωποι δεν παραδέχονται καν ότι κάνουν αμαρτίες. Νομίζουν ότι είναι τέλειοι. Τόσο πολύ έχει πωρωθεί η συνείδησή τους. Πόσο μακριά βρίσκονται από τη στάση του μετανοημένου Ζακχαίου, ο οποίος όχι μόνο παραδέχθηκε την ενοχή του και μετανόησε, αλλά αποκατέστησε και τις αδικίες που είχε κάνει. Μακάρι ο Κύριος να μας αξιώσει να ζήσουμε την απερίγραπτη χαρά της αληθινής μετάνοιας.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.