« ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ »

«Εν πίστει ζω τη του υιού του Θεού του αγαπήσαντός με και παραδόντος εαυτόν υπέρ εμού» (ΓΑΛ. 2, 20). Στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μοι φίλοι, ο Απόστολος Παύλος μιλάει για κάποια αγάπη, που αν δεν την αισθανθεί ο άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο, δεν αξίζει να ζει. Τι είναι όμως η αγάπη; Είναι ένα αίσθημα, που υπάρχει στην καρδιά κάθε ανθρώπου. Και αυτός που φαίνεται κακός και διεστραμμένος έχει μέσα του κάποιο αίσθημα· κάτι και αυτός αγαπά, είτε πρόσωπο είτε πράγμα. Χωρίς αγάπη δεν μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος. Η αγάπη είναι νόμος άγραφος, νόμος βαλμένος μέσα στις καρδιές όλων των ανθρώπων, νόμος πανανθρώπινος. Γι’ αυτό, παρόλη την κακία και την ανομία, υπάρχει ακόμη αγάπη στην ανθρωπότητα. Και μέσα στη λιγοστή αυτή αγάπη που υπάρχει ακόμη, βρίσκει κάποια ανάπαυση ο κουρασμένος άνθρωπος της εποχής μας.

Στο σημείο αυτό ας αναφέρουμε μερικά παραδείγματα αγάπης. Η μητέρα, που έχει ημέρες να κοιμηθεί, γιατί το παιδί της είναι άρρωστο και κινδυνεύει, κι αυτή δεν φεύγει από κοντά του ούτε στιγμή, και γονατίζει και με δάκρυα στα μάτια παρακαλεί τον Θεό να το κάνει καλά. Αυτή η μητέρα έχει αγάπη. Κι ο πατέρας εκείνος, που ευχαρίστως δέχεται να του αφαιρέσουν το νεφρό για να το βάλουν στο παιδί του που κινδυνεύει να πεθάνει, έχει αγάπη. Αλλά και κάθε άνθρωπος που έχει μία εργασία και προσπαθεί να εξυπηρετεί τον συνάνθρωπό του και να του συμπεριφέρεται με καλωσύνη, έχει αγάπη. Η νοσοκόμα, που όλη νύκτα δεν κοιμάται, αλλά κάθεται πάνω από το προσκέφαλο του αρρώστου και τον παρηγορεί, έχει μέσα της αγάπη. Κι ο καπετάνιος εκείνος, που το καράβι του βουλιάζει, αλλά αυτός δεν φεύγει, αλλά μένει και φροντίζει για να σωθούν οι επιβάτες και το πλήρωμα, έχει μέσα του αγάπη.

Όλοι αυτοί, που αναφέραμε σαν παραδείγματα, έχουν αγάπη. Αλλά όλες οι αγάπες, όχι μόνο αυτών, αλλά και όλων των ανθρώπων, που έδειξαν, δείχνουν και θα δείξουν αγάπη, όλες μαζί οι αγάπες των ανθρώπων από καταβολής κόσμου μέχρι συντελείας των αιώνων, αλλά και όλη ακόμη η αγάπη των αγίων αγγέλων και αρχαγγέλων, είναι πολύ μικρή μπροστά σε μία άλλη αγάπη, αγάπη που κανένας από εμάς δεν την αισθάνθηκε όσο πρέπει. Και η αγάπη αυτή είναι η αγάπη του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος αισθάνθηκε την αγάπη αυτή του Χριστού. Άκουγε το όνομα του Χριστού και όλη η ύπαρξή του ηλεκτριζόταν από τη θεϊκή αγάπη. Ο Χριστός, έλεγε, «με αγάπησε και πέθανε εκούσια για χάρη μου» (ΓΑΛ. 2, 20). Ο Απόστολος Παύλος αγάπησε με όλη την ύπαρξή του τον Χριστό και δεν τον χώρισε τίποτα από την αγάπη Του. Καμία επίγεια υπόθεση δεν ήταν ικανή να τον χωρίσει από τον αγαπημένο του Χριστό.

Ας δούμε τι έλεγε ο Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης: «Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζη την αγάπη του Θεού, τότε και ο Θεός τον…“βομβαρδίζει” με την αγάπη Του. Ίσως παραξενευθήτε με την λέξη “βομβαρδίζει”, αλλά, για να διαλυθή το πουρί ή ο γρανίτης που είναι γύρω από την καρδιά μας, χρειάζονται βόμβες θεϊκές που να έχουν ως ύλη εκρηκτική την αγάπη του Θεού. Όταν πια διαλυθή ο σκληρός αυτός φλοιός, τότε η καρδιά γίνεται ευαίσθητη και ο άνθρωπος συγκινείται ακόμη και από τις πιο μικρές ευεργεσίες του Θεού. Αισθάνεται καταχρεωμένος στον Θεό και είναι συνέχεια κατασυγκινημένος, διότι, ενώ σκέφτεται πως να ξεχρεωθή, ο Θεός του δίνει όλο και περισσότερες ευλογίες, μέχρι που λειώνει η ψυχή η φιλότιμη από την αγάπη Του…Κανείς δεν μπορεί να συλάβη πόσο αγαπάει ο Θεός τον άνθρωπο!» (Λόγοι Ε΄, Πάθη και Αρετές, σελίδες 197-198).

Και συνεχίζει ο Άγιος Παΐσιος: «Όταν ο άνθρωπος δώση την καρδιά του στον Θεό, τότε και τα μυαλά του ανθρώπου είναι παρμένα από την αγάπη του Θεού και η καρδιά του σκιρτάει συνέχεια· νιώθει το κεφάλι του ελαφρό και το σώμα του σαν πούπουλο. Και όταν η αγάπη του Θεού είναι περισσότερη από την χωρητικότητα της καρδιάς, το χτύπημα της καρδιάς ακούγεται και στους γύρω του, γιατί σ’ αυτήν την κατάσταση συμμετέχει και το σώμα. Μια καρδιά τόσο μικρή και μπορεί να αγαπάη τόσο πολύ! Κι αν είναι τόση η αγάπη του ανθρώπου για τον Θεό, σκεφθήτε τι είναι η αγάπη του Θεού! Εννοώ σε ποσότητα, γιατί σε ποιότητα είναι ίδια η αγάπη του Θεού με την δική μας, όταν και η δική μας είναι πνευματική. Τι μεγάλο κακό κάνουμε οι περισσότεροι άνθρωποι να μη θέλουμε να δώσουμε την αγάπη μας στον Χριστό, αλλά να την χαραμίζουμε σε γήινα, φθηνά και μάταια πράγματα!» (Λόγοι Ε΄, Πάθη και Αρετές, σελίδα 203).

Αγαπητοί μου φίλοι, δυστυχώς στη ζωή μας αγαπάμε διάφορα πρόσωπα, διάφορα πράγματα, διάφορες ιδέες, εκτός από τον Χριστό. Καταναλώνουμε τη ζωή μας σε διάφορες ανόητες αγάπες και δεν εστιάζουμε την προσοχή μας σε ένα και μόνο πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Γιατί δεν αγαπάμε τον Χριστό και αγαπάμε διάφορα μάταια πράγματα αυτού του κόσμου; Γιατί δεν αγαπάμε τον Χριστό με φλογερή καρδιά; Το ότι δεν αγαπάμε τον Χριστό, αυτή είναι και η μεγαλύτερη αμαρτία μας. Γιατί αν αγαπήσουμε τον Κύριό μας, δεν θα πέφτουμε σε διάφορες αμαρτίες. Δεν θα θέλουμε να στενοχωρήσουμε τον Χριστό με τις πτώσεις μας. Θα προσπαθούμε να κάνουμε πράξεις που Τον ευχαριστούν. Και αυτό όχι για ηθικιστικούς λόγους, αλλά από αγάπη προς Αυτόν. Η τήρηση των εντολών του Θεού πρέπει να γίνεται από αγάπη προς Αυτόν και όχι από καταναγκασμό. Ας αγαπήσουμε από σήμερα κιόλας τον Χριστό.

Με αγάπη Χριστού,

π. Βασίλειος.