Με τη σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου
φίλοι, η οποία ονομάζεται Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, η Εκκλησία μας
εισάγει ακόμη περισσότερο στην ατμόσφαιρα της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων.
Γι’ αυτό και το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα μας προβάλλει μεγάλες μορφές της
Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίες προετοίμασαν την έλευση του Κυρίου. Ανάμεσά τους
ξεχωρίζει ο πατριάρχης Αβραάμ· ο γίγαντας αυτός της πίστης, ο οποίος κατοικούσε
στη γη της Επαγγελίας, στον τόπο που είχε υποσχεθεί να του χαρίσει ο Θεός, ως
παρεπίδημος και προσωρινός. Έμενε σε σκηνές, διότι προσδοκούσε μια άλλη
πατρίδα, αληθινή και μόνιμη. Το παράδειγμα αυτό του μεγάλου Πατριάρχη μας δίνει
σήμερα μια καλή αφορμή για να εξετάσουμε ποια είναι η αληθινή πατρίδα μας και
πως θα φθάσουμε σε αυτήν. Γιατί σε αυτή τη γη που ζούμε είμαστε περαστικοί και
όχι αιώνιοι.
Έχουμε αναρωτηθεί άραγε ποια είναι η
αληθινή πατρίδα μας; Η αληθινή πατρίδα του κάθε ανθρώπου είναι η Βασιλεία του
Θεού. Αυτός είναι ο ουράνιος και αιώνος προορισμός μας. Μας το βεβαιώνει με το
παράδειγμά του ο Αβραάμ, ο οποίος άφησε τη χώρα του, τους συγγενείς του και
περιπλανήθηκε αρκετά χρόνια, μέχρι που έφθασε στην εύφορη γη Χαναάν, στη γη της
Επαγγελίας. Εκεί δεν άφησε τον εαυτό του να προσκολληθεί στα αγαθά της πλούσιας
αυτής γης. Δεν ήθελε να τον απορροφήσει η ευημερία. Διότι προσδοκούσε «την τους
θεμελίους έχουσαν πόλιν, ης τεχνίτης και δημιουργός ο Θεός» (ΕΒΡ. 11, 10). Με
το προφητικό βλέμμα του απέβλεπε στην ουράνια πόλη, που έχει θεμέλια αδιάσειστα
και Δημιουργό της τον Ίδιο τον Θεό. Απέβλεπε στην ουράνια πατρίδα, στην
Βασιλεία του Θεού. Γνώριζε πολύ καλά ότι ακόμη και η γη της Επαγγελίας ήταν μια
προσωρινή κατάσταση.
Αυτή είναι η αληθινή πατρίδα όλων μας. Δεν
είμαστε πλασμένοι για να ζήσουμε μόνο μερικά χρόνια πάνω στη γη, αλλά για να
ζούμε αιώνια στην ουράνια Βασιλεία. Κάποιος παλαιός ασκητής είχε γράψει έξω από
το μοναχικό του κελλί την εξής επιγραφή: «Σήμερον εμού, αύριον ετέρου και
ουδέποτε τινός». Αυτό δηλαδή το κελλί, το δωμάτιο, που σήμερα νομίζω ότι ανήκει
σ’ εμένα, αύριο θα ανήκει σε κάποιον άλλο. Τελικά όμως δεν θα είναι κτήμα
κανενός. Διότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε περαστικοί από τον κόσμο αυτό,
ξενιτεμένοι και παρεπίδημοι. Το πέρασμά μας είναι σύντομο και φευγαλέο. «Ημών
το πολίτευμα εν ουρανοίς υπάρχει» (ΦΙΛΙΠ. 3, 20), επισημαίνει ο Απόστολος
Παύλος. Η δική μας πατρίδα, τα δικά μας πολιτικά δικαιώματα είναι στους
Ουρανούς, στην Βασιλεία του Θεού. Αυτό οφείλουμε να το έχουμε βαθιά μέσα στον
νου μας και να μην παρασυρόμαστε από τα εφήμερα πράγματα αυτού του κόσμου.
Για να φθάσουμε όμως στην ουράνια αυτή
πατρίδα, θα πρέπει η πολιτεία μας στη ζωή αυτή να είναι ουράνια. Ο Αβραάμ είχε το
βλέμμα του στραμμένο στην ουράνια γη της Επαγγελίας, στην αιώνια Πόλη του
Θεού. Γι’ αυτό δεν οικοδόμησε
μεγαλοπρεπή ανάκτορα, αν και ήταν πλούσιος. Δεν έκτισε ούτε ένα σπίτι, αλλά
προτίμησε να μένει σε σκηνές. Και το έκανε αυτό για να θυμάται ότι είναι
προσωρινός κάτοικος της γης αυτής. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι κι εμείς πρέπει
να αφήσουμε τα σπίτια μας και να ζούμε σε σκηνές. Ασφαλώς και θα χαιρόμαστε με
τα αγαθά που μας έχει χαρίσει ο Θεός. Ας μην αφήνουμε όμως την καρδιά μας να
αιχμαλωτίζεται από τον κόσμο αυτό, που είναι προσωρινός. Ας μην δενόμαστε με
τον υλικό πλούτο. Ας μη μας ελκύει η φθηνή δόξα. Ας μη μας σαγηνεύουν οι
αμαρτωλές απολαύσεις. Όλα αυτά είναι πρόσκαιρα και φθαρτά.
Ένα αρχαίο κείμενο η προς Διόνγνητον
επιστολή, αναφέρει ότι οι Χριστιανοί «πατρίδας οικούσιν ιδίας, αλλ’ ως
πάροικοι· πάσα ξένη πατρίς εστιν αυτών, και πάσα πατρίς ξένη» (V, 5). Δηλαδή, κατοικούν στις
ιδιαίτερες πατρίδες τους ως προσωρινοί. Κάθε ξένη γη είναι πατρίδα τους και
κάθε επίγεια πατρίδα είναι γι’ αυτούς ξένη γη. Στον Ουρανό, λοιπόν, ας είναι
στραμμένα τα βλέμματά μας, οι καρδιές μας, οι σκέψεις μας, οι επιθυμίες μας, τα
λόγια μας, οι πράξεις μας και όχι στην «ξένη» γη. Να προσπαθούμε να μην
εγκλωβιζόμαστε στις επίγειες μέριμνες. Να τακτοποιούμε τις υποθέσεις μας
ζητώντας τη βοήθεια του Θεού, να ζούμε τη ζωή αυτή που μας χάρισε ο Θεός και να
την ευχαριστιόμαστε, αλλά το βλέμμα μας να είναι στραμμένο στην Βασιλεία του
Θεού. Να μην μας απορροφά αυτή η ζωή. Και ιδιαίτερα να μην μας ελκύουν οι
αμαρτωλές απολαύσεις, οι οποίες δεν θα μας οδηγήσουν στον ουράνιο προορισμό
μας.
Αγαπητοί μου φίλοι, Κυριακή προ της
Χριστού Γεννήσεως σήμερα και η μεγάλη μορφή του πατριάρχη Αβραάμ μας προτρέπει
να υψώσουμε το βλέμμα μας στον Ουρανό. Αυτό είναι άλλωστε το νόημα των
Χριστουγέννων. Η μεγάλη αυτή εορτή δεν πρέπει να εξαντλείται στα φωτάκια που
στολίζουν τα σπίτια και τα διάφορα κτίρια, στα δωράκια, στους κουραμπιέδες και
στα μελομακάρονα, στις γαλοπούλες, στα συναισθηματικά τραγουδάκια και στις
νερόβραστες αγαπολογίες. Θα πρέπει να βιώσουμε τα Χριστούγεννα πιο πνευματικά.
«Χριστός επί γης, υψώθητε», ψάλλουμε τις ημέρες αυτές. Ο Χριστός ήλθε στη γη.
Ας ξεκολλήσουμε τις καρδιές μας από τη γη κι ας τις υψώσουμε στον Ουρανό. Ας
είμαστε στραμμένοι στην ουράνια Βασιλεία, στην αιώνια πατρίδα των Αγίων, στην
αληθινή πατρίδα όλων μας! Μην αφήσουμε τα επίγεια να μας στερήσουν τα ουράνια.
Με
αγάπη Χριστού,
π.
Βασίλειος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου